Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς…

Του Γ. Λακόπουλου

Σε μια τηλεοπτική εκπομπή ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκάλυψε ότι ” προέκυψε τυχαία”: οι γονείς του δεν σκόπευαν να κάνουν και τέταρτο παιδί. Έτσι ακριβώς προέκυψε και στην ηγεσία της ΝΔ: τυχαία. Οι οπαδοί της δεν σκόπευαν να κάνουν ένα ακόμη Μητσοτάκη αρχηγό- είχαν ήδη απορρίψει τη Ντόρα άλλωστε.

Εγινε από κάποιες συμπτώσεις. Οι “δελφίνοι” της εποχής το είδαν ως ενδιάμεση εκλογή και απείχαν. Οι Καραμανλικοί που ήλεγχαν τη φορά των πραγμάτων αδράνησαν. Είχε το καλύτερο βιογραφικό και έσπευσαν να τον ψηφίσουν και πρόσωπα από τις παρυφές του του κόμματος. Με 173.297 ψήφους, έγινε ο 10ος πρόεδρος της ΝΔ και ο δεύτερος από την οικογένειά του. Ήταν έκπληξη.

Ότι και αν συνέβη , η εκλογή του απέκτησε ενδιαφέρον αφού είχε εκλεγεί. Η καμπάνια του νεωτεριστή τον ωφέλησε περισσότερο όταν ήταν ήδη πρόεδρος. Ένας νέος άνθρωπος, με καλές σπουδές – έστω με …κακό όνομα- υποσχέθηκε να διαβάσει αλλιώς την πολιτική και να κινήσει μπροστά την ΝΔ.. Ήταν 48 ετών και με τον Αλέξη Τσίπρα κατέρριπταν ένα ρεκόρ: η ηλικία τους αθροιστικά ήταν μόλις 90 χρόνια- δέκα λιγότερα από το άθροισμα της ηλικίας του Κ. Καραμανλη με τον Γ. Παπανδρέου το 2004.

Ωστόσο όσοι άρχισαν να επενδύουν στο άστρο του, έτριβαν τα ματιά τους όταν άρχισε να καίει ένα μετά το άλλο τα στοιχεία που τον ανέδειξαν. Πρώτα έκανε αντιπρόεδρο το καλύτερο παιδί του Γ. Καρατζαφέρη, που είχε φέρει στο κόμμα ο Σαμαράς μόλις πριν από τέσσερα χρόνια. Μετά , πριν καν κλείσει μήνα στην ηγεσία ζήτησε να γίνει και.. Πρωθυπουργός- με πρόωρες εκλογές. Ούτε ο Αϊνστάιν … Το χειρότερο: συντάχθηκε με μιντιακούς και επιχειρηματικούς παράγοντες που έριξαν τον πατέρα του. Η αντίστροφη μέτρηση ήταν θέμα χρόνου.

Σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλείνει δυο χρόνια στην ηγεσία της ΝΔ και στο γραφείο του ένα βουνό από δημοσκοπήσεις τον αποθεώνουν. Ένα παράξενο πράγμα όμως: κανείς δεν θα στοιχημάτιζε την περιουσία του ότι θα γίνει Πρωθυπουργός. Εκτός από κάποιους που προσπαθούν να τον χειραγωγήσουν.

Στη ΝΔ τον αναγνωρίζουν ως πρόεδρο του κόμματος, αλλά όχι σαν φυσικό ηγέτη της παράταξης. Η Μέκκα της συντηρητικής παράταξης είναι πάντα ένα υπερυψωμένο ισόγειο στους πρόποδες του Λυκαβητου.

Σε όσες αναμετρήσεις με αντίπαλο τον Αλέξη Τσίπρα ενεπλάκη μέχρι σήμερα, έφυγε με μώλωπες. Κακή σκηνική παρουσία, σοβαρά κοινοβουλευτικά λάθη, προσωπικές γκάφες, σκελετοί στις ντουλάπες, περιγράφουν έναν πολιτικό με ευπρέπεια και ισχυρή βούληση για την εξουσία αλλά με περιορισμένες δυνατότητες να την κατακτήσει. Στη ΝΔ ασκεί την ηγεσία ως δικαίωμα και κάπως έτσι του αποδίδουν να αντιλαμβάνεται και τη διακυβέρνηση.

Παρά την ισχυρή μιντιακή υποστήριξη δεν έδειξε στόφα ηγέτη που μπορεί με τις πρωτοβουλίες του να οδηγήσει τα πράγματα εκεί που θέλει η συλλογική συνείδηση της παράταξής του. Δεν έχει να εισφέρει στη θεωρητική επεξεργασία των ιδεών του χώρου. Η πολιτική σκέψη του δεν έχει βάθος- κινείται στα επίπεδα του Σαμαρά. Πρωτοβουλίες μηδέν. Αντιλαμβάνεται την πολιτική ως άσκηση επικοινωνίας και βολοδέρνει γύρω από επιδερμικές δραστηριότητές που ανακυκλώνονται άσκοπα. . Οι πολιτικοί χειρισμοί του είναι χωρίς οξυδέρκεια.

Δυο χρόνια από την εκλογή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν απέκτησε το κύρος που κάνει τους επικεφαλής κομμάτων ταγούς της κοινωνίας. Ήτοι, δεν έδειξε ως τώρα στοιχεία μεγάλου πολιτικού και ηγέτη . Αντίθετα οι νεοδημοκράτες όσο περνάει ο καιρός κουμπώνονται. Ο “άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς” κινδυνεύει να επαναλάβει το προηγούμενο των Αβέρωφ- Έβερτ: πήγαν ως την πηγή και νερό δεν ήπιαν. Ήδη τον καταδιώκουν οι ενδοπαραταξιακοί ψίθυροι :” δεν τραβάει”. Κινδυνεύει να καταλήξει όπως έλεγε η Γκόλντα Μέιρ για τον Μωυσή: ” Μας τριγύριζε σαράντα χρόνια στην έρημο και τελικά μας έφερε στο μόνο μέρος που δεν έχει πετρέλαιο”.