Οι ταινίες της εβδομάδας: Γαλλικό ψυχολογικό θρίλερ κι ένας καλαμπουρτζής “Thor”

Οι ταινίες της εβδομάδας:

Το Μυστικό της Μαντλίν Κόλλινς

(“Madeleine Collins”, Αντουάν Μπαρό, 1ω42λ)

3 / 5

Μια γυναίκα ζει διπλή ζωή, έχοντας διαφορετικές οικογένειες, μία στην Ελβετία και μία στη Γαλλία. Όταν εμφανιστούν οι ρωγμές στο φράγμα που κρατά χωριστά τα διαφορετικά κομμάτια της καθημερινότητάς της (και, στα αλήθεια, της προσωπικότητάς της), τα ψέματα θα αρχίσουν να την παγιδεύουν, φέρνοντάς την αντιμέτωπη με τις επιλογές και με τις πράξεις της.

Περίτεχνης και αρκούντως γαλλίζουσας σοβαρότητας ψυχολογικό θρίλερ που θα μπορούσε να είναι σπουδαιότερο αν παραδιδόταν στο καμπ ή/και την εγγενή υστερία της κεντρικής του ιδέας. Ακόμα κι έτσι όμως, στιβαρά γυρισμένο από τον Αντουάν Μπαρό (του χιτσκοκικότατου “Portrait of the Artist” του 2014), δεν εγκλωβίζεται, κινείται με σασπένς στους διάφορους χώρους της ζωής της κεντρικής ηρωίδας χτίζοντας το ενδιαφέρον ψυχολογικό προφίλ μιας γυναίκας λίγο πριν απωλέσει τον έλεγχο.

Η πάντα φανταστική Βιρζινί Εφιρά (“Μπενεντέτα”, “Sibyl”) είναι τέλεια για τον ρόλο, αποτυπώνοντας την ένταση ανάμεσα στην ψυχρότητα και τη ζεστασιά της Τζούντιθ, παραμένοντας –κινηματογραφικότατα– ατσαλάκωτη όσο κι αν η ηρωίδα της πληγώνεται και πληγώνει. Οι κορυφαίες στιγμές της ταινίας είναι εκείνες που δίνουν στην Εφιρά τον απόλυτο έλεγχο, σε μια ταινία που ακόμα κι αν δεν χαράζει νέους δρόμους, μοιάζει τελικά κι η ίδια να εκπλήσσει –και να διασκεδάζει– τον εαυτό της. Το κλασάτο δραματικό σας θρίλερ για τα φετινά θερινά (τουλάχιστον μέχρι να κυκλοφορήσει επιτέλους το “Spencer” για την πριγκίπισσα Νταϊάνα).

Thor: Love and Thunder

(Τάικα Γουαϊτίτι, 1ω59)

2 / 5

Ο θεός του κεραυνού, Θωρ, συναντά τον πιο τρομακτικό του αντίπαλο μέχρι σήμερα: Τον Γκορ, τον χασάπη των θεών. Ένα μυστηριώδες πλάσμα γεμάτο οργή το οποίο, κρατώντας ένα πανίσχυρο όπλο, σκοτώνει τους θεούς του κάθε κόσμου που βρίσκει μπροστά του. Επόμενος στόχος, η Βαλχάλα. Και μέσα σε όλα, η μεγαλύτερη έκπληξη έρχεται από αλλού, όταν η δρ. Τζέιν Φόστερ, χρόνια μετά τον χωρισμό της με τον Θωρ, επιστρέφει κι εκείνη, κραδαίνοντας το θρυλικό σφυρί Μιόλνιρ. Κι έχοντας, πλέον, τη δύναμη ενός θεού.

Μετά το διασκεδαστικό “Thor: Ragnarok” ο Τάικα Γουαϊτίτι επιστρέφει για άλλο ένα γύρο περιπετειών του Θωρ με μια πολύ ανάλαφρα κωμική ματιά, διασκευάζοντας αυτή τη φορά μια από τις πιο επικές, τραγικές και εκστατικές περιπέτειες στην εκδοτική ιστορία του ήρωα. (Το επικό στόρι σε σενάριο Τζέισον Άαρον απλώνεται σε πάνω από 20 τόμους.) Εκεί που η ιστορία του Άαρον απλώνεται σε κάθε γωνιά του χάρτη, του σύμπαντος και του ίδιου του χρονικού συνεχούς, ενώνοντας περιόδους του ήρωα αλλά και την ίδια τη ζωή με τον θάνατο, εγείροντας θέματα δύναμης, ηθικής, ευθύνης και υπαρξιακού τρόμου, ο Γουαϊτίτι κρατά 2-3 ξεγυμνωμένες ιδέες τοποθετώντας τις σε ένα αταίριαστα σαχλό περιτύλιγμα.

Το φιλμ, με την αισθητική ταυτότητα ενός επεισοδίου φτηνής υπερηρωικής σειράς που γυρίστηκε στα γρήγορα για να βγει η δουλειά και να πάμε σπίτια, κρέμεται διαρκώς από κάποιο κρύο αστείο, σα να μην έχει ποτέ την όρεξη, τη δυνατότητα ή την δημιουργική ευθιξία να πει με μη ειρωνικό τρόπο μια κανονική ιστορία. Ως εκ τούτου, οι λιγοστές δραματικές εξάρσεις μοιάζουν εντελώς παράταιρες, ψεύτικες, στα όρια της τρέλας– χαραμίζοντας στην πορεία κάθε ένα από τα επιμέρους στοιχεία του φιλμ, όπως τον τραγικό villain αλλά και την επιστροφή της Νάταλι Πόρτμαν ως Τζέιν/Θωρ.

Ό,τι λειτουργεί είναι μόνο σε απομόνωση, και παρά το τριγύρω φιλμ: Ο τρομερά διασκεδαστικός Ράσελ Κρόου ως Δίας, ο Κρίστιαν Μπέιλ που προσπαθεί να κάνει κάτι ενδιαφέρον με έναν δραματικά υποχρησιμοποιημένο villain (θα θέλαμε πολύ να έχουμε δει εκείνη την ταινία), οι δύο τράγοι (όχι, αλήθεια). Το “Thor: Ragnarok” έχει κι αυτό κάποια από τα παραπάνω προβλήματα, όμως έμοιαζε έστω με ταινία που προσπαθούσε με κάποια μορφή πάθους να πει μια buddy comedy ιστορία– το “Love and Thunder” μοιάζει λίγο με υποχρέωση, σαν όλοι να περιμένουν από το κουλ παιδί της τάξης να κάνει πάλι τον κλόουν, όμως εκείνος έχει πια συναίσθηση του ότι θεωρείται κουλ. Κι επειδή ντρέπεται, λέει την ιστορία του με ακόμα πιο ειρωνικά αποστασιοποιημένο τρόπο. «Χαχ πλάκα κάνω, φυσικά». Φυσικά.

Κυκλοφορούν ακόμα

Η Χαμένη Σκηνή: Στη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, ένας σινεφίλ κρατούμενος αποδρά από ένα στρατόπεδο εργασίας και πιάνει φιλία με ένα άστεγο κορίτσι. Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Ζανγκ Γιμού με μια ταινία που λογοκρίθηκε (βλέπει και: αποσύρθηκε από την κυβέρνηση) λίγο πριν την προβολή της στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

Θεέ Μου Τι Σου Κάναμε; 3: Νέο σίκουελ για τη γνωστή γαλλική κωμωδία. Αυτή τη φορά οι 4 κόρες του Κλοντ και της Μαρί διοργανώνουν πάρτυ-έκπληξη για την 40ή επέτειο των γονιών τους, καλώντας όλα τα πεθερικά. Τρελό κέφι.

Επανεκδόσεις

Ασανσέρ για Δολοφόνους

4 / 5

O Ζιλιέν δολοφονεί το αφεντικό του, που τυγχάνει και σύζυγος της ερωμένης του, όμως φεύγοντας παγιδεύεται στο ασανσέρ. Κι έτσι ξεκινά μια αλυσιδωτή αντίδραση εξελίξεων με φόντο το νυχτερινό Παρίσι. Γεμάτο σασπένς νουάρ από τον Λούι Μαλ, μια ταινία που έχει την αυτοπεποίθηση να συνθέσει και να αποσυνθέσει πλάνα και ιδέες, αφήνοντας την ποιητική εικόνα της Ζαν Μορό μες στη νύχτα της πόλης. Ένα από τα διασημότερα φιλμ του είδους.

Μαχαίρι στο Νερό

3.5 / 5

Ένας νεαρός άντρας βρίσκεται στο γιωτ ενός παντρεμένου ζευγαριού, και καθώς οι τρεις τους θα χαθούν στον θαλασσινό ορίζοντα, μια κόντρα εγωισμών θα αρχίσει να χτίζεται ανάμεσα στους δύο άντρες. Ποιος βασανίζει ποιον; Ποιος ωθεί τον άλλον, και γιατί; Μια γεμάτη σασπένς ψυχολογική ίντριγκα πάνω στην εγωιστική διάσταση της επιθυμίας, στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ρόμαν Πολάνσκι.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις