Αιμοστατικά από χρυσάφι

Ενώ τα αιμοστατικά τζελ μπορεί κανείς να τα βρει σε τιμές κάτω των 40 ευρώ στο εξωτερικό, στα ελληνικά νοσοκομεία χρεώνονται με περισσότερα από 500 ευρώ.

Σε κάθε χειρουργική επέμβαση, χειρουργοί φέρονται να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες του συγκεκριμένου υλικού, επιβαρύνοντας το νοσοκομείο και το Ταμείο με χιλιάδες ευρώ ανά επέμβαση.

Η σπατάλη μάλιστα στη χρήση υλικών χειρουργείου και ειδικά αιμοστατικών κάνει τη χρέωση για μια επέμβαση να ξεπεράσει τα 10.000 ευρώ σε έναν ασθενή, όπως προκύπτει από τις απαιτήσεις προμηθευτών προς τα νοσοκομεία.

Η λειτουργία του Παρατηρητηρίου Τιμών Υγείας επιχειρεί να βάλει φρένο στη σπατάλη, αλλά ορισμένοι προμηθευτές έχουν πληρωθεί ή πρόκειται να πληρωθούν από τα νοσοκομεία για τεράστιες ποσότητες υλικού που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ ή έχει καταναλωθεί σε τεράστιες ποσότητες, με σκοπό να ωφεληθούν όσοι εμπλέκονται.

Το Σώμα Επιθεωρητών Υγείας, όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα του “Έθνους”, ερευνά καταγγελίες για περιπτώσεις πλαστών τιμολογίων για υγειονομικό υλικό, εικονικών χρεώσεων και υπερτιμολογήσεων υλικού μέσω υπεράκτιων εταιρειών (offshore).

Έχουν, επίσης, γίνει καταγγελίες για σύσταση εταιρειών, οι οποίες ανοίγουν και κλείνουν περιστασιακά, με σκοπό να ρευστοποιήσουν τα ομόλογα που παίρνουν από το κράτος.

Ενδεικτική της κατάστασης, είναι λίστα χρέωσης χειρουργικού υλικού σε μεγάλο νοσοκομείο της Αττικής. Σε μία ασθενή χρεώθηκαν την ίδια μέρα πέντε αιμοστατικά, έναντι 2.800 ευρώ, ενώ την ίδια μέρα και δύο ακόμη ασθενείς χρεώθηκαν από έξι αιμοστατικά αξίας 6.800 ευρώ.

Οι νοσοκομειακή από την πλευρά τους παραδέχονται το πρόβλημα, με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ) Δημήτρη Βαρνάβα να χαρακτηρίζει την κατανάλωση ανεξέλεγκτη.

Σημειώνει ότι τα αιμοστατικά είναι μεν χρήσιμα υλικά στη διεκπεραίωση χειρουργικών επεμβάσεων, αλλά πολλές φορές χρησιμοποιούνται εκτός ενδείξεων ή γίνεται υπερβολική κατανάλωσή τους.

“Η χρήση αιμοστατικών δεν μπορεί να ελεγχθεί, παρά μόνον εάν κανείς είναι παρών σε όλες τις χειρουργικές επεμβάσεις” αναφέρει, εξηγώντας ότι “είναι πιο εφικτό να μπουν ασφαλιστικές δικλίδες για τη χρήση τους με βάση τις ενδείξεις. Πρόκειται για θέμα ιατρικής ευθύνης και συναίσθησης του χειρουργού”.