Σπύρος Φωκάς: Η κινηματογραφική ζωή ενός γόη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ

Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ηθοποιός Σπύρος Φωκάς, σε ηλικία 86 χρόνων. Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και βρισκόταν σε κέντρο αποκατάστασης στη Μαγούλα.

Ήταν ένας από τους λίγους Έλληνες ηθοποιούς που έκαναν διεθνή καριέρα, καθώς έχει πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες παραγωγές στην Ευρώπη και το Χόλιγουντ. 

Συνολικά έπαιξε σε 36 ταινίες, δύο εκ των οποίων – “Η Στεφανία” και ο “Εγωισμός” ήταν της Φίνος Φιλμ. Σε όλη την κινηματογραφική καριέρα του έπαιξε με επιτυχία σε πάνω από 30 ταινίες, οι περισσότερες στην Ιταλία και στην Αμερική.

“Κοσμοπολίτης, ευγενής, εργατικός, προσηνής και ταυτόχρονα διονυσιακός και απολλώνιος, ο Σπύρος Φωκάς ήταν ωραίος ως Έλληνας. Θα μας τον θυμίζει το έργο του” ανέφερε σε συλλυπητήριο μήνυμά της η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, συμπληρώνοντας ότι η επιβλητική παρουσία του και η ευρεία γκάμα του, του επέτρεψαν να ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους στον ελληνικού και διεθνή κινηματόγραφο.

 

Σπύρος Φωκάς: “Για μένα το σινεμά ήταν έρωτας και ψώνιο”

Στο βιβλίο του με τίτλο «Σπύρος Φωκάς – Ένα πέρασμα…» είχε “συμπυκνώσει” μια ζωή γεμάτη εμπειρίες. Σε κάποια από τις σελίδες του έγραψε: “Πέρασα μιαν όμορφη ζωή. Γνώρισα ενδιαφέροντες ανθρώπους, είδα πολλά μέρη, μπήκα σε σαλόνια που πολλοί ονειρεύονται και λίγοι μπαίνουν. Έκανα μια δουλειά που μου άρεσε και που θα μπορούσα να την κάνω και τσάμπα. Γιατί για μένα το σινεμά ήταν έρωτας και ψώνιο […]. Το σινεμά το αγάπησα και του το έδειξα. Εκεί όμως είχα και ανταπόκριση. Με αγάπησε κι εκείνο. Μπορεί να μην ήμουν πάντα πρωταγωνιστής. Όμως, πιστέψτε με, ακόμα και σαν κομπάρσος αν υπηρετήσεις αυτήν την τέχνη, πάλι θα σε μαγέψει.

Και όταν παίρνεις μέρος με οποιονδήποτε ρόλο σε μια ταινία, πάλι αυτές οι φράσεις-κλισέ θα σε μαγέψουν: Πάμε…Γυρίζουμε… Ησυχία… Κατ… Πάμε πάλι. Και ο ξερός κρότος της κλακέτας θα σε συνοδεύει σε όλες τις σκηνές της ζωής σου σαν να είναι κι αυτή σινεμά μέχρι να φτάσεις στους τίτλους του τέλους. Και αρκεί να γραφτεί το όνομά σου πάνω σε αυτούς τους τίτλους. Δεν παίζει κανέναν ρόλο η σειρά. Πρωταγωνιστής; δεύτερος; τρίτος; ένα πέρασμα; Φτάνει που έκανες ένα πέρασμα…“.

Ο Σπύρος Φωκάς είχε μια ιδιαιτέρως σημαντική καριέρα στον κινηματογράφο, στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, συμμετέχοντας σε δεκάδες παραγωγές.

Ο κατά κόσμον Σπύρος Ανδρουτσόπουλος, γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου του 1937 στην Πάτρα.

Το 1959 έπαιξε στο “Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα”, την ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών. Αυτή ήταν και η αρχή μίας λαμπρής διεθνούς καριέρας.

Ήταν ένας πολύ όμορφος ηθοποιός, ο ξένος Τύπος δεν αποθέωνε μόνο το ταλέντο του, αλλά και την εντυπωσιακή εξωτερική του εμφάνιση. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που έλεγαν πως μοιάζει με τον Ομάρ Σαρίφ και τον Αλέν Ντελόν, γεγονός που του άνοιξε πολλές πόρτες.

Μετά το “Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα” και ενώ είχε αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη πήρε το ρίσκο και πήγε στην Ιταλία, στα στούντιο της Τσινετσιτά, όπου και αξιοποίησε τις οντισιόν και τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν.

Έτσι, συμμετείχε σε διεθνείς παραγωγές, στο “Όταν θέλει η γυναίκα” του Βιντσέντε Μινέλι πλάι στην μεγάλη Λάιζα Μινέλι και στο “Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του” του Λουκίνο Βισκόντι, πλάι στην αξέχαστη Κατίνα Παξινού και την Κλαούντια Καρντινάλε. Η τελευταία ταινία με την αξέχαστη μουσική του Νίνο Ρότα απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες.

Με τη συμμετοχή του στην ταινία του Φράνκο Ρόσι “Ο Θάνατος ενός Φίλου”, κερδίζει βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρντο και κάνει το μεγάλο βήμα να κατακτήσει το Χόλιγουντ, συμμετέχοντας πλέον σε αμιγώς αμερικάνικες παραγωγές.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Δαλιανίδη, γυρίζει στην Φίνος Φιλμ δύο θρυλικές ελληνικές ταινίες πλάι στην Ζωή Λάσκαρη, τον “Εγωισμό” και τη “Στεφανία”, που άφησαν εποχή.

Δεν άργησε όμως να ξαναφύγει για την Αμερική, όπου πρωταγωνίστησε σε ταινίες που έκαναν μεγάλη εμπορική επιτυχία, όπως το “Διαμάντι του Νείλου” και “Ράμπο 3”.

Σε όλη την κινηματογραφική καριέρα του έπαιξε με επιτυχία σε πάνω από 30 ταινίες, οι περισσότερες στην Ιταλία και στην Αμερική, και αξίζει να αναφερθεί ότι έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός, και από τις εμφανίσεις του σε γνωστά θέατρα του εξωτερικού.

Σημαντική τέλος ήταν και η παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας σε πολλές κοινωνικές και δραματικές σειρές, όπως οι: «Ανατομία ενός εγκλήματος», «Δύο Ξένοι», «Οι κληρονόμοι», «Της αγάπης μαχαιριά», «Φιλί ζωής» κλπ.

Την δεκαετία του ’90 έπαιξε σε επιλεγμένες κινηματογραφικές παραγωγές όπως «Το Πεθαμένο Λικέρ» του Γιώργου Καρυπίδη και «Μπίζνες στα Βαλκάνια» του Βασίλη Μπουντούρη. Το 2013 πραγματοποίησε και μία από τις σπάνιες εμφανίσεις του στο ελληνικό θέατρο, ερμηνεύοντας τον ρόλο ενός ηλικιωμένου ιερέα με παρελθόν παιδεραστή στο έργο «Τα παιδιά του πατρός» του Στέφανου Κακαβούλη.