Ο ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΛΕΚΟΡΝΙ ΒΡΙΣΚΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ

To φανταστικό σύστημα της Γαλλίας επιτρέπει στους προέδρους να εγκαταλείπουν το θώκο, μόνο με τη λήξη της θητείας τους. Το Σύνταγμα της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας ορίζει πως ο πρόεδρος εκλέγεται για θητεία πέντε ετών και δεν μπορεί να ασκήσει περισσότερες από δυο συνεχόμενες θητείες.

Αναφέρει και ότι ο “πρώτος πολίτης” μπορεί να παραιτηθεί, αλλά όχι να αποπεμφθεί, εκτός και αν έχει γίνει “φανερή παραβίαση καθηκόντων που είναι ασυμβίβαστη με την άσκηση της εξουσίας”. Ακόμα όμως, και αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς διακομματική συναίνεση. Και για αυτό δεν έχει γίνει ποτέ, ιστορικά.

Έτσι, ο Εμανουέλ Μακρόν θα μείνει εκεί όπου είναι έως τις 13 Μαΐου του 2027, όσο βαθιά και αν γίνει η πολιτική αστάθεια στη χώρα του, με το δημόσιο χρέος να φτάνει στο 114% του ΑΕΠ και την ανάπτυξη να μειώνεται συνεχώς. Φέτος, για πρώτη φορά στην ιστορία της ευρωζώνης το κόστος δανεισμού της Γαλλίας ξεπέρασε εκείνο της Ιταλίας.

Εν τω μεταξύ, βάσει του άρθρου 8 του Συντάγματος, επειδή δεν υπάρχει κόμμα που να έχει την απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, ως πρόεδρος ορίζει πρωθυπουργούς. Κάθε επιλογή του, πρέπει να λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Αν δεν την εξασφαλίσει, ο Μακρόν… περνάει στην επόμενη.

Προφανώς και όλες αφορούν πιστούς του ακολούθους. Τους βγάζει “μπροστά”, όταν αντιμετωπίζει τεράστια κρίση. Σαν την τωρινή.

Σε ένα χρόνο, ο Μακρόν έχει αλλάξει 4 πρωθυπουργούς. Από το 2017, έχει αλλάξει 7, αριθμός ρεκόρ που ανήκει στον Φρανσουά Μιτεράν. Αν μπορεί να γίνει ο ρέκορντμαν; Δύσκολα, αφού η τελευταία του επιλογή δείχνει ανθεκτική.

Βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά τα μαθηματικά που χρειάζονται, για να περάσει ο προύπολογισμός. Κάθε τέτοια στιγμή, εξελίσσεται σε εθνική “μάχη” και συνήθως το “θύμα”, είναι ο πρωθυπουργός.

Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί ωστόσο, φαίνεται να μπορεί να επιβιώσει των πάντων.

Ο Λεκορνί… δεν είναι ένα πράγμα

Ο νέος πρωθυπουργός, μέχρι νεοτέρας, κατέχει την τέχνη του “ναι μεν, αλλά” και του “τα έχω καλά με όλους”. Mένει να δούμε αν θα αποδώσει στην ψήφο εμπιστοσύνης ενός διχασμένου κοινοβουλίου, σε προϋπολογισμό που, ξεκάθαρα, δεν θέλουν οι Γάλλοι.

Ο Μακρόν έκρινε πως ο Λεκορνί μπορεί να τα καταφέρει, σε ένα κατακερματισμένο κοινοβουλευτικό περιβάλλον, που είναι χωρισμένο σε τρία μπλοκ, την συμμαχία της αριστεράς, την κεντροδεξιά και την άκρα δεξιά.

Έχει λόγους να πιστεύει πως ο 39χρονος έμπιστος του (κάποιοι λένε “κλώνος” του) θα βρει τον τρόπο. Στα πλεονεκτήματα του είναι ότι δεν χάνει ποτέ τη ψυχραιμία του και πάντα βρίσκει τρόπους να κάνει αυτό που θέλει.

Όπως για παράδειγμα, ο εκσυγχρονισμός του στρατού εν μέσω κρίσης. Είναι πίσω από το νόμο περί στρατιωτικού σχεδιασμού που προέβλεπε διπλασιασμό του αμυντικού προϋπολογισμού, σε 413 δισεκατομμύρια ευρώ από το 2024 έως το 2030.

Ο στόχος του, είναι “να γίνει το πρόσωπο του επανεξοπλισμού της Γαλλίας”, όπως είπε άνθρωπος που τον ξέρει στο Politico.

Το CNN πρόσθεσε ότι «το αμυντικό του υπόβαθρο μπορεί ακόμη και να αποτέλεσε πόλο έλξης για τον εξαιρετικά αντιδημοφιλή Γάλλο πρόεδρο, προσφέροντας μια ευκαιρία να επανεστιάσει την προσοχή του στη σημασία του επανεξοπλισμού του γαλλικού στρατού».

Ιδεολογικά «δεν έβαλε τον εαυτό του σε καμία γωνία, κάτι που αναμφίβολα τον έκανε ελκυστικό, ως πρωθυπουργό που θα πρέπει να απλώνει το χέρι του μακριά από το πολιτικό κέντρο. Κράτησε χαμηλό προφίλ σε όλα τα αμφιλεγόμενα ζητήματα της εποχής, όπως το μεταναστευτικό».

O Mαρκ Λαζάρ, καθηγητής ιστορίας και πολιτικών στο Science Pro του Παρισιού, είπε πως «ο Λεκορνί προσφέρει κάποιου είδους συμβιβασμό: είναι δεξιός πολιτικός, αλλά εξακολουθεί να αποτελεί μορφή, αυτού που οι Γάλλοι αποκαλούν «Κοινωνικό Γκωλισμό», συντηρητικών πολιτικών που δεν φοβούνται να αυξήσουν τους φόρους, σε αντίθεση με το focus του Μακρόν σε φιλοεπιχειρηματικές πολιτικές».

Παρεμπιπτόντως, ο σκύλος του, ονόματι Tiga κυκλοφορεί ελεύθερος στο υπουργείο του.

Τα βασικά για τον Λεκορνί

Ο νεαρός πρωθυπουργός, που δεν έχει πολύ ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης (έχει εκφράσει πολλάκις, την επιφυλακτικότητα του, απέναντι στους θεσμούς της ΕΕ), σκέφτηκε να γίνει Βενεδικτίνος μοναχός, όταν ήταν 16 ετών -σύμφωνα με άρθρο της Famille Chrétienne. Παρακολούθησε μάλιστα, σχετικά σεμινάρια στο Αβαείο Jumièges.

Ως νέος, ήταν εσωστρεφής και ευσεβής, σαφέστατα επηρεασμένος από την καθολική του οικογένεια. Παρεμπιπτόντως, ο πατέρας του ήταν εργάτης στους σιδηρόδρομους και η μητέρα του ασχολείτο με τα οικειακά.

Φέρεται να ήταν και εξαιρετικός μαθητής και σιγά σιγά κατάλαβε πως το μέλλον του είναι στην πολιτική. Στα 18 εντάχθηκε στο συντηρητικό UMP (νυν Les Républicains).

• Στα 19 έγινε ο νεαρότερος κοινοβουλευτικός βοηθός, στην ιστορία, ως μέλος του παραδοσιακού κόμματος της γαλλικής δεξιάς.
• Στα 22, υπό την επιρροή του Νικολά Σαρκοζί, έγινε πρόεδρος των Jeunes Populaires, της νεολαίας του UMP. Απέκτησε… εθνική εμβέλεια και άρχισε να κάνει γνωριμίες. Έτσι, όταν προέκυψαν εσωτερικές διαμάχες, έφυγε για… άλλα μέρη.
• Στα 23 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στο Βερνόν.
• Στα 27 έγινε δήμαρχος, που έθεσε ως στόχο την αναβίωση των μικρών πόλεων.
• Στα 30 μπήκε στην “τροχιά” του Μακρόν. Για την ακρίβεια, εγκατέλειψε τον υποψήφιο για την προεδρία των Ρεπουμπλικάνων, Αλέν Ζιπέ, προκειμένου να συνεργαστεί με τον Μακρόν, στο νεοσύστατο -κεντρώο- κόμμα En Marche!. Τότε πολλοί τον χαρακτήρισαν “οπορτουνιστή”.
• Στα 31 εξελέγη βουλευτής στην Ιβελίν και έγινε ένας από τους νομοθέτες του Μακρόν και πρόεδρος της επιτροπής άμυνας στην Εθνοσυνέλευση.
• Στα 35 έγινε ο νεαρότερος υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων, στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας και ο μακροβιότερος, επί Μακρόν. Αναφέρεται ως “επιζώντας”.

Επί των ημερών του, ξέσπασε ο μεγαλύτερος πόλεμος του αιώνα, στην Ευρώπη, με τη Γαλλία να συμμετέχει ενεργά στην άμυνα της Ουκρανίας. Ο εν λόγω είχε επιβλέψει τη στρατιωτική βοήθεια της χώρας του προς την Ουκρανία (πάνω από 3 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2025, πληροφορίες και εκπαίδευση των δυνάμεων του Κιέβου κ.α.), συμπεριλαμβανομένων των πυραύλων SCALP.

Έχει επιβλέψει την ανάπτυξη μιας νέας οικογένειας τεθωρακισμένων οχημάτων, κάτι που έχει αποδειχθεί προβληματικό για συμμάχους όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, και έχει προωθήσει γαλλικά όπλα σε συμμάχους σε όλο τον κόσμο και εν μέσω του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ.

Υποστηρίζει τον εκσυγχρονισμό του πυρηνικού οπλοστασίου της Γαλλίας και, παράλληλα, πιέζει για φιλική, προς το περιβάλλον, αμυντική τεχνολογία.

Έχει διαχειριστεί πωλήσεις όπλων υψηλού προφίλ (πχ Rafale) στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και υπήρξε ο “διαιτητής” σε διαμάχη Γάλλων και Ινδών αξιωματούχων, για συμβάσεις υποβρυχίων.

Eπί χρόνια, εν τω μεταξύ “δουλεύει” για να κερδίσει τους πάντες, αρχής γενομένης από τον Εμανουέλ Μακρόν και τη σύζυγό του, Μπριζίτ. Παράλληλα, μοιράζεται δείπνα με την Μαρίν Λεπέν.

Θα έλεγε κανείς πως είναι all around.

ΤΑ ΚΑΠΩΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΕΚΟΡΝΙ

Το όνομα του Sébastien Lecornu έχει συσχετιστεί με ηθικά, διπλωματικά και προσωπικά επίμαχα ζητήματα, τα οποία θα δούμε ευθύς αμέσως, με τη βοήθεια και της Le Monde.

Έχει “τσιμπήσει” το βιογραφικό του

Ο Λεκορνί έχει κατηγορηθεί πως υπερέβαλε, κάπως, ως προς τα ακαδημαϊκά του διαπιστευτήρια. Επίσημες κυβερνητικές βιογραφίες τον ανέφεραν ως κάτοχο μεταπτυχιακού τίτλου στο δημόσιο δίκαιο από το Πανεπιστήμιο Paris II Panthéon-Assas. Έρευνες των media αποκάλυψαν ότι ολοκλήρωσε μια άδεια, ισοδύναμη πτυχίου και ένα DESS (μεταπτυχιακό δίπλωμα) από το University of Roue. Δεν επιβεβαιώθηκε το πλήρες μεταπτυχιακό από το Assas. Το αριστερό La France Insoumise (LFI) χαρακτήρισε το περιστατικό, ως εμβληματικό ενός «καθεστώτος που ανταμείβει τους αυλικούς έναντι της ικανότητάς τους».

Έχει ερευνηθεί για σύγκρουση συμφερόντων

Προς τα τέλη της δεκαετίας του 2010, ως νεαρός πολιτικός και περιφερειακός σύμβουλος στο Eure της Νορμανδίας, έγινε αντικείμενο έρευνας για «παράνομη σύγκρουση συμφερόντων».

Συγκεκριμένα, κατηγορήθηκε ότι, ενώ κατείχε δημόσιο αξίωμα, συμμετείχε παράλληλα, ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Sanef (Société des Autoroutes du Nord et de l’Est de la Mer), μιας ιδιωτικής εταιρείας αυτοκινητοδρόμων που είχε υπογράψει συμβάσεις με δημόσιους φορείς.

Το ερώτημα ήταν αν ο Λεκορνί, ο οποίος πριν γίνει πολιτικός εργαζόταν ως σύμβουλος σε κατασκευαστικές εταιρείες, επηρεάστηκε από τη σχέση του με την Sanef ή επωφελήθηκε από τις συμβάσεις, με τον όποιον τρόπο.

Εισαγγελείς ερεύνησαν την πιθανότητα ευνοιοκρατίας, από το 2019 έως το 2023, όταν η υπόθεση έκλεισε, χωρίς να απαγγελθούν ποινικές κατηγορίες. Δεν βρέθηκαν στοιχεία που να αποδεικνύουν πως “έβγαλε” το κάτι τις του, από τις συμβάσεις ή για σοβαρή κατάχρηση εξουσίας (πχ δωροδοκία).

Πλήρωσε ωστόσο, διοικητικό πρόστιμο της τάξεως των 5.000 ευρώ, ως «ηθική και διοικητική κύρωση για την παράβαση των κανόνων δεοντολογίας των δημοσίων λειτουργών». Είχε παραλείψει να υπογράψει, δήλωση για μη σύγκρουση συμφερόντων και συμμετείχε σε ιδιωτική εταιρεία «χωρίς επαρκή διαφάνεια». Συνέχισε να είναι υπουργός Άμυνας της χώρας.

Έχει πει… όχι την απόλυτη αλήθεια για εξαγωγές όπλων στο Ισραήλ

Δημοσιεύματα της Le Monde, της Διεθνούς Αμνηστίας και της Mediapart, τον περασμένο Ιούνιο αποκάλυψαν την παράδοση βομβών, χειροβομβίδων και πυραύλων της Γαλλίας στο Ισραήλ, μολονότι δημοσίως ο Λεκορνί έλεγε πως η χώρα παρέχει μόνο “αμυντικό εξοπλισμό” στους Ισραηλινούς και όχι για “θανατηφόρους σκοπούς”.

Σε σχετική ερώτηση γερουσιαστή τον Μάρτιο του 2025, είχε απαντήσει πως η Γαλλία εξάγει στις ισραηλινές δυνάμεις “ένα μικρό μέρος” που αφορά τον εξοπλισμό του Ιron Dome.

Τον Ιούνιο του 2025, αφότου λιμενεργάτες στο Φος-συρ-Μερ μπλόκαραν αποστολή εξαρτημάτων πολυβόλων, είπε ότι «η θέση της Γαλλίας είναι σαφής. Δεν πωλούνται όπλα στο Ισραήλ. Μόνο εξαρτήματα για αμυντικά συστήματα ή επανεξαγωγή».

Έκθεση του υπουργείου Άμυνας, έδειξε πως οι οι ισραηλινές παραγγελίες έφτασαν τα 27.1 εκατομμύρια ευρώ το 2024, από 19.9 εκατομμύρια ευρώ το 2023 και αφορούσαν εξαρτήματα, όπως ρουλεμάν, αισθητήρες και συστήματα ψύξης.

Έκθεση συνασπισμού από την Progressive International, την BDS France, την Stop Arming Israel, κατέγραψε μια «αδιάλειπτη ροή» γαλλικού στρατιωτικού εξοπλισμού προς το Ισραήλ, από τον Οκτώβριο του 2023 έως τον Απρίλιο του 2025.

Βάσει των δεδομένων της Φορολογικής Αρχής του Ισραήλ και αρχεία αποστολής, εντοπίστηκαν πάνω από 15 εκατομμύρια μονάδες «βόμβων, χειροβομβίδων, τορπιλών, ναρκών, πυραύλων και άλλων πυρομαχικών», αξίας άνω των 8 εκατομμυρίων ευρώ, μαζί με ανταλλακτικά για εκτοξευτές πυραύλων, χειροβομβίδων, φλογοβόλων, πυροβόλων όπλων, τουφεκιών και καραμπινών (αξίας 2.000.000 ευρώ), ενώ έγιναν τουλάχιστον 14 πτήσεις φορτίου προς το αεροδρόμιο Ben Gurion, όπως έγιναν και 16 θαλάσσιες αποστολές στη Χάιφα/Ασντόντ.

Έχει κάνει παρέα με “αμφιλεγόμενες προσωπικότητες”

Το 2024 ο Λεκορνί είχε συνοδεύσει τον Μακρόν στο Μαρόκο. Φωτογραφήθηκε να αγκαλιάζει τον Γιασίν Μπελατάρ, κωμικό που κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό και ισλαμιστικές διασυνδέσεις. Ο εκπρόσωπος Τύπου ισχυρίστηκε πως τον μπέρδεψε με έναν τεχνικό, που δεν γνώριζε. Εβραϊκές οργανώσεις και δεξιά μέσα ενημέρωσης, αμφισβήτησαν την κρίση του και ως εμπίστου του Μακρόν. Η γκάφα αυτή, παρουσιάστηκε ως «διπλωματικό λάθος» στο CNews και την Le Figaro.

Έχει δειπνήσει με ακροδεξιούς

Ο αποστάτης των ακροδεξιών, Λεκορνί συνελήφθη τον περασμένο Απρίλιο, σε δείπνο με τη Μαρίν Λεπέν και τον Τζόρνταν Μπαρντέλα (ηγέτες του RN) στο υπουργείο Άμυνας. Τα ντοκουμέντα προκάλεσαν κατηγορίες, για τον τρόπο που προσέγγιζε την ακροδεξιά, ώστε να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική υποστήριξη.

Το Le Canard Enchaîné τον χαρακτήρισε «εταίρα» (courtesan) του Μακρόν, υπονοώντας ότι ήταν μια υπολογισμένη κίνηση «από τον αφοσιωμένο αυλικό του Μακρόν», για να κατευνάσει τη δεξιά. Στο άρθρο αναφερόταν «ο Σεμπαστιέν Λεκόρνου, ένθερμος αυλικός των Ηλυσίων, ανεβαίνει τα σκαλιά της εξουσίας σαν πιστός θησαυρός». Πέρα από αυλικός, χαρακτηρίζεται και ως “κλώνος” του Μακρόν.

Έχει ηγηθεί βίαων καταστολών

Ως Υπουργός Υπερπόντιων Εδαφών (2020-2022, δηλαδή εν μέσω πανδημίας), αντιμετώπισε έντονες κριτικές, για τον τρόπο που διαχειρίστηκε κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις, σε αποικιακά εδάφη της Γαλλίας. Συγκεκριμένα, τις διαμαρτυρίες στη Γουαδελούπη, για την πρόσβαση όλων στο νερό και στη Νέα Καληδονία, για το δημοψήφισμα περί αυτονομίας.

Τοπικά μέσα ενημέρωσης τον κατηγόρησαν πως ευνοούσε την καταστολή έναντι του διαλόγου, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης δυνάμεων κατά κινημάτων, τύπου «Κίτρινων Γιλέκων». Όλα αυτά επανήλθαν στο προσκήνιο, μετά την επιλογή του για πρωθυπουργός., καθώς -όπως ανέφεραν media- αποδείκνυαν το «σκληροπυρηνικό» στιλ του, που τον κάνουν “ακατάλληλο” για ηγετικό ρόλο.

Οι επικριτές σημείωσαν και ότι η σκληρή στάση του αποξένωσε ορισμένους νησιώτες του Ειρηνικού

Κατόπιν όλων αυτών, γίνεται κατανοητό πως η νέα επιλογή του Μακρόν για πρωθυπουργό της Γαλλίας, συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να αντέξει τα -πάρα- πολλά που συμβαίνουν αυτήν την στιγμή στη χώρα.

Με την ακροδεξιά να είναι η μόνη ομάδα που αναμένεται να επωφεληθεί από ενδεχόμενες εκλογές, πρέπει να ενωθούν όλοι οι νομοθέτες από την άκρα αριστερά έως την παραδοσιακή δεξιά πτέρυγα του πολιτικού φάσματος της Γαλλίας, για να μπορεί να επιβιώσει, για άλλη μια φορά, ο Λεκορνί.

Θα τα καταφέρει;