30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ ΑΕΡΟΠΕΙΡΑΤΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Δύο αεροπειρατείες που ξεκίνησαν από την Αθήνα – η πρώτη σαν σήμερα το 1985 – στοίχησαν την ζωή σε 62 άτομα και πολύ περισσότερο στην φήμη της Ελλάδας
Μπορεί οι αεροπειρατείες να καταγράφονταν ως κωμικές καταστάσεις στις έγχρωμες ταινίες του Δαλιανίδη όμως οι δύο που είχαν ως αφετηρία την Αθήνα το 1985 δεν είχαν happy end, αλλά αντίθετα νεκρούς, όξυνση στις σχέσεις με τις ΗΠΑ και ένα βαρύ πλήγμα στον ελληνικό τουρισμό.
Η πρώτη σε αεροσκάφος της αμερικανικής ΤWA ξεκίνησε από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, στις 14 Ιουνίου του 1985 και καταγράφεται ως μία από τις πλέον μεγαλύτερες σε διάρκεια καθώς έφθασε τις 17 ημέρες και ουσιαστικά ήταν μία οδύσσεια από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο στη λεκάνη της Μεσογείου.
Είκοσι λεπτά μετά την απογείωση του Boeing 727 της πτήσης 847 από την Αθήνα προς Ρώμη δύο Λιβανέζοι που χρησιμοποιούσαν πλαστά διαβατήρια και είχαν επιβιβαστεί στο αεροδρόμιο του Ελληνικού κατευθύνθηκαν οπλισμένοι στο πιλοτήριο και απείλησαν τον πιλότο ότι θα ανατινάξουν το αεροσκάφος εάν δεν αποδεχτεί τις αξιώσεις τους. Την στιγμή εκείνη μέσα στο αεροσκάφος βρίσκονταν 153 επιβάτες και μέλη του πληρώματος ενώ οι Έλληνες επιβάτες ανέρχονταν σε 8 και ανάμεσα τους βρίσκονταν και ο διάσημος τραγουδιστής και συνθέτης Ντέμης Ρούσσος.
Ο πιλότος της ΤWA, Τζον Τεστρέικ, με το πιστόλι στον κρόταφο θα μιλήσει από το πιλοτήριο στους δημοσιογράφους εξηγώντας την σοβαρότητα της κατάστασης. Ο ίδιος παρέμενε ατάραχος διαβάζοντας την Βίβλο στις 17 ημέρες που κράτησε η αεροπειρατεία ακολουθώντας κατά γράμμα τις οδηγίες των αεροπειρατών.
Στις 15 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί άλλη μία πτήση στο Αλγέρι όπου θα απελευθερωθούν άλλοι 67 όμηροι μεταξύ των οποίων και όλοι οι Έλληνες – με εξαίρεση τον Ντέμη Ρούσσο – ως αντάλλαγμα της απελευθέρωσης του συνενόχου από τις ελληνικές αρχές, κίνηση η οποία εξόργισε τους Αμερικανούς οι οποίοι και θα εκδώσουν τις επόμενες ημέρες ταξιδιωτική οδηγία κατά της Ελλάδας.
Σε αυτή την τελευταία δόση θα τελειώσει η αεροπειρατεία όχι όμως και η ομηρία 44 ατόμων (41 επιβάτες και 3 μέλη του πληρώματος) που είχαν απομείνει. Οι όμηροι αποβιβάζονται και μεταφέρονται σε διάφορα σημεία της πόλης υπό την φρούρηση της Αμάλ, μίας ισχυρής οργάνωσης Σιιτών. Ξεκινάει ένα διαπραγματευτικός μαραθώνιος μεταξύ κρατών που επίσημα δεν έχουν διπλωματική επαφή (ΗΠΑ, Συρία, Ιράν, Ισραήλ αλλά και εκπροσώπους της Αμάλ και της Χεζμπολάχ).
Μέχρι τις 26 Ιουνίου θα αφεθούν ελεύθεροι πέντε όμηροι που παρουσίαζαν προβλήματα υγείας ενώ στις 30 Ιουνίου οι υπόλοιποι 39 οδηγούνται στη Δαμασκό ανοίγοντας έτσι ο δρόμος προς την ελευθερία. Το αίσιο τέλος δόθηκε χάρη στην προσωπική διαβεβαίωση του προέδρου της Συρίας Άσαντ, ότι το Ισραήλ θα αφήσει σύντομα ελεύθερους τους αιχμαλώτους κάτι που πραγματοποιήθηκε τελικά το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς.
Για την Ελλάδα αυτή η αεροπειρατεία αυτή, στο ξεκίνημα της τουριστικής περιόδου, πέρα από το κόστος σε φήμη στοίχισε οικονομικά πάνω από 300 εκατ. δολάρια μέσα από μαζικές ακυρώσεις που ακολούθησαν. Η αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία είχε επανεκλεγεί πρόσφατα, ότι τα συμβάντα αυτά είναι αποτέλεσμα της φιλοαραβικής πολιτικής της.
η «11η Σεπτεμβρίου» η οποία έριξε στην λήθη ότι είχε προηγηθεί.