Δύσκολος ο δρόμος για ‘Τζαμάικα’

Του Γιώργου Σκαφιδά

Μακρύς και γεμάτος περιπέτειες διαγράφεται πλέον ο δρόμος από το Βερολίνο προς την «Τζαμάικα», καθώς Χριστιανοδημοκράτες, Πράσινοι και Φιλελεύθεροι προσπαθούν, ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής, να συμφωνήσουν σε έναν τρικομματικό κυβερνητικό συνασπισμό στα χρώματα της σημαίας της χώρας της Καραϊβικής.

Δεν είναι μόνο το υπουργείο Οικονομικών που δυσκολεύει ως έπαθλο την επιδιωκόμενη «συμπόρευση». Είναι κι άλλα πολλά (μετανάστευση, προσφυγικό, κλιματική αλλαγή) που προκαλούν τριγμούς μεταξύ των κομμάτων, δημιουργώντας «Λαιστρυγόνες» και «Κύκλωπες» στο δρόμο προς την «Τζαμάικα».

Ο 38χρονος ηγέτης των Φιλελευθέρων (FDP), Κρίστιαν Λίντνερ, η παράταξη του οποίου εξασφάλισε σχεδόν 11% στις τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου, δήλωσε προ ημερών ότι δίνει πιθανότητα 50% στο ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών-Φιλελευθέρων-Πρασίνων. Αξίζει να σημειωθεί δε, ότι οι εν λόγω δηλώσεις γίνονται σχεδόν ενάμιση μετά τις εκλογές της γερμανικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου, με τους αναλυτές να συμφωνούν στη συντριπτική τους πλειονότητα ότι νέα κυβέρνηση θα έχουμε στη Γερμανία (εάν έχουμε) μετά την πρωτοχρονιά, κοινώς από 2018. Μιλώντας στην εφημερίδα «Rheinische Post», ο 38χρονος ηγέτης των Φιλελευθέρων ξεκαθάρισε ότι τις μεγαλύτερες διαφωνίες επί τους παρόντος δεν τις έχει με το CDU της Μέρκελ αλλά με τους Πράσινους, τους οποίους καλεί μάλιστα να συμβιβαστούν σε θέματα όπως είναι το μεταναστευτικό-προσφυγικό.

Στις τάξεις των Πρασίνων από την άλλη, υπάρχει επίσης προβληματισμός ως προς το βαθμό των συμβιβασμών που «αξίζει» να κάνει η παράταξη για να μπει σε μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση δίπλα σε εταίρους με τους οποίους διαφωνεί σε σειρά σημαντικών ζητημάτων. Για την ιστορία, η τελευταία φορά που οι Πράσινοι συμμετείχαν σε ομοσπονδιακή κυβέρνηση στη Γερμανία ήταν μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες, κατά την τελευταία θητεία του Γκέρχαρντ Σρέντερ στην καγκελαρία, έως το 2005.

Υπενθυμίζεται ότι οι Πράσινοι ζητούν να επιτρέπεται σε πρόσφυγες να επανενώνονται με τις οικογένειές τους στη Γερμανία, ενώ παράλληλα απορρίπτουν την πρόταση να μπει πλαφόν στον αριθμό των αιτήσεων ασύλου που θα δέχεται ετησίως η χώρα, θέσεις με τις οποίες ωστόσο διαφωνούν οι Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) εταίροι της Μέρκελ στη Βαυαρία, που ζητούν να επιβληθεί πλαφόν αποδοχής έως 200.000 προσφύγων ετησίως. Με τον εν λόγω αριθμό, εμφανίζεται μάλιστα να έχει συμφωνήσει και η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ, σε μια προσπάθεια να καλοπιάσει το CSU.

Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι οι Πράσινοι μπορεί να τα βρουν με το FDP, αλλά θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να τα βρουν με τους Βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές, οι οποίοι άλλωστε πλέον κινούνται ακόμη δεξιότερα επηρεασμένοι και από την παρθενική είσοδο της ακροδεξιάς «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AfD) στο γερμανικό ομοσπονδιακό κοινοβούλιο.

Κατά τα λοιπά, οι εμπλεκόμενες παρατάξεις, διαφωνούν και σε άλλα ζητήματα, όπως είναι για παράδειγμα ο στόχος της μείωσης των εκπομπών αερίων διοξειδίου του άνθρακα κατά 40% έως το 2020 (με τον οποίο δείχνουν να διαφωνούν οι Φιλελεύθεροι προκαλώντας την αντίδραση των Πρασίνων).

Οι Πράσινοι θέλουν, επίσης, να βάλουν άμεσα λουκέτο στα πιο ρυπογόνα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής με άνθρακα, και να κάνουν όλα τα νέα αυτοκίνητα ηλεκτρικά έως το 2030, θέσεις τις οποίες ωστόσο απορρίπτουν οι Φιλελεύθεροι ως υπερβολικά «παρεμβατικές» στην ελεύθερη αγορά.

Μέσα σε όλες αυτές τις διαφωνίες έρχεται, φυσικά, να πάρει θέση και το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας για τη μοίρα του οποίου ερίζουν οι τρεις επίδοξοι κυβερνητικοί εταίροι. Οι Φιλελεύθεροι έχουν καταστήσει σαφές ότι θέλουν το εν λόγω υπουργείο από το τιμόνι του οποίου προσφάτως αποχώρησε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Φωτογραφίζοντας το μέλλον του ΥΠΟΙΚ, οι Πράσινοι υποστήριξαν ωστόσο με νόημα προ ημερών ότι το FDP «δεν πρέπει να θεωρεί τίποτα δεδομένο». Αλλά και στον άξονα CDU-FDP, λέγεται χαρακτηριστικά ότι εάν οι Φιλελεύθεροι πάρουν τελικώς το υπουργείο Οικονομικών, τότε οι Χριστιανοδημοκράτες θα επιχειρήσουν να το αποδυναμώσουν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συνασπισμός τύπου «Τζαμάικα» έχει μέχρι στιγμής δοκιμαστεί μόνο σε τοπικό επίπεδο (στο κρατίδιο Ζάαρλαντ παλαιότερα, και στο Σλέσβιχ-Χόλσταϊν επί του παρόντος) αλλά ποτέ σε ομοσπονδιακό.

Το παζλ της αβεβαιότητας ήρθε να συμπληρώσει ο ίδιος ο ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών, Μάρτιν Σουλτς, δηλώνοντας προ ημερών ότι εάν οι συνομιλίες για το σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού καταρρεύσουν, «η χώρα θα πρέπει (σ.σ. για πρώτη φορά στα χρονικά) να πάει ξανά σε εκλογές».

Πηγή: Έθνος, Φωτογραφία: Boris Roessler/dpa via AP