Ο Ανδρουλάκης (ξανα)ταράζει τα “νερά” της κυβέρνησης

Με άρθρο του στο προσωπικό του ιστολόγιο, ο κ. Ανδρουλάκης αναφέρει πως “η Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς βρίσκεται σε ιστορικές καταστάσεις, που θα κρίνουν την τύχη της για  μία ολόκληρη γενικά και συνεπώς χρειάζεται ενισχυμένη δημοκρατική νομιμοποίηση στη διαχείριση της κρίσης”.

Με άρθρο του στο προσωπικό του ιστολόγιο, ο κ. Ανδρουλάκης αναφέρει πως “η Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς βρίσκεται σε ιστορικές καταστάσεις, που θα κρίνουν την τύχη της για  μία ολόκληρη γενικά και συνεπώς χρειάζεται ενισχυμένη δημοκρατική νομιμοποίηση στη διαχείριση της κρίσης”.

Είναι επείγουσα ανάγκη κάτι να αλλάξει στην κεντρική πολιτική σκηνή ώστε να υπάρξει αποσυμπίεση, να εξελιχθεί ομαλά ο ψυχολογικός κύκλος “άρνηση της πραγματικότητας, θυμός, αγανάκτηση, κατάθλιψη, δημιουργική προσαρμογή και αλλαγή”, ώστε τουλάχιστον να αποφευχθεί η ροπή προς το χειρότερο, το αυτοκαταστροφικό σενάριο και να επιτευχθεί τουλάχιστον μια ελάχιστη αναγκαία εθνική και κοινωνική συνοχή ενώπιον των μεγάλων κινδύνων”.

Με τις σκέψεις αυτές ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ προτείνει πέντε επιλογές δημοκρατικής νομιμοποίησης των αποφάσεων που μπορεί να ληφθούν και είναι:

*Πρώτη είναι ότι η κυβέρνηση κερδίζει ντε φάκτο νομιμοποίηση στην κοινωνία για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Έχει συμβεί, αναφέρει, να εκλεγεί κάποιος με ένα πρόγραμμα όπως ο Ρούζβελτ και στη συνέχεια να κάνει “άλλα”, λόγω κραχ ή πολέμου, και τελικά να έχει στο πλευρό του την ανάδυση μιας σιωπηλής πλειοψηφίας. Σ’ ένα βαθμό το πέτυχε προσωρινά και αυτή η κυβέρνηση όπως έδειξαν οι δημοτικές εκλογές.

Ωστόσο, σημειώνει, για σειρά λόγους, όχι μόνο με δική της ευθύνη, απέτυχε να δημιουργήσει στην κοινωνία μια τραγική συναίσθηση μιας κοινής μοίρας. Δε συγκεντρώθηκε στο “λιγότερα και καλύτερα” crisis management, στα χειροπιαστά αποτελέσματα αλλά κατά καιρούς χάνεται, μη μπορώντας να ξεκοπεί από τις αρχικές ψευδαισθήσεις της. Έκαψε αρκετό κοινωνικό και πολιτικό κεφάλαιο.

*Η δεύτερη επιλογή αφορά τη μετεξέλιξη της σημερινής κυβέρνησης σε κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, ευρύτερης βάσης, η οποία πρέπει να έχει θητεία το ελάχιστο ενός χρόνου μέχρι την προκήρυξη εκλογών ώστε να ενταχθεί ομαλά η χώρα στο νέο ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης (ESM 2013).

Ενδεχόμενα, προσθέτει, με Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, με επιφάνεια στην ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση, δίχως μεγάλες ανακατωσούρες στο μηχανισμό διοίκησης. Το μειονέκτημα αυτής της επιλογής αναγνωρίζει ότι μπορεί να είναι πιθανόν ότι όλοι θα βγάζουν την ουρά τους απ΄ έξω και θα επιδοθούν σε μια παρατεταμένη ανεύθυνη προεκλογική εκστρατεία. Το πρόβλημα εδώ είναι η γνωστή αθλιότητα του ευρύτερου πολιτικού συστήματος και η απουσία κουλτούρας συνεννόησης και στοιχειωδώς συναίνεσης που θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας.

*Η τρίτη επιλογή που προτείνει, αφορά στην άμεση προκήρυξη εκλογών. Η κυβέρνηση, τονίζει, δυστυχώς έχασε το timing να υποβάλλει στο εκλογικό σώμα τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου ώστε να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός αν θέλει διάσωση εντός του ευρώ ή άμεση χρεοκοπία και αποχώρηση από το κοινό νόμισμα. Το μειονέκτημα αυτής της «καθαρής» λύσης είναι η πολιτική αστάθεια στο κρίσιμο τρίμηνο που ακολουθεί και οι κίνδυνοι μιας τυφλής εξέλιξης προς τη χρεοκοπία και της εγκατάλειψης μας και από πολύτιμους εταίρους.

Το κλίμα ήδη έχει γίνει βαρύ για την Ελλάδα στην κοινή γνώμη και παραδοσιακών φίλων μας. Την ανησυχία εντείνει η τυχοδιωκτική ηθελημένη άγνοια της κατάστασης που έδειξε στη Θεσσαλονίκη ο αρχηγός της αξιωματική αντιπολίτευσης και η υψηλού κινδύνου αναφορά του σε ενδεχόμενο διπλών απανωτών εκλογών! Δηλαδή μιας επικίνδυνης περιπέτειας στην πιο τραγική στιγμή του Ελληνισμού μετά το χαοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την εισβολή της Τουρκίας.

*Ως τέταρτη επιλογή ο Μίμης Ανδρουλάκης θεωρεί το δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο λαός στο ιστορικό δίλημμα διάσωση πάση θυσία εντός του ευρώ ή επιστροφή στη δραχμή.

Το μειονέκτημα είναι ότι δεν υπάρχει βιωμένη κουλτούρα δημοψηφισμάτων, επισημαίνει, και είναι πολύ δύσκολο να μορφοποιηθεί με ευρύτερη συναίνεση το σχετικό ερώτημα. Ενδεχόμενα μπορεί να εντείνει τον εθνικό διχασμό ενώπιον των μεγάλων κινδύνων.

*Τέλος η πέμπτη επιλογή είναι να αναδυθούν νέες δυνάμεις, έξω από το καθιερωμένο πολιτικό σκηνικό που θα έβγαζαν τη χώρα από την κρίση.

Μέχρι στιγμής όμως, αναγνωρίζει, και στο αμέσως επόμενο κρίσιμο χρονικό διάστημα, παρά τη ρευστότητα, τις ζυμώσεις, και την αναταραχή, οι δυνάμεις αδράνειας είναι ισχυρότερες και δεν προβλέπεται σύντομα η ανάδυση μιας αξιόπιστης νέας εναλλακτικής πρότασης. Στο μέλλον είναι σίγουρο, αλλά “μακροπρόθεσμα θα είμαστε νεκροί”, όπως λέει ο μακαρίτης ο Κέινς, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ καταλήγει το άρθρο του, αναφέροντας: “Όλες αυτές οι επιλογές έχουν σημαντικό ρίσκο, αλλά φαίνεται ότι η δεύτερη λύση, υπό προϋποθέσεις, είναι η πιο πρόσφορη και με την ευρύτερη αποδοχή στην κοινωνία και την ευρωζώνη. Λογικά, έτσι είναι, αλλά το παράλογο κυριαρχεί εδώ και καιρό στη ζωή της Ελλάδας”.