Νησιώτες και Αστυνόμοι

Τα ΜΑΤ είναι Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης και όχι Μονάδες Δημιουργίας Τάξης. Τάξη δημιουργεί η συνεννόηση, ο διάλογος και η διασφάλιση της ικανοποίησης του περί δικαίου αισθήματος στην εκάστοτε υλοποίηση ενός κυβερνητικού σχεδιασμού.

Έλαβε χώρα το προφανές.

Στην αρχή τα ΜΑΤ έδερναν, ΚΑΙ, οικογενειάρχες.

Μετέπειτα, ΚΑΙ, οικογενειάρχες έδερναν ΜΑΤ.

ΚΑΙ, όμως…

..όχι ΜΟΝΟ!.

Η Αστυνομία είναι Όργανο.

Η εκάστοτε Κυβέρνηση όποτε ξεβολεύεται, λόγω προχειρότητας ή ανικανότητας, παίρνει το Όργανο ως ρόπαλο επιβολής μιας αδικίας και ραπίζει τον Πολίτη. Είτε αυτός είναι νησιώτης, είτε συνταξιούχος είτε φοιτητής. Ο Πολίτης εναντιώνεται. Στην πρώτη ευκαιρία, στρέφεται κατά του Οργάνου (ροπάλου) που του προξένησε τον πόνο και του επέβαλε την αδικία. Δεν φταίει όμως το ρόπαλο που είναι ένα Όργανο δομικά υιοθετημένο να προστατέψει τον Πολίτη και να του διασφαλίσει ένα περιβάλλον τάξης. Ο τρόπος χρήσης του φταίει! Και μεταξύ των Πολιτικών που το κακομεταχειρίζονται και των Πολιτών που εναντιώνονται, έως και εκτός ορίων, το λάθος δεν είναι βάρος ισοκατανεμημένο. Η ζυγαριά της ευθύνης γέρνει συντριπτικά προς τους Πολιτικούς!

Όταν η Συμφωνία με την Τουρκία είναι λάθος και εγκλωβίζονται μετανάστες στα νησιά…

Η Συμφωνία πρέπει να αλλάξει! Διαφορετικά, σε όποια επιβαλλόμενη λύση, αδικούνται οι νησιώτες και προσβάλλεται το περί δικαίου αίσθημα, δημιουργώντας ανάλογες αντιδράσεις. Οι, εν πολλοίς, αναμενόμενες αντιδράσεις δεν καταστέλλονται αποβιβάζοντας ΜΑΤ και βιαιοπραγώντας (και) κατά Πολιτών. Αντιθέτως, αφενός γιγαντώνονται και αφετέρου αδικούνται τα ΜΑΤ εκτελώντας ένα κατ’ εντολή έργο που δεν είναι δική τους αρμοδιότητα. Όταν το πλήθος, που είναι (και) απλοί Πολίτες, εξοργίζεται, δεν είναι κάποιο εκπαιδευμένο σώμα δράσης. Η οργή είναι συνήθως ανεξέλεγκτη, το πλήθος παρασυρόμενο και αδικείται ο Πολίτης.

Στόχος δίχως σχέδιο είναι απλά μια ευχή.

Κλείνει το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ανοίγει το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Στέλνονται τα ΜΑΤ να ασκήσουν λάθος έργο. Αποσύρονται τα ΜΑΤ γιατί τους ασκήθηκε λάθος αντίδραση.

Μοναδικό «εύσημο», ότι η Κυβέρνηση αναδιπλώνεται, προς τιμήν της, και παραμένουμε στο λάθος αποφεύγοντας τα χειρότερα. Δυστυχώς, ακολουθούν όμως οι λάθος δηλώσεις. Δηλώσεις πολιτικής σκοπιμότητας που στοχοποιούν είτε τους Πολίτες είτε την Αστυνομία. Όσο όμως αυτή η πολιτική ένδεια παραμένει, η εκάστοτε Κυβέρνηση, όποτε βρίσκεται στην ανάγκη, αντί να χρησιμοποιεί την Αστυνομία για να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο, θα την χρησιμοποιεί για να υπηρετεί, ακόμη και με χρήση βίας, τις αδυναμίες της. Για ανάλογες σκοπιμότητες, κάποιοι άλλοι θα χρησιμοποιούν το οργισμένο πλήθος για να πλήξουν, μέσω της Αστυνομίας, την εκάστοτε Κυβέρνηση.

Αν αποτύχεις να προετοιμαστείς, προετοιμάσου να αποτύχεις.

Στο Μεταναστευτικό, χρειάζεται Σχέδιο που δεν θα εξαναγκάζει σε δυσανάλογο βάρος τα νησιά, ώστε να ικανοποιείται το περί δικαίου αίσθημα. Αυτό, προϋποθέτει να τεθεί υπό νέα διαπραγμάτευση  η υπάρχουσα «κοινή δήλωση Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας». Η διαπραγμάτευση είναι δουλειά και ευθύνη των Πολιτικών. Αν επιτύχουν σε αυτή, στους άξονες να επιτρέπεται μεταφορά μεταναστών από τα νησιά χωρίς πρόβλημα για την τυχόν επιστροφή τους στην Τουρκία και να δοθούν ικανοποιητικά ανταλλάγματα για όσα μέρη σηκώνουν το βάρος της γεωγραφικής πύλης εισόδου, τότε με δημοκρατικό διάλογο και όχι με αυταρχικό μονόλογο, να εξηγηθεί στις κοινωνίες το Σχέδιο. Μετέπειτα ακολουθεί η δουλειά της Αστυνομίας να διασφαλίσει και όχι να επιβάλει την υλοποίηση και την βέλτιστη λειτουργεία του εκάστοτε κυβερνητικού σχεδιασμού. Όταν θα διαταχθεί η Αστυνομία να κάνει την δουλειά της θα βρει τον πολίτη αρωγό και όχι εχθρό!

Δύσκολο;

Ναι!

…ποιος είπε, όμως, ότι η δουλειά του Πολιτικού είναι εύκολη;

Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορείς να ζητάς την ψήφο του Πολίτη για μια δουλειά που δεν διαθέτεις τις ικανότητες και τις δεξιότητες, ως Πολιτικός, να την φέρεις εις πέρας.

**Ο Νίκος Ιωσήφ είναι μέλος της γραμματείας του τομέα Επικοινωνίας του Κινήματος Αλλαγής.