ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΗΣ ΜΑΦΙΑΣ

«Φαντάσου πως είναι να σου στέλνουν το κομμένο κεφάλι μιας κατσίκας στο σπίτι σου ή φωτογραφίες με την πινακίδα του αυτοκινήτου σου, διαγραμμένη με κόκκινο μαρκαδόρο. Πρέπει να προσέχει κανείς απίστευτα. Πολύ συχνά οι γυναίκες και οι φιλενάδες μας δεν ξέρουν τι δουλειά κάνουμε στην πραγματικότητα». Ενα από τα μέλη των διάσημων Catturnadi, της ειδικής δύναμης στην αστυνομία της Σικελίας που ασχολείται με τις συλλήψεις των πιο επικίνδυνων μαφιόζων, έλυσε τη σιωπή του στο BBC, αποκαλύπτοντας πώς είναι η καθημερινότητά ενός τέτοιου επαγγέλματος.  Το ρεπορτάζ έχει κάνει το γύρο του κόσμου μιας και οι αξιωματικοί της δύναμης αυτής δεν έχουν μιλήσει ποτέ στον Τύπο. Υπάρχουν βέβαια στιγμές κατά τις οποίες κάνουν δημόσιες εμφανίσεις. Είναι στα τηλεοπτικά πλάνα που κρατούν κάποιον σιδηροδέσμιο κακοποιό, φορούν όμως κουκούλες και είναι οπλισμένοι σαν αστακοί.

Μπορεί το οργανωμένο έγκλημα στην Σικελία να μην σκοτώνει πια τόσους ανθρώπους όσους στο παρελθόν, όμως η επιρροή και η δικτύωση σε πολιτικά και οικονομικά κυκλώματα παραμένει, όπως και η στρατολόγηση των μελών του από την τοπική κοινωνία. Ανάμεσα στα καθήκοντα των Catturandi είναι να παρακολουθούν τους υπόπτους για μήνες ακόμα και για χρόνια. Όπως λέει ο αξιωματικός στο BBC, «στο τέλος είναι σαν να συζούμε μαζί τους, ξέρουμε κάθε λεπτομέρεια της προσωπικής τους ζωής, της δουλειάς τους, τα πάντα». Αναφέρεται μάλιστα στο παράδειγμα ενός γνωστού γιατρού που ζούσε στο Παλέρμο και είχε μπλεχτεί με την Μαφία. Όμως ήταν ένας εξαιρετικά διαβασμένος άνθρωπος και πολύ συχνά αυτοί που παρακολουθούσαν το τηλέφωνό του, κρατούσαν σημειώσεις με τα διάσημα ρητά και τα βιβλία για τα οποία μιλούσε. Ήταν σαν να βλέπουν ένα επιμορφωτικό ντοκιμαντέρ. Ο άνθρωπος που έδωσε τη συνέντευξη παραδέχεται ότι συνηθίζουν τόσο πολύ να είναι στην καθημερινότητα του υπόπτου, που ορισμένες φορές όταν ολοκληρωθεί η επιχείρηση αρχίζει να τους… λείπει.

Βέβαια τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ομάδας είναι ότι συνέλαβαν και «έδεσαν» την υπόθεση για τον μαφιόζο Τζιοβάνι Μπρούσκα. Ήταν τόσο αδίστακτος που απήγαγε και δολοφόνησε τον 11χρονο γιο ενός αντιπάλου του, ενώ άφησε το πτώμα του παιδιού να λιώσει σε οξύ, έτσι ώστε να μην μπορεί να τον θάψει η οικογένειά του. Οι μέθοδοι με τις οποίες επιλύουν τις διαφορές τους οι μαφιόζοι δεν έχουν αλλάξει σε βία και σε απανθρωπιά σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό όμως που σίγουρα είναι διαφορετικό είναι πως η αστυνομία έχει καταφέρει να διαφυλάξει καλύτερα την ταυτότητα των αστυνομικών που εμπλέκονται στην παρακολούθηση των υπόπτων και την καταπολέμηση του εγκλήματος.

«Όταν πιάσαμε επιτέλους τον Μπρούσκα άρχισε να κλαίει σαν το μωρό. Ενώ στην περίπτωση ενός άλλου αρχιμαφιόζου, κράτησε την ψυχραιμία του και μας έλεγε συνέχεια ψιθυριστά ότι δεν έχουμε συναίσθηση τι κάνουμε και ότι θα το πληρώσουμε μια μέρα. Γενικά μπορεί λόγω της καλωδίωσης των τηλεφώνων να ακούμε τα πάντα, αλλά σπάνια τους μιλάμε» λέει ο αστυνομικός. Ο Μπρούσκα ήταν ο άνθρωπος που πάτησε το κουμπί για την ανατίναξη των εκρηκτικών που έστειλαν στον τάφο τους δικαστές Μπορσαλίνο και Φαλκόνε, οι οποίοι τα είχαν βάλει με την Μαφία. Η οργάνωση είναι σαν τη λερναία ύδρα. Μπορεί να κόβεις ένα κεφάλι και αμέσως ξεπετιούνται πολλά άλλα έτοιμα να πάρουν εκδίκηση για το αίμα που έχει χυθεί, για κάποια σύλληψη ή προδοσία. Οι αστυνομικοί της Catturandi, ζουν και εργάζονται με αυτήν την επίγνωση.

Μπορεί κάποιοι να θαυμάζουν το θάρρος τους, όμως σε μια κοινωνία σαν την σικελική, όπου όλοι – μα όλοι – έχουν συγγενείς και φίλους που εμπλέκονται με τις οργανώσεις, το να είσαι στην αστυνομία προκαλεί αποστροφή και φόβο. Παίρνεις αυτόματα το μέρος του εχθρού. Άλλωστε, μόνο τυχαία δεν είναι η λέξη ομερτά. Όποιος σιωπά, στην καλύτερη περίπτωση έχει την ησυχία του και στη χειρότερη γλιτώνει την ζωή του. Ορισμένες φορές οι ερωμένες των αστυνομικών βρίσκονται μπλεγμένες χωρίς να το καταλάβουν. Ο αστυνομικός που έδωσε τη συνέντευξη παραδέχεται ότι γνώρισε την νυν γυναίκα του όταν σε κάποια παρακολούθηση εκείνος και οι συνάδελφοί του έπρεπε να πάνε στο μπαρ μιας μικρής πόλης χωρίς να τραβήξουν υποψίες. Αναγκαστικά άρχισαν να φλερτάρουν τα κορίτσια στο μπαρ. Η σχέση του με μια από τις νεαρές προχώρησε. Στα πρώτα τους ραντεβού αντί να την πηγαίνει σε ρομαντικές παραλίες και να την φυλάει κάτω από τα αστέρια την οδηγούσε με το αυτοκίνητο σε κακόφημα στενά, διότι η παρακολούθηση δεν σταματούσε ποτέ.

Ακόμα και όταν παντρεύτηκαν δεν της είχε πει τι ακριβώς κάνει για να βγάλει το ψωμί του.  Αντιθέτως, αυτή νόμιζε ότι εργάζεται μεν στο σώμα, αλλά είναι αρμόδιος για την έκδοση διαβατηρίων.Μία ημέρα εκείνος εμφανίστηκε στην τηλεόραση – με την γνωστή κουκούλα – για να συνοδεύσει στα κρατητήρια κάποιο μαφιόζο και η γυναίκα του, που παρακολουθούσε τις ειδήσεις τον, αναγνώρισε από τα οπίσθια. Τότε αναγκάστηκε να το παραδεχθεί. Ευτυχώς το μυστικό έχει κρατηθεί μέχρι σήμερα. Διότι είναι πράγματι θέμα ζωής και θανάτου.