Η πτώση Δραγασάκη και η άνοδος Φίλη

Από τα ξημερώματα της Δευτέρας, οπότε ολοκληρώθηκε η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων για τη νέα κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, η αποτύπωση των νέων συσχετισμών απασχολεί τις αναλύσεις όλων των εσωκομματικών στρατοπέδων.

Η δεύτερη θέση του Νίκου Φίλη, με τέσσερις μόλις ψήφους διαφορά από τον πρώτο Ευκλείδη Τσακαλώτο, αλλά και η πτώση του Γιάννη Δραγασάκη, ο οποίος στο 1ο συνέδριο του 2013 είχε εκλεγεί πρώτος και μάλιστα ενώ τότε δεν υπήρχε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, συζητήθηκαν ιδιαίτερα.

Η εντυπωσιακή εμφάνιση Φίλη εξηγείται εν μέρει και από το momentum λόγω της πρόσφατης αντιπαράθεσης με την Εκκλησία για το μάθημα των θρησκευτικών: Οι σύντροφοι του, αν και ελάχιστοι είχαν τότε τοποθετηθεί δημόσια, τον επιβράβευσαν για τη στάση του. Ενδιαφέρον όμως είναι επίσης ότι σε ψηλές θέσεις εξελέγησαν και ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης και ο υπουργός Περιβάλλοντος Πάνος Σκουρλέτης. Ο τελευταίος άσκησε κριτική και ίσως για αυτό ενισχύθηκε από συνέδρους που αρέσκονται στην αυτοκριτική, παρόλο που του απάντησαν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, ο Νίκος Παππάς, αλλά ακόμη και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Η πρωτιά Τσακαλώτου, παρόλο που είναι υπουργός Οικονομικών, δηλαδή έχει το κύριο βάρος εφαρμογής του τρίτου μνημονίου, είναι ενδιαφέρον στοιχείο και φαίνεται ότι δεν εμφανίζεται πλέον ως ο ηγέτης των 53+ αλλά πιο… υπερ-τασικός. ‘Όμως κατά την ομιλία του στο συνέδριο, η αποστροφή της απάντησης του στον κ.Σκουρλέτη (“όλοι μαζί τα συμφωνήσαμε, όλοι μαζί τα εφαρμόζουμε”) προξένησε δυσφορία ακόμη και σε στελέχη της ίδιας της τάσης των 53+, που διαπιστώνουν ότι ο υπουργός Οικονομικών δεν μπορεί εύκολα να τους εκπροσωπεί ως φερόμενος ηγέτης μίας εσωκομματικής τάσης, η οποία μπορεί να μην είναι αντιπολίτευση όπως ήταν η Αριστερή Πλατφόρμα, αλλά επιθυμεί ένα διακριτό στίγμα.

Όσο για το Γιάννη Δραγασάκη, ο οποίος στο συνέδριο του 2013 είχε εκλεγεί πρώτος, έπεσε στην πέμπτη θέση. Διατηρεί βέβαια επιρροή καθώς είναι ιστορικό στέλεχος, φαίνεται όμως να αποκαθηλώνεται από τη θέση του “τοτέμ” και οι λόγοι είναι πολλοί:

Πρώτον φέρεται να επικρίνεται, καθώς πολλά στελέχη παίρνουν αποστάσεις λόγω των δικών του αποστάσεων από τη γραμμή Τσίπρα για το χρέος. Τη γραμμή Τσίπρα “λύση τώρα- καμία υποχώρηση”, υπηρετεί εκ των πραγμάτων ως υπουργός Οικονομικών ο κ.Τσακαλώτος, ενώ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μετέθεσε όποια απόφαση για μετά το 2018, δυσαρεστώντας πολλούς:

Ο κ.Δραγασάκης δεν είχε ούτως ή άλλως τη στήριξη των 53+, φαίνεται όμως πως δεν έλαβε και στήριξη από τους στενά προεδρικούς και οι ψήφοι που έλαβε οφείλονται κυρίως στους στενούς δεσμούς που έχει με το κόμμα εδώ και τόσα χρόνια.

Αλλά και οι επιδόσεις του στο θέμα των τραπεζών, όπου πολλά ζητήματα άργησαν, ενώ οι διοικήσεις παραμένουν ανοιχτή πληγή και ενώ ο ίδιος ήταν στην Αττικής, φαίνεται πως δεν ενθουσίασαν.

Τρίτον, δεν πρέπει κανείς να λησμονεί πως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, ο κ.Δραγασάκης ήταν ο υπεύθυνος της προετοιμασίας του κόμματος για την κυβέρνηση. Κάτι που όπως γνωρίζουμε δεν πήγε ακριβώς όπως θα ήθελαν ή ήλπιζαν στο ΣΥΡΙΖΑ…

Παρόλο όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα που δεν ήταν ακριβώς η επιδίωξη του, οι περισσότεροι υπουργοί “πλασαρίστηκαν” σε καλές θέσεις, ακόμη και η ηγεσία του υπουργείου Υγείας (Ξανθός, Πολάκης) το οποίο έχει “καταπιεί” ουκ ολίγα πολιτικά στελέχη στο παρελθόν.

Οι εκτιμήσεις για την επιρροή των διαφόρων τάσεων δίνουν στην Ενωτική Κίνηση (Παππάς και λοιποί προεδρικοί) από 40% έως 50%, στους 53+ από 25% έως 30% και στην ομάδα Μπαλάφα 20%, με την τριάδα Φίλη- Βούτση- Σκουρλέτη να καταγράφει την καλή δική της παρουσία έστω και εάν δεν είναι οργανωμένη τάση. Η κυριαρχία του Τσίπρα είναι δεδομένη όμως και παρά τις επιμέρους αψιμαχίες, η εικόνα απείχε πολύ από εσωκομματικές διαδικασίες του παρελθόντος καθώς δεν υπάρχει πια κανείς που να αμφισβητεί τη στρατηγική επιλογή της παραμονής στο ευρώ.