ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟ- Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΡΟΚ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

Μία μεγάλη γιορτή για τη Δημοκρατία έλαβε χώρα το βράδυ της Δευτέρας 8 Ιουλίου στο Ηρώδειο με τον Διονύση Σαββόπουλο στον ρόλο του ενορχηστρωτή/οικοδεσπότη. Ο σπουδαίος τραγουδοποιός, συνθέτης και στιχουργός, δημιούργησε ένα μεγάλο αφιέρωμα με τραγούδια συνδεδεμένα με τη Μεταπολίτευση, την κατάκτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, την ελευθερία, την καθημερινότητα, την ελπίδα.

Στο κατάμεστο Ηρώδειο, παρούσης της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου και της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, εστιάζοντας σε μουσικούς σταθμούς της περιόδου 1973-1983 ο Διονύσης Σαββόπουλος σε ρόλο οικοδεσπότη κάλεσε επί σκηνής τους σπουδαίους Δήμητρα Γαλάνη, Χρήστο Θηβαίο, Μανώλη Μητσιά, Πάνο Μουζουράκη, Γιώργο Νταλάρα, Μελίνα Τανάγρη και Μαρία Φαραντούρη, να τραγουδήσουν μαζί δικές του επιτυχίες της εποχής, αλλά και των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Λοΐζου, Μαρκόπουλου, Μικρούτσικου, Λάγιου κ.ά

Η συναυλία από το ξεκίνημά της κιόλας έδωσε το στίγμα της. Τα φώτα χαμήλωσαν και τον χώρο κατέκλυσαν μουσικές από το “Καλημέρα ήλιε” του Μάνου Λοϊζου και το “Πότε θα κάνει ξαστεριά” του Νίκου Ξυλούρη.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος στη σκηνή και οι ιστορίες της μεταπολίτευσης ξεκινούν…

Ο Διονύσης Σαββόπουλος βγαίνει στη σκηνή και τραγουδά το “Για τα παιδιά που ‘ναι στο κόμμα”, ένα τραγούδι καθαρά πολιτικό. Στη συνέχεια παίρνει τον λόγο και μας λέει πόσο του αρέσει το καλοκαίρι. “Κάθε καλοκαίρι εγώ γίνομαι 16-17 ετών. Τώρα “έπιασα” ανεπαισθήτως τα 80 και νιώθω πολύ τυχερός γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το πέρασα σ΄ένα φωτεινό ξέφωτο που λέγεται Μεταπολίτευση. Θυμάμαι πεντακάθαρα τη μέρα που επέστρεψε στην Ελλάδα ο Καραμανλής. Ο Τάκης Χορν βγήκε στην τηλεόραση και τον ανήγγειλε. Άρχισαν πάλι να ακούγονται τραγούδια απαγορευμένα. Ήρθε η Μελίνα, γύρισαν εξόριστοι από τα ξερονήσια, όπως ο Χαραλαμπόπουλος, ο Παντελής Βούλγαρης και ο Σταύρος Παράβας”.

Και συνέχισε “Ο κόσμος έπαιρνε στους ώμους του τους πολιτικούς του ηγέτες. Ο καθένας πίστευε πως τα πιο τρελά του όνειρα θα γινόντουσαν πραγματικότητα. Τότε, προσπαθώντας να βάλω τα πράγματα σε μία σειρά, έγραψα ένα τραγούδι “Για την Κύπρο”. Το τραγούδησε η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη σε εκείνη τη συναυλία στη λεωφόρο Αλεξάνδρας”.

Με αυτό το τραγούδι ξεκίνησε και το κύριο μέρος της βραδιάς. Το τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας, κάπως πιο αμήχανα, καθώς ταλαιπωρούταν από μία λοίμωξη του αναπνευστικού και από έναν έντονο μεταλοιμώδη βήχα.

Η λογοκρισία στο “Βρώμικο Ψωμί”

Σειρά πήρε το “Βρώμικο Ψωμί”, το οποίο ο Σαββόπουλος έγραψε όταν η λογοκρισία κυριαρχούσε. “Γιατί η λογοκρισία υπήρχε και πριν και μετά τη Δικτατορία” είπε χαρακτηριστικά. “Με φώναξαν τότε στη Ζαλοκώστα και με ρώτησαν γιατί λέω το “σ΄αυτόν τον τόπο τρώνε βρώμικο ψωμί”. Δεν είχαμε καθαρούς φούρνους στην Ελλάδα; Πού να τους εξηγήσω τότε τι σημαίνει “ποιητική αδεια”. Φτάσαμε σε έναν συμβιβασμό, άλλαξα λοιπόν τον στίχο και τον έκανα “σ΄αυτόν τον κόσμο”. Τον κράτησα μάλιστα μέχρι σήμερα, μου άρεσε μετά”.

Ο μοναδικός Μανώλης Μητσιάς τραγούδησε το “Βρώμικο Ψωμί” με τη βυζαντινή του φωνή και δημιούργησε μία απόκοσμη ατμόσφαιρα στο Ηρώδειο, ενώ ακολούθησε ο “Πολιτευτής” από τη “Ρεζέρβα” του 1979 του “Νιονιου”, ένα τραγούδι που μέχρι σήμερα απηχεί τις φιλοδοξίες πολλών πολιτικών.

Τη σκυτάλη πήρε ακολούθως η σπουδαία Μαρία Φαραντούρη, με την οποία ο Σαββόπουλος ήταν μαζί στη χορωδία του Συλλόγου των Ελλήνων Μουσικών και ακολούθησαν πολλά πολιτικά τραγούδια, αλλά και ο τεράστιος Μίκης Θεοδωράκης, του οποίου ακούσαμε το συγκινητικό “Δρόμοι Παλιοί”.

“Η μεταπολίτευση είχε κατάμεστα γήπεδα και τραγούδια ηρωικά. Γι΄αυτό και όλοι απορήσαμε όταν μάθαμε πως ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης μελοποιεί Μανόλη Αναγνωστάκη, έναν ποιητή στοχαστικό, χαμηλόφωνο, κορυφαίο ποιητή της γενιάς της ήττας. Εγώ τότε απορούσα πως ο Μίκης που ήταν ένα Βυζάντιο με τούμπανα, θα φτάσει στον ψίθυρο. Ο Μίκης, μέσω του Μανόλη Αναγνωστάκη μας φανερώνει την κούραση, την μοναξιά του, την αξιοπρέπεια. Όπως κάθε επώνυμος και ανώνυμος Έλληνας, σπουδαίος και ασήμαντος που έκανε σημαιοφόρο του τον Αλέκο Παναγούλη, όλος εκείνος ο κόσμος που στάθηκε απέναντι στη Χούντα και δεν το κοκορεύτηκε ποτέ. Πάνω σε αυτούς στηρίχθηκε η μεταπολίτευση” είπε χαρακτηριστικά.

Λίγο πριν είχε κάνει μία προσωπική εξομολόγηση λέγοντας πως “Στα νιάτα μου δε συμμερίστηκα ποτέ αυτήν την υπερβολική λατρεία στη νεότητα. Γιατί η νεότητα ομορφαίνει, αλλά και κρύβει. Ενώ τα γεράματα, μπορεί να ασχημαίνουν, αλλά φανερώνουν, μας αποκαλύπτουν”.

Η επεισοδιακή προβολή του Γούντστοκ και η Ωδή στον Καραϊσκάκη

Τίποτα δεν έλειψε από αυτήν την βραδιά. Ούτε ο “Καραγκιόζης” ούτε οι μεγάλοι ποιητές μας, ούτε ιστορίες της μεταπολίτευσης. Θα μείνω στην εξιστόρηση της πρώτης επεισοδιακής προβολής του Γούντστοκ στο Παλλάς εν μέσω Χούντας, όπου χιλιάδες άνθρωποι είχαν κατακλύσει τη Βουκουρεστίου προκειμένου να τη δουν και στην λέξη “freedom” (ελευθερία) που ξαφνικά άρχισε να ακούγεται παντού στους δρόμους. Η αστυνομία παρενέβη άμεσα και τα επεισόδια που σημειώθηκαν ήταν σοβαρά. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, το ίδιο βράδυ πήγε στην μπουάτ που έπαιζε ο Σαββόπουλος και ενθουσιάστηκε με την “Ωδή στον Καραϊσκάκη”, ένα τραγούδι που ο Έλληνας τραγουδοποιός είχε γράψει για τον Τσε Γκεβάρα, αλλά η λογοκρισία τον έκανε να το αφιερώσει στον Έλληνα οπλαρχηγό για ευνόητους λόγους.

Το τραγούδι αυτό ακούσαμε διά στόματος Γιώργου Νταλάρα και ήταν εξόχως συγκινητικό. Πολύ όμορφη και η στιγμή που ο Χρήστος Θηβαίος τραγούδησε “Τα λόγια και τα χρόνια” του Γ. Μαρκόπουλου και Χ. Γαργανουράκη.

Ακολούθησαν και άλλα πολλά. Όπως οι Αχαρνής, η θρυλική μουσική εκείνη παράσταση (που ακολούθησε το ανέβασμα της ομώνυμης κωμωδίας του Κάρολου Κουν) ανέβηκε με που ανέβηκε με τη συμμετοχή των Νίκου Παπάζογλου, Σάκη Μπουλά, Νίκου Ζιώγαλα, Πάνου Κατσιμίχα, Ηλία Λιούγκου, Μανώλη Ρασούλη, Μελίνας Τανάγρη και Βαγγέλη Ξύδη.

“Με κράξανε και τότε στους Αχαρνής”, είπε ο Σαββόπουλος, αλλά “Τροβαδούρος που δεν τον κράξανε, δεν είναι σοβαρός” συνέχισε. Στη σκηνή βγήκε η μοναδική γυναίκα της τότε παρέας, Μελίνα Τανάγρη και μας χάρισε με τον Σαββόπουλο ένα απολαυστικό αριστοφανικό σκετς, ενώ δεν έλειψε και ο εκφραστικός Πάνος Μουζουράκης.

Στο τελευταίο μισάωρο της μουσικής αυτής γιορτής ακούσαμε ένα ποτ πουρί από όλα τα τραγούδια της εποχής εκείνης. Από το “Ο Γιώργος είναι Πονηρός” , μέχρι το “Ζαβαρακατρανέμια” και από το “Ένα Όμορφο Αμάξι Με Δυο Άλογα” μέχρι το “Πάμε μια βόλτα στη Βουλιαγμένη” (το οποίο ο Σαββόπουλος αφιέρωσε στον Λουκιανό Κηλαηδόνη).

Εξίσου δυνατό το κλείσιμο της βραδιάς με το “Εμείς του ’60 οι εκδρομείς” και στο ανκόρ με τα “Όμορφη και παράξενη πατρίδα” και βέβαια το “Ας αρχίσουν οι χοροί”.

Είχε προηγηθεί μία συγκινητική απεύθυνση στη νέα γενιά να προστατεύσουν τη Δημοκρατία. “Κρατήστε όρθια τη Δημοκρατία στο ροκ του μέλλοντός σας και σας το λέμε εμείς, του ‘60 οι εκδρομείς” είπε με νόημα ο Δ. Σαββόπουλος.

Μία όμορφη γιορτινή βραδιά, μία γιορτή και μία υπενθύμιση του τι σημαίνει Δημοκρατία… Σήμερα Τρίτη 9 Ιουλίου στις 21.00 θα λάβει χώρα η δεύτερη συναυλία στο Ηρώδειο.