Ίντα ανοίξατε βιβλιοπωλείο στ’ Απεράθου; Μία απίθανη ιδέα που έγινε πράξη σ’ ένα ΣΚ

Περπατάς αμέριμνος ένα μεσημέρι του Ιούλη στην πλάτσα της Απειράνθου, στην ορεινή Νάξο. Το βλέμμα σου πέφτει, εντελώς τυχαία σε μία ταμπέλα που γράφει bookstore και δείχνει με τόξο δεξιά. Λες, δεν μπορεί, αλλά ακολουθείς το τόξο. Και πέφτεις πράγματι μπροστά σε βιβλιοπωλείο στο χωριό που βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρων.

Αναπάντεχη τύχη αν είσαι βιβλιόφιλος. Μπαίνεις και διαπιστώνεις ότι τα παιδιά που “τρέχουν” το κατάστημα έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά, βρίσκεις κομμάτια που άλλα βιβλιοπωλεία τα έχουν κρυμμένα και εξαφανισμένα. Τσιμπιέσαι. Λες είναι δυνατόν;

Και όμως είναι! Αλλά για να γίνει δυνατόν χρειάστηκαν να επιστρατευτούν πολλά καντάρια τρέλας. Ναι, τρέλας. Γιατί μόνο “τρελοί” θα άνοιγαν φυσικό βιβλιοπωλείο στην Απείρανθο της Νάξου και θα διοργάνωναν κάθε Παρασκευή του Αυγούστου ποιητικές βραδιές με παρόντες, μεταξύ άλλων, εν ενεργεία ποιητές.

Δεν γίνονται αυτά. Στο Captainbook όμως της Λένας, του Στάθη και του Δημήτρη έγιναν. Και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ξαναγίνουν και το χειμώνα όταν η Απείρανθος θα βγάλει το τουριστικό της κοστούμι και θα κλειστεί στο καβούκι της μαζί με τους 500 περίπου κατοίκους της.

Προειδοποιούμε: Παρακάτω δε θα διαβάσετε ένα success story με τη στενή έννοια του όρου, την επιχειρηματική. Θα διαπιστώσετε απλώς ότι όταν κεφάτοι και ανήσυχοι άνθρωποι δημιουργούν, το σύμπαν μπορεί εύκολα να συνωμοτήσει για να τα καταφέρουν. Ειδικά το απεραθίτικο σύμπαν…

Ένας Αύγουστος στον Καπετάνιο

Συναντάμε την Λένα και τον Δημήτρη στο κατάστημα ελάχιστες ημέρες μετά την τρίτη ποιητική βραδιά της 19ης Αυγούστου.

Επειδή η Λένα εξυπηρετεί, αρχίζουμε με τον Δημήτρη: “To Captainbook υπάρχει εδώ και 14 χρόνια ηλεκτρονικά.

Ανοίξαμε μόλις άρχισε η κρίση και εγώ προσελήφθην μέσα στην καραντίνα. Τρομερό;

Η Λένα δεν έχει καμία σχέση καταγωγική με το χωριό αλλά έρχεται εδώ και 20 χρόνια. Είναι ερωτευμένη με την Απείρανθο και φυσικά όλα αυτά τα χρόνια έχει κάνει παρέες, φίλους κτλ. Από τον περασμένο Νοέμβριο μένει μόνιμα στην Απείρανθο από όπου δούλευε εξ αποστάσεως στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα”.

Η … ερωτευμένη απαλλασσέται από τις υποχρεώσεις της και παίρνει τον λόγο: “Οταν ξεκίνησε το Captainbook πριν από 14 χρόνια, το όνειρό μας ήταν ότι κάποια στιγμή η όλη φάση θα πάει τόσο καλά ώστε να μπορούμε να το δουλεύουμε από οπουδήποτε. Παράλληλα, το δικό μου όνειρο ζωής ήταν να φύγω κάποτε από την Αθήνα. Και τώρα με βλέπετε εδώ. Ακόμα όμως και όταν ήρθα τον Νοέμβριο δεν υπήρχε στα σκαριά το φυσικό βιβλιοπωλείο”.

Και η ιδέα του φυσικού βιβλιοπωλείου πως προέκυψε;

Παρεμβαίνει πελάτισσα, κάτοικος του χωριού και δασκάλα: Μα εδώ έτσι και αλλιώς ήταν και παλιά βιβλιοπωλείο. Πριν περίπου 18-20 χρόνια. Και πολύ ωραίο βιβλιοπωλείο.

Λένα: Να πούμε αλήθειες δηλαδή;

Δημήτρης: Να σου βάλω μία ρακή ρε παιδί μου;

Λένα: Οχι, εντάξει. Λοιπόν όλο αυτό το πράγμα εδώ έγινε μέσα σε 10 ημέρες. Πριν δεν υπήρχε ούτε καν σαν σκέψη. Τον Μάιο που μάς πέρασε πήγα στην Αθήνα και ενώ ήμασταν σε μία φάση απελπισίας θα μπορούσα να πω, πάρθηκε η απόφαση (από μένα και το συνέταιρό μου, τον Στάθη) να ανοίξουμε φυσικό κατάστημα που θα υποστηρίζει το ηλεκτρονικό.

Εξήγησα σ’ έναν από τους προμηθευτές μας ότι έχω μετακομίσει μόνιμα στη Νάξο και μου λέει “οκ δεν πρέπει να κάνεις κάτι γι’ αυτό, να ανοίξεις κάτι;” Γύρισα και εγώ και είπα στα παιδιά ότι “οκ, ανοίγουμε υποκατάστημα στην Απείρανθο”. Τώρα μάλιστα, για να προλάβουμε τη σεζόν.

Πέμπτη ήταν όταν μου φύτρωσε αυτή η ιδέα, Παρασκευή πήρα το καράβι και ήρθα εδώ, Κυριακή ήμουν με την κολλητή μου την Μαρίνα που είναι από εδώ, στη Μουτσούνα και της ανακοίνωσα το σχέδιο. Αυτομάτως αρχίσαμε να ψάχνουμε χώρο. Βρήκαμε τον ιδιοκτήτη του καταστήματος, τα συμφωνήσαμε, τακτοποιήσαμε κάποια διαδικαστικά (βαψίματα κτλ) και…πάμε.

Επιστρέψαμε Αθήνα, φορτώσαμε ένα βανάκι όλα τα απαραίτητα (άλλος τρόπος δεν υπήρχε) με τα χέρια μας. Παρασκευή το νοικιάσαμε το βαν, το Σάββατο φτάσαμε στη Χώρα της Νάξου και εν συνεχεία στο χωριό με τη βοήθεια ενός φίλου που ήξερε να οδηγούσε βαν. Στο χωριό ήμασταν 2:30 το πρωί. Ξημέρωσε με κατσιφόρα (σσ ομίχλη στο τοπικό ιδίωμα). Ξεφορτώναμε μέχρι τις 5 το ξημέρωμα και στείλαμε πίσω στην Αθήνα το βαν. Ηταν το Σαββατοκύριακο 2-3 Ιουνίου. Ανοίξαμε 5 Ιουνίου, μία ημέρα μετά του Αγίου Πνεύματος.

Περισσότερες λεπτομέρειες από την τρελή ιδέα…

Δημήτρης: Εγώ έρχομαι εδώ 27 Ιουλίου. Ασκησα βέτο για να έρθω και να αφήσω για λίγο τη θέση στο ηλεκτρονικό κατάστημα. Και θέλουν να με στείλουν πίσω στην Αθήνα τον Σεπτέμβρη δένοντάς με στη γεφυρα του καραβιού. Άδεια θα πάρω αργότερα.Τη δουλειά την βρήκα μέσα στην καραντίνα ενώ ήδη είχα αρχίσει να δουλεύω και ως ηθοποιός.

Λένα: “Με το που μου καρφώνεται, η ιδέα άρχισα να την λέω σε φίλους απεραθίτες και να τραβάω βίντεο με αντιδράσεις. Ολοι ξεκαρδίζονταν στα γέλια. Δεν με έπαιρναν στα σοβαρά. Με που άνοιξε το κατάστημα όμως, η υποδοχή απ’ όλο το χωριό ήταν τρομερή, υπήρχε ενθουσιασμός. Μας στήριξαν και μάς στηρίζουν. Φάνηκε άλλωστε στις βραδιές ποίησης”.

Σε ποιον ανήκει αυτή η ιδέα;

Λένα: Το πέταξε ως σκέψη ο Δημήτρης ο Νανούρης (δημοσιογράφος της ΕΦΣΥΝ και ποιητής). Αλλο που δεν ήθελε ο δικός μας Δημήτρης, πέταξε τη σκούφια του. Αλλά για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ο βασικός εμψυχωτής ήταν ο Φλώριος ο Κρητικός που όποτε περνούσε από το βιβλιοπωλείο μας παρακινούσε διαρκώς για όλο αυτό το εγχείρημα. Αλλο που δεν ήθελε ο δικός μας Δημήτρης, πέταξε τη σκούφια του. Από εκεί και πέρα το πράγμα πήρε το δρόμο του. Αφού τα είδες και εσύ…

(Ο γράφων είδε πράγματι. Σπουδαίες απαγγελίες σπουδαίων ποιημάτων σπουδαίων ποιητών. Δύο από αυτούς (μπορεί και περισσότεροι) μάς έκαναν την τιμή και βρίσκονταν εκεί μαζί μας, ο Δημήτρης Νανούρης και ο Φάνης Παπαγεωργίου).

Η τρίτη βραδιά περί…ποίησης στ’ Απεράθου

Επαιξε ρόλο στο να επιλέξετε την Απείρανθο ότι το χωριό έχει σπουδαία λογοτεχνική παράδοση με ποιητές και πεζογράφους σημεία-αναφοράς;

Λένα: Ενα πράγμα που εντυπωσίαζε και συνεχίζει να με εντυπωσιάζει σ’ αυτό το χώριο είναι ότι δεν υπάρχει Απεραθίτης που να μην ασχολείται με κάποια μορφή τέχνης. Μα θα γράφουν, μα θα ζωγραφίζουν, όλοι κάτι κάνουν. Είναι ιδιαίτερη “φυλή”. Το δεύτερο που με εντυπωσιάζει είναι το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα. Η απάντηση στην ερώτησή σου άρα είναι ναι, εννοείται ότι έπαιξε ρόλο.

Και το χειμώνα;

Λένα: Θα μείνουμε ανοιχτοί. Το θέλουν και οι ντόπιοι. Θα συνεχίσω παράλληλα και την τηλεργασία. Θα δουλέψουμε και με σχολικά βιβλία. Και επειδή γλυκαθήκαμε με τις βραδιές ποίησης του καλοκαιριού, κάτι θα κάνουμε και το χειμώνα. Βραδιές αφήγησης των τοπικών εθίμων και των ιστοριών ας πούμε. Και να φανταστείς ότι με τις βραδιές ποίησης σκεφτόμουν αρχικά μήπως το παρακάνουμε.

Kαταληκτικά: Χειροποίητη, αρχέγονη, χαρά στο καλοκαίρι μας στο χωριό που γέννησε μεταξύ άλλων και τον Μανώλη Γλέζο. Τα άστρα εφέτος ήταν περισσότερα στ’ Απεράθου και είχαν σελίδες…

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις