Έρευνα στις ΗΠΑ: Οι ψηφοφόροι Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών δεν τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους

Το μόνο πράγμα στο οποίο φαίνεται να συμφωνούν οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί την περίοδο αυτή στην Ουάσινγκτον, είναι το γεγονός της διαφωνίας τους σχεδόν σε όλα, σχολιάζει το ABC News.

Καθώς μένουν μόλις λίγοι μήνες μέχρι την διεξαγωγή των ενδιάμεσων εκλογών για το Κογκρέσο στις αρχές Νοεμβρίου, ο Φρανκ Λαντζ, συνεργάτης του ABC News που διαθέτει εμπειρία στην πραγματοποίηση δημοσκοπήσεων, προσπαθεί να ανιχνεύσει τις πολιτικές διαφορές και ν’ απαντήσει σε μια ερώτηση ουσιαστικής σημασίας.

Μπορούν οι οπαδοί των αντιμαχόμενων πολιτικά πλευρών να συμφωνήσουν σε κάτι; Για τον σκοπό αυτό, ο Λαντζ συνομίλησε με 12 Δημοκρατικούς και 12 Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι περιγράφουν τους εαυτούς τους, ως “θυμωμένους” ψηφοφόρους.

Ο ίδιος, εντόπισε ουσιαστικό εκνευρισμό μιλώντας με τους ψηφοφόρους στην διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας, στο Ορλάντο της Φλόριντα. Έχουν περάσει 18 μήνες από τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2016 και τα έντονα αισθήματα, εξακολουθούν να υπάρχουν.

Η πραγματοποίηση συζητήσεων, αλλά και η διατήρηση σχέσεων με ψηφοφόρους του αντίθετου κόμματος, αποδείχτηκε δύσκολη, όπως παραδέχεται το γκρουπ με την συμμετοχή Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών ψηφοφόρων.

Περίπου τα 2/3 των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι σταμάτησαν να μιλάνε με έναν φίλο ή συγγενή τους, ως μια ουσιαστική κοινωνική και πολιτική συνέπεια των προεδρικών εκλογών του 2016. “Είναι εξαντλητικό να μην κάνεις τίποτα περισσότερο από το να διαφωνείς με ανθρώπους που κάποτε αγαπούσες ή μεγάλωσες μαζί τους. Κάποια στιγμή, έχεις απλά να πεις: ‘Πάω παρακάτω,’” δηλώνει ο Ναν Παρέιτο-Βάγκνερ, που υποστηρίζει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.”

Η άποψη αυτή, προκάλεσε την αντίδραση του Σαντιάγκο Αβίλα Τζούνιορ, που είναι Ρεπουμπλικάνος και Λατίνος και ψήφισε για τον πρόεδρο Τραμπ. “Ο πατέρας μου ψήφισε τον Τραμπ. Γιατί; Γιατί ήρθε εδώ νομίμως. Η σύζυγος μου ήρθε εδώ νόμιμα από τον Ισημερινό. Γιατί είναι δίκαιο να διεκδικεί κάποιος δικαιώματα όταν έρχεται εδώ παράνομα;” αναρωτήθηκε ο ίδιος.

Ο Λαντζ κατέγραψε και τις διαφορές που προκύπτουν από τις εμπειρίες μεταξύ των συμμετεχόντων στις δύο ομάδες και διαμορφώνουν την πολιτική τους άποψη. Στην ερώτηση ποιες κατά την άποψή τους κοινωνικές ομάδες αντιμετωπίζουν τις πιο δύσκολες προκλήσεις σήμερα στις ΗΠΑ, οι Δημοκρατικοί απάντησαν “οι μαύροι, οι Αφροαμερικάνοι” αλλά και οι “μουσουλμάνοι.” Οι Ρεπουμπλικάνοι απάντησαν ότι δυσκολίες αντιμετωπίζουν “οι σκληρά εργαζόμενοι φορολογούμενοι,” η “μεσαία τάξη,” αλλά και “οι άνθρωποι που πιστεύουν.”

Οι απόψεις σχετικά με την φορολογική μεταρρύθμιση του προέδρου Τραμπ επίσης, διαφέρουν ανάλογα με τις κομματικές τοποθετήσεις. Οι Ρεπουμπλικάνοι, που εμφανίζονται να είναι λίγο περισσότερο παθιασμένοι με την τήρηση του νόμου, την χαρακτηρίζουν την φορολογική μεταρρύθμιση ως “αναμενόμενη και δίκαιη” ως ένα “θετικό επίτευγμα” ως μία “ευπρόσδεκτη ανακούφιση,” αλλά κι ως “εξαιρετικής σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη.”

Από την άλλη μεριά, οι Δημοκρατικοί την περιγράφουν ως “ένα ψέμα,” ως “δυσνόητη” ως “υποστήριξη προς τους πλούσιους,” αλλά κι ως ένα μέτρο “περιορισμένης προοπτικής.” “Εάν αυτό, δεν αποτελεί αφοσίωση στην φυλή, όπως το έχουν χαρακτηρίσει δεν μπορώ να ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι. Πρόκειται σαν να είμαστε δύο διαφορετικές χώρες,” δήλωσε χαρακτηριστικά ο Λαντζ περιγράφοντας την διαφοροποίηση των απόψεων μεταξύ των ψηφοφόρων των δύο κομμάτων, αλλά και την εκατέρωθεν πολιτική ταύτιση που υπάρχει με τις θέσεις της κομματικής γραμμής, τόσο από τους Ρεπουμπλικάνους, όσο κι από τους Δημοκρατικούς.

Πέρα από τις ουσιαστικές παραπάνω διαφορές, υπήρξε μία ταύτιση απόψεων σχετικά για το ποιοι ευθύνονται για την αποτυχία των ΗΠΑ ν’ αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις πιο σοβαρές προκλήσεις. Οι ψηφοφόροι των δύο κομμάτων θεωρούν υπεύθυνους για την σημερινή κατάσταση, τους διάφορους λομπίστες, την εκπροσώπηση ειδικών συμφερόντων, αλλά και την γραφειοκρατία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Οι ψηφοφόροι του κάθε κόμματος, άσκησαν σκληρή κριτική στο Κογκρέσο, περιγράφοντας τους αξιωματούχους από τα δύο κόμματα στην Ουάσινγκτον ως “άμεσα ενδιαφερόμενους για τα προσωπικά τους συμφέροντα” ως “άσχετους” με την αποστολή τους, ως “τεμπέληδες,” αλλά και “διεφθαρμένους.”

Στην ερώτηση του Λαντζ εάν το δικομματικό πολιτικό σύστημα έχει ξεπεραστεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε είναι πλέον αναγκαίο να βρεθεί μία εναλλακτική λύση, υπήρξε σχεδόν ομόφωνη απάντηση από τους ψηφοφόρους των δύο κομμάτων.

Οι συμμετέχοντες συμφώνησαν επίσης, να συνεχίσουν τις συζητήσεις αυτές, παρά το γεγονός ότι η πραγματοποίησή τους είναι δύσκολη.

“Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν άβολες συζητήσεις και να ρωτούν δύσκολες ερωτήσεις,” είπε η Χέιλι Γκρέιβς. “Μπορούμε να έρθουμε σε μία συμβιβαστική λύση. Μπορούμε να συναντηθούμε κάπου στην μέση, ώστε να προσεγγίσουμε σε κάποια σημεία,” δήλωσε χαρακτηριστικά ο Αβίλα.