Ο SASKE ΡΑΠΑΡΕΙ ΣΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΚΕΛΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΝΙΓΡΙΤΑΣ

Το όνομά του ξεκίνησε να ακούγεται το 2014, όταν έκανε τα πρώτα του βήμα στην ελληνική ραπ σκηνή, μέχρι που το 2017 κατάφερε να στρέψει για τα καλά τα βλέμματα πάνω του με το τραγούδι “Safari”, το οποίο σήμερα μετρά 2 εκατομμύρια προβολές στο YouTube. Λίγο μετά, με τα singles “Ξέρω Μάνα” και “Cyan”, ο Saske εδραίωσε την παρουσία του στον χώρο και τελικά εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο επιτυχημένους Έλληνες ράπερ των τελευταίων ετών, ενώ συνεχίζει να πειραματίζεται, να δοκιμάζει τον εαυτό του και να προσπαθεί να φέρει νέο αέρα στη μουσική.

Άλλωστε, είναι μόλις 24 ετών. Και έχει ήδη δύο ολοκληρωμένους δίσκους (το “Saskepticism Vol. 1” του 2019 και το επερχόμενο “Saskepticism Vol.2”), ενώ αυτή την περίοδο δουλεύει και πάνω στο τρίτο του άλμπουμ, στο οποίο θα είναι εμφανές το ελληνικό στοιχείο.

Το πραγματικό του όνομα είναι Οδυσσέας Ντζιμάνης και γεννήθηκε το 1998 στη Χρυσούπολη Καβάλας, ενώ επέστρεψε στη γενέτειρά του αρκετά χρόνια μετά, ως έφηβος, και έπειτα μετακόμισε στην Αθήνα. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Μαΐάμι και εκεί ήταν που ήρθε σε επαφή με τον ήχο και την εικονογραφία του αμερικανικού hip-hop. Αυτές οι επιρροές, σε συνδυασμό με τις ελληνικές του αναφορές (από Active Member μέχρι τους FFC και TXC), διαμόρφωσαν το προσωπικό του καλλιτεχνικό και μουσικό ύφος, το οποίο στηρίζεται σε βιωματικά τραγούδια.

Πριν από μερικές μέρες, ο Saske βρέθηκε στο Κατάστημα Κράτησης στη Νιγρίτα Σερρών για να τραγουδήσει στο πλαίσιο του ψηφιακού πρότζεκτ STAGES A/LIVE του Ιδρύματος Ωνάση, το οποίο διοργανώνει συναυλίες με απρόσμενους καλλιτέχνες σε απρόσμενα μέρη, υποστηρίζοντας τις ανεξάρτητες ελληνικές μουσικές της χώρας. Η live performance του ήταν σε επιμέλεια και σκηνοθεσία Χρήστου Σαρρή, ενώ κινηματογραφήθηκε και προβλήθηκε την περασμένη Κυριακή (20/02) στο Youtube channel του Ιδρύματος.

Αξίζει να σημειωθεί, πως το Κατάστημα Κράτησης Νιγρίτας ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2010 και σήμερα φιλοξενεί περισσότερους από 720 κρατούμενους από διαφορετικές χώρες, ενώ από το 2016, υπό την διεύθυνση του καταστήματος κράτησης λειτουργεί το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας. Ένα σχολείο που μέσα από σημαντικές δράσεις των κρατούμενων τους δίνει τη δυνατότητα να απασχοληθούν με κάτι δημιουργικό. Μέχρι σήμερα, οι κρατούμενοι στη Νιγρίτα έχουν εκδώσει βιβλία, έχουν κάνει μία μικρού μήκους ταινία και έχουν ανεβάσει θεατρικές παραστάσεις, ενώ στη φυλακή λειτουργεί ειδικό πρόγραμμα μέσα από το οποίο οι κρατούμενοι έχουν τη δυνατότητα να συνομιλήσουν μέσω skype με ψυχιάτρους του Γ.Ν Σερρών.

Ο Saske μίλησε στο The Magazine για την εμπειρία του live του στις φυλακές Νιγρίτας, ενώ ο Χρήστος Σαρρής μοιράστηκε τις προκλήσεις που αντιμετώπισε σκηνοθετώντας τον καλλιτέχνη σε έναν τόσο ιδιαίτερο χώρο.

Την Κυριακή που μας πέρασε προβλήθηκε το μαγνητοσκοπημένο live σου στο Κατάστημα Κράτησης στη Νιγρίτα Σερρών. Πώς ήταν η όλη εμπειρία; Ποιες ήταν οι σκέψεις σου όσο τραγουδούσες στον συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος σίγουρα διαφέρει κατά πολύ από τις συναυλιακές σκηνές;
Είναι διαφορετικό γιατί, καταρχάς, είμαστε σε μια φυλακή, κάτι το οποίο δεν έχω ξανακάνει. Δεν ήξερα πώς θα με δεχτούν οι κρατούμενοι στον χώρο τους, σίγουρα δεν είναι το σπίτι τους, είναι όμως ο δικός τους χώρος. Χάρηκα που με δέχτηκαν με χαμόγελο, με κουβέντες, κανονικά.

Ήρθες σε επαφή με τους κρατούμενους; Είχες την ευκαιρία να ανταλλάξεις κάποια λόγια μαζί τους;
Λόγω κορονοϊού η επαφή μου με τους κρατούμενους ήταν περιορισμένη. Παρόλα αυτά, μπόρεσα να μιλήσω με κάποιους κρατούμενους που δουλεύουν στην συντήρηση του χώρου. Μάλιστα, ένας κρατούμενος που τον αποκαλούν “δάσκαλο” μου έδωσε ένα γράμμα που είχαν γράψει ένα δικό τους ραπ και το τραγούδησα εκεί.

Ένας κρατούμενος που τον αποκαλούν “δάσκαλο”, μου έδωσε ένα γράμμα που είχαν γράψει ένα δικό τους ραπ και το τραγούδησα εκεί

Η συγκεκριμένη συναυλία από το project STAGES A/LIVE του Ιδρύματος Ωνάση υπήρξε η πρώτη μουσική εκδήλωση που έγινε στον χώρο. Τι σημαίνει για σένα αυτό; Πιστεύεις ότι η δική σου ιστορία ή τα τραγούδια σου θα μπορούσαν να εμπνεύσουν κάποιους που αισθάνονται πως δεν έχουν μέλλον;
Ευχαριστώ πολύ το Ίδρυμα Ωνάση τόσο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, όσο και για την προσοχή του αποτελέσματος. Τα τραγούδια μου αναφέρονται σε προσωπικά μου βιώματα, κυρίως, αλλά εμπνέομαι και από ιστορίες ανθρώπων κοντινών μου. Σίγουρα μπορεί κάποιον να τον αγγίξουν οι ιστορίες και τα βιώματα που περιγράφονται μέσα από αυτά.

Είσαι ένας καλλιτέχνης που επαναπροσδιορίζει διαρκώς τόσο τις μουσικές αναφορές του όσο και την ελληνική ραπ γενικότερα. Από το 2017 που συστήθηκες με το “Safari” μέχρι σήμερα, αισθάνεσαι ότι έχεις αλλάξει; Ότι έχεις ωριμάσει ίσως; Δεδομένου ότι σ’ αρέσουν οι πειραματισμοί, σε τι άλλο θα ήθελες να δοκιμαστείς;
Θέλω να ξεκινήσω λέγοντας πως η μουσική μου ωριμάζει μαζί με την ηλικία. Σίγουρα είναι διαφορετικά τα πράγματα που με απασχολούσαν τότε και άλλα που με απασχολούν τώρα, αλλιώς βλέπω τον κόσμο. Αυτό που θα ήθελα να εντάξω στην μουσική μου είναι το ελληνικό στοιχείο. Ουσιαστικά σαν καλλιτέχνες και σαν άνθρωποι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όπου ό,τι ρεύματα έχουν υπάρξει αυτή την στιγμή τα έχω πατήσει, πάνω σε house, drill, old school rap, new school, trap, τα έχουμε κάνει όλα. Όλα αυτά είναι ωραία, αλλά η ερώτηση είναι, πότε θα καταλήξουμε να κάνουμε ελληνικό ραπ; Πότε θα φτάσουμε στο σημείο που το ραπ που θα κάνουμε, θα έχει τη δικιά μας ταυτότητα; Πάνω σε αυτό το πράγμα μπορώ να πω πως πειραματίζομαι και δεν θα το ακούσετε στον δεύτερο μου δίσκο, αλλά στον τρίτο. Ο τρίτος έχει ξεκινήσει να δουλεύεται, έστω σαν ιδέα.

Πότε θα καταλήξουμε να κάνουμε ελληνικό ραπ; Πότε θα φτάσουμε στο σημείο να έχει τη δικιά μας ταυτότητα; Πάνω σε αυτό πειραματίζομαι

Πριν μερικές μέρες κυκλοφόρησε το τραγούδι “Padou” μαζί με video-clip από το επερχόμενο άλμπουμ σου “Saskepticism Vol. 2”. Πες μας δυο λόγια για αυτό και για τα επόμενα σχέδιά σου.
Καταρχάς, να πούμε κάτι για να το ξεκαθαρίσουμε γιατί ο κόσμος έχει μπερδευτεί, το “Δοκίμασέ τον” με τον Rack και το “Checks” με τον Hawk είναι, επίσης, δύο τραγούδια του Vol2. Δηλαδή ο κόσμος ήδη έχει ακούσει τρία τραγούδια από το άλμπουμ, το “Padou” είναι το τρίτο. Σχετικά με το “Padu” κυκλοφόρησε του Αγίου Βαλεντίνου και δεν έγινε καθόλου τυχαία καθώς το τραγούδι το έγραψα για την κοπέλα μου, όπως και ό,τι γράφω είναι από εμπειρίες μου. Το πρώτο κομμάτι γράφτηκε όταν ήμασταν στις αρχές με την κοπέλα, το ρεφρέν όταν για ένα διάστημα μέναμε μακριά και το δεύτερο κουπλέ το έγραψα μετά. Γενικά αφήνω ένα τραγούδι να ωριμάσει σαν καλό κρασί. Ο δίσκος έχει πολλά ευρωπαϊκά στοιχεία, αμερικάνικα, πολλή ραπ και πολλή μελωδία. Είναι αυτό που λέω, το περιμένουν οι πιστοί ακροατές μου. Αυτός ο δίσκος έχει και πολλά ερωτικά τραγούδια, πολλά πειράματα, πολλά κοινωνικά κομμάτια, κάποια επιθετικά, street. Γιατί αυτή είναι η ταυτότητα μου στον χώρο, ότι πειραματίζομαι πάνω στην μουσική.

Οι προκλήσεις της σκηνοθεσίας

Χρήστο Σαρρή, από σκηνοθετικής άποψης, πώς ήταν η δική σου εμπειρία στο Κατάστημα Κράτησης στη Νιγρίτα Σερρών; Ποιους παράγοντες λάβατε υπόψιν για ένα άρτιο τελικό αποτέλεσμα; Υπήρξε κάτι που σας δυσκόλεψε;
Η εμπειρία μου στις φυλακές Νιγρίτας ξεκίνησε πριν περίπου δύο χρόνια όταν γνώρισα τον Elvis, έναν Graffiti artist από τη Λιθουανία που μόλις είχε αποφυλακιστεί μετά από αρκετά χρόνια εγκλεισμού, ήταν “μέσα” για ναρκωτικά. Ο Elvis έμαθε να “χτυπά” αυθεντικά “φυλακόβια” τατουάζ με στυλό bic και αγάπησε ένα κορίτσι από την Λευκορωσία. Ήθελα να πω αυτή την ιστορία, λοιπόν. Ένα αγόρι με ταλέντο βρίσκεται κλεισμένο σε μια φυλακή, είναι ερωτευμένο, θέλει να ζήσει τη ζωή του και χρειάζεται μια δεύτερη ευκαιρία

Το κοινό στο οποίο τραγουδά ο Saske βρίσκεται στα κελιά τους, ακούν από τα στενά παράθυρα

Είναι το πρώτο Stages Alive που δεν έχει “φώτα”, δεν είναι συναυλία-show, είναι γυρισμένο μέσα σε μία πολύ κρύα αίθουσα, χωρίς καμία σκηνική παρέμβαση, υπάρχει ο Οδυσσέας, ο DJ του και οι κάμερες, το κοινό στο οποίο τραγουδά ο Saske βρίσκεται στα κελιά τους, ακούν από τα στενά παράθυρα. Φανταζόμαστε, λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους να μας παρακολουθούν – δεν ήταν η εφικτή η παρουσία κοινού δυστυχώς λόγω μέτρων προστασίας από τον covid – και τα τραγούδια μιλάνε για έρωτες, γυναίκες, νεανικά όνειρα, φίλους και κινδύνους, παρανομίες και θέληση για ζωή. Ό,τι πιο κατάλληλο για άνδρες και αγόρια που είναι πίσω από τα κάγκελα και αναζητούν μία στιγμή στον έξω κόσμο, μέχρι να ξαναέρθει στην πραγματικότητα.

Περπατάς τον μακρύ διάδρομο αναμεσά σε πτέρυγες γεμάτες με ανθρώπους που θέλουν να σου μιλήσουν και προσπαθείς να κάνεις τους στίχους των τραγουδιών να ακούγονται δυνατά

Αυτό που με δυσκόλεψε ήταν η προϊστορία. Πως αναμετριέσαι με τον Johnny Cash; Το ξεχνάς και φέρνεις την ιδέα στο 2022, σε μια μικρή πόλη που το χειμώνα κάνει βαρύ κρύο, περπατάς τον μακρύ διάδρομο αναμεσά σε πτέρυγες γεμάτες με ανθρώπους που θέλουν να σου μιλήσουν, να σε ρωτήσουν γιατί και προσπαθείς να κάνεις τους στίχους των τραγουδιών να ακούγονται δυνατά.

Δείτε το live του Saske στις φυλακές Νιγρίτας