OOPS ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΞΑΝΑ: H BRITNEY ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ

«Επιτρέπετε στον πατέρα μου να μου καταστρέφει τη ζωή», είπε η Britney Spears σε δικαστήριο του Λος Άντζελες την περασμένη Τετάρτη. Μετά από 13 χρόνια μυστηρίου γύρω από τις συνθήκες της κηδεμονίας της, η σταρ δε θέλει πια να σωπαίνει. «Πρέπει να ξεφορτωθώ τον μπαμπά μου και να τον μηνύσω για κατάχρηση της κηδεμονίας», συμπλήρωσε πριν αναφέρει πως υπήρξε πάντοτε φοβισμένη απέναντί του.

«Δεν είμαι τέλεια, αλλά ο στόχος τους είναι να με κάνουν να νιώσω τρελή», πρόσθεσε κλαίγοντας.

Μετά την εκρηκτική της εικοσάλεπτη ομιλία στο δικαστήριο στις 23 Ιουνίου, την πρώτη φορά που μίλησε ανοιχτά για τον απόλυτο έλεγχο που έχει ο πατέρας της, Jamie Spears, και η ομάδα της κηδεμονίας της πάνω στα έσοδα και την προσωπική της ζωή, η Britney επέστρεψε στο δικαστήριο για να εξασφαλίσει την πρώτη της μεγάλη νίκη. Μετά το αίτημα παραίτησης του δικηγόρου της Britney, Sam Ingham, που είχε οριστεί ως συνήγορός της από το δικαστήριο το 2008, η τραγουδίστρια απέκτησε επιτέλους το δικαίωμα να επιλέξει εκείνη τον εκπρόσωπό της. Αυτός θα είναι από εδώ και πέρα ο πρώην εισαγγελέας Mathew Rosengart που έχει υπερασπιστεί σταρ όπως ο Sean Penn και ο Steven Spielberg.

«Πιστεύει πραγματικά κανείς ότι η συνέχεια της ανάμειξης του κου Spears είναι προς όφελος της Britney Spears;», ρώτησε ο Rosengart απευθυνόμενος στην έδρα. «Εάν αγαπάει την κόρη του, ήρθε η ώρα να κάνει στην άκρη».

Πώς η Britney Spears έχασε τα δικαιώματά της

Όταν η Britney Spears τέθηκε υπό κηδεμονία το 2008 (conservatorship/guardianship στη νομοθεσία των Ηνωμένων Πολιτειών), συνέβη μετά από την κλιμάκωση μίας προοδευτικά όλο και πιο ανησυχητικής συμπεριφοράς. Η ποπ πριγκίπισσα που στην ακμή της έκανε 1.000 κοιλιακούς τη μέρα και κατάφερνε να σκαρφαλώνει ακόμα στο Νο.1 του Billboard όταν οι σύγχρονες συνάδελφοί της είχαν ήδη εκπέσει στα charts, φαινόταν να περνά ένα πολύ δημόσιο breakdown.

Είχε προηγηθεί ένας γάμος με παιδικό της φίλο στο Las Vegas το 2004, που είχε κρατήσει σύνολο 55 ώρες. Μετά είχε ακολουθήσει ο γάμος με τον χορευτή της, Kevin Federline, και το διαζύγιό τους δυόμισι χρόνια μετά. Ο χωρισμός είχε ιδωθεί ως καλό σημάδι σε πρώτη φάση, μία υπόσχεση για επιστροφή στην αίγλη μακριά από έναν άνθρωπο που είχε εξαρχής αντιμετωπιστεί ως βαρίδι στη δημόσια σφαίρα.

Αντιθέτως όμως, κάθε κίνηση της Spears θα γινόταν εξώφυλλο στα ταμπλόιντ. Οι παπαράτσι την ακολουθούσαν για να τραβήξουν μία φωτογραφία κάτω από τη φούστα της, και την έφτυναν για να αποσπάσουν κάποια αποκαθηλωτική αντίδραση από το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Τελικά θα άρχιζε να τους βρίζει με βρετανική προφορά, θα ξύριζε το κεφάλι της λέγοντας, όπως φημολογείται, σε έναν τατουατζή ότι δε γούσταρε να της αγγίζουν άλλο τα μαλλιά, και θα ορμούσε στο αμάξι ενός φωτογράφου χτυπώντας το με μία ομπρέλα. Και τα δύο τελευταία περιστατικά σχετίζονταν με την προσπάθεια της Britney να δει τους γιους της που βρίσκονταν στο σπίτι του πατέρα τους, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι φήμες για επιλόχειο κατάθλιψη υπήρχαν ήδη από το 2007, για να επανέλθουν φέτος στο exposé του Ronan Farrow και της Jia Tolentino για τον New Yorker.

“Πολλά άτομα που βρίσκονταν κοντά στη Spears στα πρώτα χρόνια της καριέρας της υποπτεύονται ότι αντιμετώπιζε επιλόχειο κατάθλιψη”, αναφέρει το ρεπορτάζ, “αλλά κανένα τους δε θυμάται να της κάνει κάποιος κουβέντα γι’ αυτό. Κάποια από τα ίδια άτομα είπαν ότι η Spears έδινε μάχη με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ”.

Η Britney θα έμπαινε σε κέντρο αποκατάστασης και θα αποχωρούσε την επόμενη μέρα. Θα παρουσίαζε επίσης το νέο της single “Gimme More” στα Video Music Awards του MTV ξεσηκώνοντας ηθικολογικές αντιδράσεις από gossip bloggers που τώρα βιάζονται να της ζητήσουν συγνώμη. Όπως ο διάσημος κλειδαροτρυπολάγνος Perez Hilton που την είχε επιπλήξει λέγοντας ότι υπήρξε “ασεβής” απέναντι στους φαν της. Για τα δεδομένα των ηλεκτρικών live της Spears το περφόρμανς της ήταν ανόρεχτο και υπνοβατικό, η προσοχή όμως είχε πέσει ακόμα παραπάνω στις αλλαγές στην εξωτερική της εμφάνιση και τα (ελάχιστα;) κιλά που φαινόταν να έχει βάλει, έναν τραυματισμό στο γόνατο, δύο παιδιά, και μία πολυετή διακοπή από τις live εμφανίσεις μετά. Η Britney είχε τολμήσει να παχύνει και ο κόσμος αισθανόταν προδομένος.

Τον Ιανουάριο του 2008, εξαντλημένη πια από τους αποχωρισμούς με τους γιους της, η Britney κλείστηκε στο μπάνιο της βίλας της με τον μικρό Jayden και αρνιόταν να τον παραδώσει στον σωματοφύλακα που θα τον μετέφερε στο σπίτι του Federline. Εκείνο το βράδυ θα κατέληγε σε ψυχιατρική κράτηση, όπως και στο τέλος του ίδιου μήνα. Το επόμενο απόγευμα και όσο η Spears ήταν ακόμη στο νοσοκομείο, ο πατέρας της υπέβαλε επείγον αίτημα για “προσωρινή κηδεμονία” του φυσικού της προσώπου και της περιουσίας της. Δεκατρία χρόνια αργότερα, η Britney βρίσκεται ακόμα υπό την κηδεμονία του πατέρα της και της εκτελεστικής ομάδας που έχει την ευθύνη της.

Το σύστημα της κηδεμονίας επιστρατεύεται συνήθως για πολύ ηλικιωμένα άτομα που αδυνατούν να φροντίσουν τον εαυτό τους και τις υποχρεώσεις τους, αν και ακόμη και τότε η αυστηρότητα και το φάσμα του ποικίλει αναλόγως τον ασθενή. Ως σήμερα οι ακριβείς λεπτομέρειες της κηδεμονίας της Spears ήταν απόρρητες, αν και κατά καιρούς ρεπορτάζ όπως των New York Times το 2016 ανέφερε πως ο πατέρας της παρακολουθούσε ακόμα και “τις πιο τετριμμένες αγορές της, από ένα ρόφημα στα Starbucks μέχρι ένα τραγούδι στα iTunes”. Πιο πρόσφατο ρεπορτάζ των NY Times περιέγραφε πως η τραγουδίστρια ήθελε κάποια στιγμή να αλλάξει τα τελειώματα στα ντουλάπια της κουζίνας της αλλά δεν της είχε δοθεί η άδεια, ενώ ο πατέρας της δεν επιτηρούσε μόνο τις θεραπείες της αλλά έπρεπε να δίνει έγκριση για όλους όσους έρχονται σε επαφή με την κόρη του.

Όπως η ίδια υποστήριξε στις 23 Ιουνίου, ο πατέρας της και η ομάδα του έχουν καταχραστεί την ισχύ τους εξαναγκάζοντάς τη να κάνει ψυχοθεραπεία με επαγγελματίες που δεν εμπιστεύεται σε μέρη που την αφήνουν εκτεθειμένη στους παπαράτσι, την υποχρεώνουν να δουλεύει ατελείωτες ώρες και μάλιστα άρρωστη (έχει βγει στην επιφάνεια βίντεο από live της στο Las Vegas όπου έλεγε στους θεατές ότι είχε 39 πυρετό), την είχαν τιμωρήσει για μία αντίρρηση σε πρόβες στέλνοντάς τη σε ψυχίατρο που άλλαξε τη συνταγή της σε λίθιο, και δεν επιτρέπουν στον σύντροφό της, Sam Asghari, να την πάει βόλτα με το αυτοκίνητό του, ή στην ίδια να δει φίλες της που “βρίσκονται 8’ μακριά”, ή την αφαίρεση του αντισυλληπτικού της σπιράλ που η Britney θέλει να βγάλει για να κάνει ξανά παιδί.

Η επιθυμία της είναι πλέον να λήξει η κηδεμονία χωρίς μία ακόμη επανεξέταση της ψυχικής της υγείας γιατί, όπως λέει, έχει ήδη κάνει αρκετές όσο έκανε περιοδείες: “Μου είπαν πως τα πήγαινα καλά θα με άφηναν. Είπαν ψέματα. Δεν έκαναν τίποτα. Απλά συνέχισα να δουλεύω”.

“Μου πήραν τις βιταμίνες για τα μαλλιά μου”, είπε την περασμένη Τετάρτη. “Αυτό δεν είναι κατάχρηση, είναι γ@μημένη αναλγησία, συγνώμη για τη γλώσσα που χρησιμοποιώ”. Επιπλέον πρόσθεσε ότι εξακολουθεί να μη μπορεί να πιει καφέ.

Η κουλτούρα που το επέτρεψε

Ένα από τα κεκτημένα του κινήματος #MeToo είναι η ανάκτηση της αφήγησης από γυναίκες που ο ανέμελος μισογυνισμός της ποπ κουλτούρας των 2000s είχε προσπαθήσει να ισοπεδώσει και ο ο επαναπροσδιορισμός των ιστοριών τους από δημιουργούς περιεχομένου όταν δεν το κάνουν οι ίδιες.

Το “Allen vs. Farrow” του HBO από την Amy Ziering και τον Kirby Dick – υποψήφιοι νωρίτερα για Όσκαρ με το “Invisible War”, ένα ντοκιμαντέρ για τους βιασμούς στον αμερικανικό στρατό – επανεξέτασε τις κατηγορίες εναντίον του Woody Allen για παιδική σεξουαλική κακοποίηση στα ‘90s και έκανε την υπεράσπισή του φύλλο και φτερό. Το “Lorena” του Amazon Prime καταπιάστηκε με τη διαβόητη υπόθεση της Lorena Bobbitt, της γυναίκας που είχε κόψει το πέος του άντρα της μετά από χρόνια κακοποίησης για να γίνει ο περίγελος της Αμερικής όσο ο πρώην της πρωταγωνιστούσε σε πορνό. Η Paris Hilton κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ “This Is Paris” και αναφέρθηκε στο τραύμα της κυκλοφορίας του sextape που όλοι θυμόμαστε και που σήμερα κάποιοι θα αποκαλούσαμε με το όνομά του: revenge porn. Το podcast “You’re Wrong About” επιδίδεται σε εις βάθος διερευνώμενες καταρρίψεις κοινών παρανοήσεων για διάσημες φιγούρες όπως η Πριγκίπισσα Diana και η Monica Lewinsky.

Η δεύτερη που είχε ήδη αμφισβητήσει δημόσια την αντιμετώπισή της το 1998 ως 22χρονο νυμφίδιο πριν το #MeToo, μίλησε ανοιχτά το 2018 για την ανισορροπία ισχύος μεταξύ της ίδιας και του σχεδόν 50χρονου, τότε, Προέδρου της Αμερικής. “Ήμουν ο ασθενής μηδέν του να χάνει κανείς παγκοσμίως την υπόληψή του σχεδόν ακαριαία”, είχε δηλώσει σε ομιλία της στο TED.

Εκτός από τον ακτιβισμό της για το cyberbullying, αυτόν τον καιρό κάνει τη συμπαραγωγή της επόμενης σεζόν του βραβευμένου “American Crime Story”. Της ανθολογικής σειράς του Ryan Murphy που έχει προσφέρει μία οπερατική, αλλά ψύχραιμη ματιά σε αληθινές υποθέσεις όπως του O.J. Simpson, αμφισβητώντας τις αντιλήψεις μας γι’ αυτές. Το “Impeachment: American Crime Story” θα χρονογραφήσει τα γεγονότα που οδήγησαν στην παραπομπή του Bill Clinton για καθαίρεση.

Μία τέτοια απόπειρα έκανε και το “Framing Britney Spears”, το ντοκιμαντέρ του Hulu σε συνεργασία με τους New York Times που νομιμοποίησε το κίνημα #FreeBritney και ανέδειξε την προβληματική διάσταση της κηδεμονίας της Spears έξω από τη σφαίρα των πιστών της φαν. Μέρος του πρότζεκτ αφιερώθηκε σε εκείνη την αρκετά συγκεκριμένη στιγμή στον χρόνο που οι σημερινές τριαντάρες είχαμε βιώσει ως έφηβες. Όταν η ποπ κουλτούρα βρισκόταν σε σύγχυση για το σεξ, την αγνότητα και τη θηλυκότητα, οι γυναίκες είχαν, υποτίθεται, πετύχει την ισότητα και ο φεμινισμός ήταν κακιά λέξη, και ενώ τα πρότυπα σε ήθελαν μαυρισμένη και έτοιμη για όλα, η παρθενιά των Britneys αυτού του κόσμου ήταν παράσημο που επιβραβευόταν με αποδοχή. Το ντοκιμαντέρ ανέτρεξε σε αρκετές στιγμές όπου δημοσιογράφοι θεωρούσαν απολύτως νορμάλ να ρωτούν τη Britney για τη σεξουαλική της ζωή και να απολαμβάνουν την αμηχανία της, ή στη βαθιά ανάγκη του πρώην της, Justin Timberlake, να αναφέρει σε συνεντεύξεις του ότι είχε κάνει σεξ με τη Spears εκθέτοντάς τη κάθε φορά σε ένα νέο γύρο slut-shaming. Παράλληλα όμως δεν επιτρεπόταν σε καμία σύγχρονή της ποπ τραγουδίστρια να μην είναι σέξι, οπότε η μοναδική ξεκάθαρη αλήθεια ήταν μία: Δεν υπήρχε σωστός τρόπος να είσαι κορίτσι. Μονάχα διαφορετικοί τρόποι να αποτύχεις.

Όταν οι ορδές των παπαράτσι έκαναν τη ζωή της Spears ουσιαστικά αβάσταχτη καταγράφοντας ανησυχητικές συμπεριφορές στις οποίες είχαν αναμφισβήτητα συμβάλει, είχαν ήδη προηγηθεί κάποια χρόνια προβληματικής διαχείρισης από τον Τύπο. Όταν, λοιπόν, το Us Weekly τύπωνε εξώφυλλα που τη χλεύαζαν σε εβδομαδιαία βάση και τα ξεπουλούσε, θα λυπόταν τη Britney που εκλιπαρούσε τους φωτογράφους του να την αφήσουν ήσυχη; Ακόμα και η φεμινιστική σελίδα Jezebel την περιγελούσε λέγοντας ότι χρειάζεται λοβοτομή.

Και ενώ το περιοδικό Glamour έχει ζητήσει συγνώμη για την κάλυψη του breakdown της Spears χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις όπως και άλλα μέσα, το Us Weekly δεν είχε την ίδια μοίρα όταν έκανε tweet με το hashtag #FreeBritney:

Η Britney Spears όμως ήταν ήδη εύκολη λεία.

Όταν είχε εκραγεί στη μουσική σκηνή στο τέλος των ‘90s, στη μουσική κριτική επικρατούσε το rockism – ένα σύστημα αξιολόγησης που τοποθετούσε την, ας την πούμε, αυθεντικότητα και τον ρεαλισμό της ροκ πάνω από όλα. Η ανάλαφρη, καλογυαλισμένη ποπ της Spears ήταν προσβολή για τις ροκ ευαισθησίες, και έτσι η ιδέα ότι η σταρ ήταν απλά μία ψεύτικη μαριονέτα των δισκογραφικών ήταν ο πιο αβίαστος τρόπος για να την απορρίψεις. Η Britney ήταν απλώς ένα κατασκεύασμα του μουσικού μεγαλοπαραγωγού Max Martin και των Cheiron Studios στη Σουηδία, του στούντιο που μας έδωσε πολλά από τα χιτ των ‘N Sync, των Ace of Base και των Backstreet Boys.

Έκτοτε η αφήγηση έχει αλλάξει με την άνοδο του poptimism (ή αλλιώς popism) που γιορτάζει την τέχνη και την υπερβολή της ποπ, και η συμβολή της Spears στη μουσική και το “πακέτο” της έχει επανεξεταστεί έξω από το fanbase της. Παρότι είχε πράγματι βρει εμπόδια (και πολλά) από την εταιρεία όταν ήθελε κατά καιρούς να αναλάβει η ίδια κάποιο άλμπουμ της ή να πειραματίζεται πιο συχνά με πιο προσωπικές θεματικές, η σταρ δεν υπήρξε ποτέ αμέτοχη στο τελικό αποτέλεσμα. Από την ιδέα για το βίντεο του “…Baby One More Time”, τη σκηνοθεσία του “Do Somethin’” και την έμφαση στον χορό για το “Oops I Did It Again”, μέχρι τον αυτοσχεδιασμό των “oh bay-bay bay-bays” στο τελευταίο, την επιλογή του Danja για την παραγωγή του καλύτερου άλμπουμ της, “Blackout”, όπως και πολλούς άλλους συνεργάτες, και τα αποτυπώματά της σε όλα τα κομμάτια του “In the Zone” πλην τεσσάρων μαζί με την επιμέλεια του τελευταίου άλμπουμ της “Glory”, η Spears είναι ο αρχιτέκτονας της επιτυχίας της.

«Η κοινή αντίληψη ότι όλο αυτό είναι κατασκευασμένο, ότι το έφτιαξε η δισκογραφική – την καλλιτέχνιδα, τη μουσική, την εικόνα”, έλεγε ο συντάκτης του Rolling Stone, Ron Levy, το 2018, “πρέπει να σας πω ότι αν η δισκογραφική μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερες από μία Britney Spears τότε θα το είχαν κάνει. Το προσπάθησαν!”.

Η επιρροή στους νομοθέτες και τα δικαιώματα των ΑμεΑ

Την περασμένη χρονιά, όταν πήρε φόρα το κίνημα #FreeBritney, η βραβευμένη ακτιβίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και δημοσιογράφος Sara Luterman είχε συνδέσει την κηδεμονία της Spears με αυτά τα δικαιώματα. Όπως είχε τονίσει, “μία κηδεμονία επιβάλλεται συνήθως σε άτομα με καταγεγραμμένη αναπηρία που ορίζεται από το δικαστήριο ότι δεν είναι ικανοί να προσέξουν τον εαυτό τους. Η κηδεμονία χρησιμοποιείται πιο συχνά σε νεαρά άτομα με νοητική αναπηρία και μεγαλύτερους ενήλικες με άνοια. Δεν είναι σαφές πόσοι άνθρωποι βρίσκονται υπό κηδεμονία στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά σε αναφορά του AARP [σ.σ. ο μεγαλύτερος μη κυβερνητικός οργανισμός για την ενδυνάμωση ατόμων 50 και άνω] από το 2013, η ‘καλύτερη εικασία’ του οργανισμού ήταν 1,5 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες”.

Οι ιατρικοί φάκελοι είναι (και είναι σωστό να παραμείνουν) απόρρητοι, τουλάχιστον προς ώρας, όμως η ίδια έχει ήδη αναφερθεί στο φαινόμενο κατάχρησης των κηδεμονιών. “Πιστεύω πραγματικά ότι αυτή η κηδεμονία είναι κακοποιητική, και μπορούμε να καθόμαστε εδώ όλη μέρα και να λέμε ότι οι κηδεμονίες έχουν φτιαχτεί για να βοηθούν τους ανθρώπους, αλλά υπάρχουν χιλιάδες κηδεμονίες που είναι επίσης κακοποιητικές”, έχει δηλώσει στο δικαστήριο.

Χωρίς απολύτως καμία διάθεση για αυθαίρετες διαγνώσεις, μπορούμε να δούμε γιατί η περίπτωση της Spears έχει συνδεθεί με τα δικαιώματα των ΑμεΑ και την αορατότητά τους.

Η Britney είναι αρτιμελής, όμορφη και επιτυχημένη, όχι δηλαδή η αφήγηση της αναπηρίας που έχει επικρατήσει δημόσια. Εξαιτίας, μεταξύ άλλων, της εκκωφαντικής απουσίας καλής εκπροσώπησης στα media, η ιδέα μας είναι ότι μία τέτοια γυναίκα δε θα μπορούσε ποτέ να έχει κάποιου είδους αναπηρία. Η αναπηρία δεν έχει κανονικοποιηθεί, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουμε ιδέα για το φάσμα της, και έτσι δε μπορούμε ή δε θέλουμε να φανταστούμε ότι ένα ποπ είδωλο μπορεί να είναι μέλος μίας περιθωριοποιημένης ομάδας. Η υπόθεση της Spears φανερώνει την απαρχαιωμένη μας αντίληψη και αντιμετώπιση των ΑμεΑ.

Ίσως όμως ανοίξει τον δρόμο για μεταρρυθμίσεις.

Αυτές τις μέρες, το κίνημα #FreeBritney κερδίζει ολοένα και περισσότερους θαυμαστές στο Καπιτώλιο, όπου νομοθέτες με ακραία διαφορετικές ιδεολογίες, από την Elizabeth Warren ως τον Ted Cruz, εργάζονται για να ρίξουν φως προς έναν σκοπό που θεωρείτο κάποτε υποσημείωση. Είναι από τα λίγα πράγματα όπου οι δύο πλευρές του δικομματισμού έχουν ενώσει τις φωνές τους, ανασύροντας τη συζήτηση για καλύτερη εποπτεία των κηδεμονιών που είχε ξεκινήσει μία δεκαετία πριν καν κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ της Spears. Όταν το 1987 ο Δημοκρατικός Claude Pepper είχε κάνει μία ακρόαση όπου οι κηδεμονίες είχαν περιγραφεί ως “η πιο τιμωρητική αστική ποινή που μπορεί να επιβληθεί εναντίον ενός Αμερικανού πολίτη”.

“Όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν στέκεσαι πολιτικά, και μόνο που ακούς για τον βαθμό ελέγχου που έχει επιβληθεί στη ζωή της είναι ανατριχιαστικό, είναι προσβλητικό για πολλούς Αμερικανούς”, είπε ο γερουσιαστής Bob Casey σε συνέντευξή του.

Τι όμως μπορεί να κάνει η κυβέρνηση σε ομοσπονδιακό επίπεδο όταν οι κηδεμονίες υπάγονται στις νομοθεσίες κάθε πολιτείας ξεχωριστά;

“Ο ρόλος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι περιορισμένος, αλλά το περιορισμένος δεν είναι το ίδιο με το ανύπαρκτος”, έχει εξηγήσει η Warren. “Φαίνεται πως συλλέγει δεδομένα για τις κηδεμονίες: πού χρησιμοποιούνται, πότε χρησιμοποιούνται, για πόσο καιρό χρησιμοποιούνται. Αλλά τα κρατούν κρυφά. Αυτό είναι ένα πεδίο όπου λίγο φως θα βοηθούσε”.

Μαζί με τον Casey – είναι και οι δύο τους Δημοκρατικοί – η Warren ζήτησε αυτό τον μήνα περισσότερες λεπτομέρειες από το Υπουργείο Υγείας σε σχέση με τα δεδομένα των κηδεμονιών, όπως και για τη δουλειά που γίνεται για να αποτρέπονται.

Ο κορυφαίος Ρεπουμπλικανός επίσης της Νομικής Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων, Jim Jordan, συμμετείχε τον Μάρτιο σε ένα κάλεσμα σχετικά με καταχρηστικές κηδεμονίες, μαζί με τον επίσης Ρεπουμπλικανό Matt Gaetz (που αντιμετωπίζει ο ίδιος έρευνα αυτή τη στιγμή για σωματεμπορία). Ο Gaetz έχει προτείνει να έχουν οι προστατευόμενοι τη δυνατότητα να θέσουν υπό αμφισβήτηση τις κηδεμονίες τους, να υπάρχουν ημερομηνίες λήξης με δυνατότητα επανελέγχου σε τέτοιες διαδικασίες, να μπουν περιορισμοί στα έξοδα των κηδεμόνων, και να δημιουργηθεί το δικαίωμα λογιστικού ελέγχου.

Ο Andy Briggs επίσης, επικεφαλής της Συνέλευσης Ελευθερίας που διατηρούν οι Ρεπουμπλικανοί στη Βουλή των Αντιπροσώπων, υποστηρίζει πως οι νομοθέτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν την πλατφόρμα τους για να επιστήσουν την προσοχή σε πιθανή δόλια δραστηριότητα και να παροτρύνουν τους γενικούς εισαγγελείς να τη διερευνήσουν. “Είναι πιο εύκολο το να μπεις σε κηδεμονία από το να βγεις”, παραδέχτηκε.

“Αν συνέβη κάτι τέτοιο σε κάποια τόσο διάσημη όσο η Britney Spears, σκεφτείτε τι συμβαίνει στους απλούς Αμερικανούς”, δήλωσε η Δημοκρατική αντιπρόσωπος Lori Trahan. “Πρέπει όντως να τραβήξουμε την κουρτίνα σε όλο αυτό”.

Είναι πάρα πολύ νωρίς για να γίνουν υπεραισιόδοξες διακηρύξεις, η Britney Spears όμως φαίνεται να έχει την ώθηση ιστορικού καταλύτη.