ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΕΤΙΝΗ ΟΣΚΑΡΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΚΑΝΝΩΝ;

Φέτος το φεστιβάλ Καννών, παίζει τα μεγάλα χιτς.

Υπάρχουν χρονιές που κοιτάς το πρόγραμμα και νιώθεις μια διάθεση πειραματισμού, μια ματιά προς το άγνωστο με επιλογές γεμάτες ρίσκο. Δεν είναι φυσικά πως λείπουν και φέτος τα ντεμπούτα και τα φιλμ-ερωτηματικά, όμως σε γενικές γραμμές κοιτάζοντας τις επικεφαλίδες, τους μεγάλους τίτλους, είναι σαν οι Κάννες να πατάνε σε ξέρουν πως λειτουργούν.

Τίποτα κακό με αυτό φυσικά. Ποιος δε θέλει να δει ξανά τον Τομ Κρουζ στο κόκκινο χαλί με άλλο ένα εξαιρετικά κατασκευασμένο μπλοκμπάστερ, μετά τον θρίαμβο του Top Gun: Maverick; Ποιος δε θέλει να δει τι έχουν να προσφέρουν φέτος ορισμένοι ζωντανοί θρύλοι του παγκόσμιου σινεμά – και σταθεροί θαμώνες του Διαγωνιστικού των Καννών, από τους αδερφούς Νταρντέν μέχρι τον Γουές Άντερσον, από τον Τζαφάρ Παναχί στην Κέλι Ράιχαρντ;

Ανάμεσά τους, ποιες θα είναι οι μεγάλες ανακαλύψεις; Το κινέζικο φιλμ Resurrection από τον ήδη σπουδαίο (με 2 μόνο ταινίες στο ενεργητικό του) Μπι Γκαν κεντρίζει το ενδιαφέρον μας, αλλά συνήθως οι πιο απολαυστικές εκπλήξεις έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις καθόλου.

Και πέρα από όλα αυτά, ένα ερώτημα που μοιάζει πλέον αναπόφευκτο μετά τον περσινό θρίαμβο του Anora σε Κάννες και Όσκαρ: Θα υπάρξει τέτοια ταινία φέτος; Ποια φιλμ από το φετινό φεστιβάλ θα μπουν σε pole position για τα επόμενα Όσκαρ;

Με γνώμονα τα παραπάνω, ρίχνουμε μια ματιά σε αυτά που περιμένουμε πιο πολύ από το φετινό φεστιβάλ – τα πράγματα για τα οποία θα διαβάσετε στο News24/7 τις επόμενες δύο εβδομάδες, στην καθημερινή μας ανταπόκριση από την Κρουαζέτ.

Τομ Κρουζ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο και οι χολιγουντιανές Κάννες

Στις πρώτες μετα-πανδημικές Κάννες, ο τιμητικός Χρυσός Φοίνικας για τον Τομ Κρουζ που συνόδεψε την παγκόσμια πρεμιέρα του Top Gun: Maverick είχε ένα θριαμβευτικό αποτέλεσμα, με ένα μπλοκμπάστερ που έκανε ακραίο overperform στα ταμεία, έσκισε στις κριτικές, κι έφτασε μέχρι τα Όσκαρ, μένοντας στα πρακτικά ως η ταινία που λίγο-πολύ έφερε ξανά τους απλούς θεατές στην αίθουσα.

Από τότε οι Κάννες κυνηγάνε ξανά αυτό το high (βλέπε τον συνδυασμό Χάρισον Φορντ και Ιντιάνα Τζόουνς ένα χρόνο μετά), οπότε φυσικά δε θα έλεγαν όχι σε ένα σίκουελ της περίπτωσης Κρουζ. Έτσι, η παραπάνω συνθήκη θα επαναληφθεί φέτος, με τον Κρουζ να επιστρέφει στην Κρουαζέτ για να παρουσιάσει σε παγκόσμια πρώτη το τελευταίο Mission: Impossible, σε σκηνοθεσία Κρίστοφερ ΜακΚουάρι – ο οποίος θα δώσει κι ένα ραντεβού με τους παρευρισκόμενους.

Η διαφορά είναι πως φέτος δεν έχει τιμητικό Φοίνικα. Αυτός θα πάει στον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, συνεχίζοντας έτσι ένα σερί τιμητικών βραβεύσεων σε χολιγουντιανούς θρύλους από τις Κάννες. Από το ‘21 και μετά, οι Κάννες έχουν δώσει 10 τιμητικούς Φοίνικες κι οι 8 από αυτούς έχουν πάει σε αμερικάνους. Ντροπιαστικό αυτό, χωρίς προφανώς καθόλου αυτό να έχει να κάνει με τον ίδιο τον Ντε Νίρο, που με ενθουσιασμό θα πάμε να παρακολουθήσουμε σε όσα έχει να πει για τη ζωή και την καριέρα του.

Από Γουές Άντερσον ως αδερφούς Νταρντέν, οι auteurs-θαμώνες των Καννών

Το φετινό λαϊνάπ είναι γεμάτο με ονόματα που οι Κάννες αγαπάνε ιδιαίτερα – κι εμείς το ίδιο. Για 4η φορά στο Διαγωνιστικό έρχεται ο Γουές Άντερσον με το Φοινικικό Σχέδιό του, όπου ένας αναμενόμενος all-star θίασος (Τομ Χανκς, Μπενίσιο Ντελ Τόρο, Σκάρλετ Γιόχανσον, Μπιλ Μάρεϊ, Τζέφρι Ράιτ, Μάικλ Σέρα κα) πρωταγωνιστεί σε αυτό που περιγράφεται ως «μια σκοτεινή ιστορία κατασκοπείας»(!).

Οι αδερφοί Νταρντέν, με ήδη 2 Χρυσούς Φοίνικες στην κατοχή τους, επιστρέφουν με το κοινωνικό δράμα Young Mothers για ένα καταφύγιο για νεαρές μητέρες, ενώ η Λιν Ράμσεϊ –της οποίας η προηγούμενη ταινία, You Were Never Really Here, είχε κερδίσει όχι ένα αλλά δύο βραβεία στις Κάννες– φέρνει στην Κρουαζέτ το ψυχολογικό θρίλερ Die, My Love με τη Τζένιφερ Λόρενς και τον Ρόμπερτ Πάτινσον.

Ο Γιοακίμ Τρίερ συνεργάζεται ξανά με τη Ρενάτε Ράινσβε μετά το Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο, ταινία για την οποία η Ράινσβε κέρδισε βραβείο γυναικείας ερμηνείας στις Κάννες το 2021. Η νέα τους ταινία είναι το Sentimental Value κι είναι από τα μεγαλύτερα στοιχήματα του φεστιβάλ. Ξανά στο Διαγωνιστικό συναντάμε και την Κέλι Ράιχαρντ με το heist φιλμ(!) The Mastermind με τον Τζος Ο’ Κόνορ, αλλά και τον ουκρανό Σεργκέι Λόζνιτσα με το Two Prosecutors, ένα ιστορικό δράμα που διαδραματίζεται στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν.

Όλες οι ταινίες του βραζιλιάνου Κλέμπερ Μεντόζα Φίλιο (βλέπε Bacurau και Aquarius) έχουν παιχτεί στις Κάννες και το ίδιο ισχύει φέτος για τον Secret Agent του, ενώ ο ιρανός Τζαφάρ Παναχί επιστρέφει στις Κάννες με το A Simple Accident μετά το βραβείο Σεναρίου για το 3 Faces, θέλοντας να πετύχει το σπάνιο γκραν σλαμ των τριών μεγάλων φεστιβάλ – έχει ήδη κερδίσει Χρυσό Λέοντα στη Βενετία και Χρυσή Άρκτο στο Βερολίνο.

Και φυσικά το μεγάλο ερωτηματικό: Τι είδους ταινία έχει φέρει στις Κάννες αυτή τη φορά η Ζουλιά Ντικουρνό μετά τον σοκαριστικό Χρυσό Φοίνικα του Titane το 2021; To Alpha εστιάζει σε ένα 13χρονο κορίτσι που μια μέρα γυρνά σπίτι με ένα τατουάζ στο χέρι – κι ο κόσμος της αλλάζει για πάντα.

Μιας που αναφέραμε την Ντικουρνό δε γίνεται να μην αναφέρουμε και τον Σπάικ Λι, τον τότε πρόεδρο της επιτροπής που της έδωσε τον Φοίνικα, κι ο οποίος επίσης επιστρέφει στις Κάννες εκτός συναγωνισμού με το Highest 2 Lowest, ριμέικ της κλασικής ταινίας του Κουροσάβα Ο Δολοφόνος του Τόκιο, με τον Ντενζέλ Ουάσινγκτον. Και μιλώντας για εκτός συναγωνισμού θρύλους, ο Ίθαν Κοέν (μόνος του ξανά, χωρίς τον Τζόελ) φέρνει στις Κάννες το Honey Don’t με τη Μάργκαρετ Κουάλεϊ, το δεύτερο φιλμ στην προγραμματισμένη του «λεσβιακή b-movies τριλογία». Το προηγούμενο φιλμ, Drive Away Dolls, ήταν μια σκέτη απόλαυση.

Τα Όσκαρ ποιος θα τα πάρει;

Είναι νωρίς προφανώς να συζητάμε στα σοβαρά για τα Όσκαρ, όμως πρόσφατα τα μεγάλα βραβεία στις Κάννες δείχνουν όλο και περισσότερο προς τα Όσκαρ, με Χρυσούς Φοίνικες σαν τα Παράσιτα, την Ανατομία Μιας Πτώσης και φυσικά την περσινή Anora να κερδίζουν χρυσά αγαλματίδια. Αλλά και ταινίες που δεν πήραν απαραιτήτως το μεγάλο (ή και κανένα) βραβείο να θριαμβεύουν στα Όσκαρ, από τη Ζώνη Ενδιαφέροντος μέχρι το Flow.

Πέρσι τέτοιο καιρό απολύτως κανείς δεν είχε στο οσκαρικό ραντάρ το Anora οπότε πραγματικά μέχρι να δούμε, δεν ξέρουμε τίποτα. Αλλά στο ραντάρ μας βρίσκονται ήδη κάποιες ταινίες. Το Sentimental Value του Γιοακίμ Τρίερ είχε προταθεί για 2 Όσκαρ παρότι μη αγγλόφωνο, αποτελώντας ένα από μεγάλα καλτ χιτ του ευρωπαϊκού σινεμά μετά την πανδημία. Το νέο του φιλμ είναι μεγάλο οσκαρικό χαρτί, τώρα που είναι πιο γνωστή ποσότητα.

Το Eddington, επίσης στο Διαγωνιστικό, είναι η νέα ταινία του Άρι Άστερ μετά το Ο Μπο Φοβάται, όπου ο σκηνοθέτης επανενώνεται με τον Χοακίν Φοίνιξ και δίπλα του η Έμμα Στόουν κι ο Πέδρο Πασκάλ σε κάτι που πλασάρεται ως εναλλακτικό γουέστερν. Τίμιο κλάμα μας περιμένει στο ρομαντικό δράμα εποχής History of Sound του Όλιβερ Χερμάνους (του πολύ καλού Living), όπου παρακολουθούμε τη σχέση δύο αντρών στην προπολεμική Αμερική του 1916. Οι δύο άντρες; Πολ Μέσκαλ και Τζος Ο’ Κόνορ. Για Φοίνικα και Όσκαρ δεν ξέρουμε, πάντως το ίντερνετ η ταινία το έχει κερδίσει χωρίς να χρειάζεται να τη δούμε πρώτα.

Ο Γουές Άντερσον μοιάζει να απομακρύνεται από τα Όσκαρ γυρίζοντας όλο και πιο ιδιοσυγκρασιακές ταινίες, αλλά τόσο με το Asteroid City να θεμελιώνει τη φήμη του στο πέρασμα των χρόνων, όσο και με ένα θετικό πρώιμο hype για το Φοινικικό Σχέδιο, ας μην αποκλείουμε να παίξει, έστω και σε τεχνικές κατηγορίες.

Εννοείται συνυπολογίζουμε και το Die, My Love στη συζήτηση με τη Τζένιφερ Λόρενς να επιστρέφει για τα καλά μετά το reset που έκανε στην καριέρα της, ενώ και το φιλμ του Σπάικ Λι μπορεί να μπει στην κουβέντα αναλόγως αντιδράσεων.

Από τα παράλληλα τμήματα ξεχωρίζουμε το Sorry, Baby που έρχεται με hype από το Σάντανς σε παραγωγή Μπάρι Τζένκινς, ενώ το Left-Handed Girl της Σι-τσινγκ Τσου φέρει την υπογραφή του ίδιου του περσινού οσκαρικού θριαμβευτή Σον Μπέικερ (Anora) στο σενάριο. Η Σι-τσινγκ Τσου κι ο Μπέικερ έχουν εξάλλου μια συνεργασία που πάει πίσω δεκαετίες.

Τι θα μας εκπλήξει;

Οξύμωρο να προσπαθούμε να προβλέψουμε τι θα μας εκπλήξει, αλλά τελοσπάντων έχουμε το νου μας για μερικές ταινίες νέων ή ανερχόμενων δημιουργών που ίσως κάνουν τη διαφορά.

Το sci-fi noir Resurrection βλέπει για πρώτη φορά τον τρομερό Μπι Γκαν στο Διαγωνιστικό μετά το Long Day’s Journey Into Night (και το θρυλικό του 50λεπτο 3D μονοπλάνο) που μας είχε δημιουργήσει παραζάλη. Πρωταγωνιστεί η θρυλική ηθοποιός Σου Τσι του Millennium Mambo και της Σιωπηλής Δολοφόνου. (Και επίσης, ναι, του Transporter.)

To Renoir της Τσι Χαγιακάγουα υπόσχεται ιστορία ενηλικίωσης με ολίγο από μαγικό ρεαλισμό στο Τόκιο των ‘80s, το Nouvelle Vague του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ μας ταξιδεύει στα γυρίσματα του Με Κομμένη την Ανάσα (μεγάλο στοίχημα για τον Λινκλέιτερ να πάει αυτή την ταινία σε αυτό το φεστιβάλ, αλλά πάντα πιστεύουμε σε αυτόν), το Sirat του πάντα εντυπωσιακού Όλιβερ Λαξ δίνει στο τρέιλερ του vibes ανάμεσα σε Mad Max και Sorcerer του Φρίντκιν μετά μουσικής, και τo Sound of Falling της Μάσα Σιλίνκσι έχει ήδη δυνατό hype και ακολουθεί 4 γενιές γυναικών σε μια απομονωμένη περιοχής της Γερμανίας όπου κρύβεται ένα μεγάλο μυστικό.

Στα παράλληλα τμήματα, έχουμε την προσοχή μας ήδη στραμμένη στα σκηνοθετικά ντεμπούτα γνωστών ηθοποιών: Η Κρίστεν Στιούαρτ με το Chronology of Water, η Σκάρλετ Γιόχανσον με το Eleanor the Great κι ο Χάρις Ντίκινσον με το Urchin. Με το καλό τα παιδιά!

Ενώ τουλάχιστον δύο ταινίες θα φέρουν στο προσκήνιο τη γενοκτονία στη Γάζα, για την οποία το φεστιβάλ Καννών συνεχίζει να μην παίρνει θέση παρόλο που το Ισραήλ σκότωσε την παλαιστίνια φωτορεπόρτερ Φατίμα Χασούνα μία ακριβώς μέρα αφού ανακοινώθηκε πως ένα ντοκιμαντέρ για εκείνη θα προβληθεί στο φεστιβάλ. Το εν λόγω φιλμ, Put Your Soul on Your Hand and Walk, αποκτά έτσι μια δεδομένη τεράστια σημασία.

Στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών από την άλλη, ο ισραηλινός Ναντάβ Λαπίντ (του οποίου το Synonyms κέρδισε Χρυσή Άρκτο στο Βερολίνο) παρουσιάζει τη σάτιρα Yes!, που τοποθετείται στον απόηχο της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου. Ο Λαπίντ έχει υπάρξει στο παρελθόν επικριτικός απέναντι σε πολιτικές του κράτους του Ισραήλ, κι η ταινία του σίγουρα θα κεντρίσει το ενδιαφέρον – για καλό ή για κακό, θα το μάθουμε σύντομα.