Η “σεξοβόμβα του Hollywood” που ανακάλυψε το Wi-Fi

Ο συγγραφέας, Howard Sharpe, ο οποίος υπήρξε φίλος της Hedy Lamarr, η οποία κυκλοφορούσε για χρόνια ως το πιο λαμπρό αστέρι του Hollywood, είχε γράψει πως “έχει την πιο απίστευτη πολυπλοκότητα, ως προσωπικότητα. Γνωρίζει ιδιαίτερα την ευρωπαϊκή τέχνη του να είσαι γυναίκα. Ξέρει τι θέλουν οι άνδρες από μια όμορφη γυναίκα, τι τους ελκύει και πιέζει τον εαυτό της να είναι όλα αυτά τα πράγματα. Μαγνητίζει με τη ζεστασιά της, κάτι που δεν κατάφεραν να κάνουν οι Dietrich και Garbo. Όταν της ζητούσαν αυτόγραφο, έλεγε με πάσα ειλικρίνεια “πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τι το θέλετε”.

Ας γνωρίσουμε την γυναίκα που έγινε ντοκιμαντέρ με τίτλο “Bombshell: The Hedy Lamarr Story”, το οποίο προβλήθηκε στις ΗΠΑ, στις 24/11 του 2017.

Γεννήθηκε, στις 9/9 του 1914 (ως Hedwig Eva Maria Kiesler) στη Βιέννη, της Αυστρίας/Ουγγαρίας. Ο πατέρας της, Emil ήταν μέλος εβραϊκής οικογένειας που ζούσε στο Lemberg (τώρα την πόλη τη λένε Lviv και βρίσκεται στην Ουκρανία) και εργαζόταν ως διευθυντής τραπέζης. Η μητέρα της, Gertrud ήταν από εβραϊκή οικογένεια, αστικής τάξης και πιανίστα. Κάποια στιγμή έγινε Καθολική και έτσι μεγάλωσε την κόρη της. Για την ιστορία, η Lamarr ήταν αυτή που έσωσε τη μητέρα της, όταν έπρεπε να φύγει από την -υπό κατοχή των Nazi- Αυστρία . Την πήρε μαζί της στην Αμερική, με τη Gertrud να γράφει στην αίτηση που έκανε για την αμερικανική υπηκοότητα, το “εβραϊκή” δίπλα στο “φυλή”. Ο Emil είχε πεθάνει πριν το Ολοκαύτωμα.

Πίσω στη Hedwig, πριν γίνει δηλαδή Hedy, προς τα τέλη της δεκαετίας του ’20 και ενώ ασχολείτο ήδη με την υποκριτική, την πλησίασε ένας παραγωγός κινηματογράφου από το Βερολίνο, ονόματι Max Reinhardt. Της πρότεινε να τον ακολουθήσει και να κάνει θεατρικές σπουδές. Όταν τις ολοκλήρωσε επέστρεψε στη Vienna και βρήκε την πρώτη της δουλειά, στη βιομηχανία της κινηματογραφίας, ως μέλος της ομάδας των σεναριογράφων. Σύντομα πέρασε και μπροστά από τις κάμερες.

Το 1933 έκανε τον πρώτο της γάμο. Ήταν 18 χρόνων όταν είπε το “ναι” στον 33χρονο Max Mandl, τον τρίτο πιο πλούσιο Αυστριακό, ο οποίος ήταν έμπορος όπλων και για να κάνει δουλίτσα -με τους Nazi- έγινε από Εβραίος, Καθολικός.

Η Hedy συνήθιζε να τον συνοδεύει στις συναντήσεις με επιστήμονες και άλλους επαγγελματίες που ασχολούνταν με την στρατιωτική τεχνολογία. Όχι ως… γλάστρα. Είχε πολύ πιο ενδιαφέροντα στόχο, όπως αποδείχθηκε στην πορεία. Ήταν οτιδήποτε άλλον, πέραν μιας απλής περίπτωσης trophy wife. Όλες οι συσκέψεις που είχε παρακολουθήσει, την εισήγαγαν στον τομέα της εφαρμοσμένης επιστήμης. Καλλιέργησε το υποβόσκον ταλέντο, στο επιστημονικό πεδίο.

Στην αυτοβιογραφία της (με τίτλο Ecstasy and Me) είχε γράψει πως ο Mandl είχε σχέσεις και συνεργασίες με τη φασιστική κυβέρνηση της Ιταλίας και πουλούσε πυρομαχικά στον Mussolini. Ο οποίος Mussolini, όπως και ο Hitler είχαν παραστεί σε ουκ ολίγα πάρτι που έγιναν στο σπίτι των Madl. Η Hendy είχε γράψει πως “ο Max ήταν ο απόλυτος μονάρχης του γάμου. Ήθελε να την ελέγχει πλήρως, όπως και να σταματήσω τη δουλειά και να με είχε “φυλακισμένη”, σαν κούκλα, σαν ένα αντικείμενο, στο κάστρο που ζούσε”. Μια στιγμή να σας πω τι του έκανε.

Ο πρώτος on screen γυναικείος οργασμός

Τη χρονιά του γάμου (1933) πρωταγωνίστησε σε ταινία τσεχικής παραγωγής, με τίτλο “Έκσταση”. Υποδύθηκε την απογοητευμένη σύζυγο, η οποία έβρισκε… ζεστασιά στην αγκαλιά ενός νεαρού. Σε μια από τις σκηνές, εμφανίστηκε γυμνή και πρόσφερε αυτό που πέρασε στην ιστορία ως “ο πρώτος on screen γυναικείος οργασμός”, μη πορνογραφικής ταινίας Η ίδια εξήγησε αργότερα -όταν την κατηγόρησαν για… ελεύθερα ήθη- πως “ακολουθούσαν τις οδηγίες του σκηνοθέτη και φυσικά, δεν ήμουν τελείως γυμνή. Υπήρχε προστασία, που δεν φάνηκε στο ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα του σχεδόν σιωπηρού δράματος”. Η προβολή της εν λόγω ταινίας απαγορεύθηκε μεν, στις ΗΠΑ, όπου έκανε κυρίως καριέρα η ηθοποιός που για χρόνια ήταν γνωστό ως “το κορίτσι της έκστασης” -εξ ου και ο τίτλος της αυτοβιογραφίας.

Ενόσω παραμόνευε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, προσποιήθηκε την υπηρέτρια της και “πέταξε” για το Παρίσι. Την προηγουμένη, είχε φροντίσει να πείσει τον σύζυγο της “να με αφήσει να βάλω σε ένα δείπνο όλα μου τα κοσμήματα” Με αυτά και εξαφανίστηκε. Το 1937 πήρε και διαζύγιο. Στο Παρίσι γνώρισε τον συνιδρυτής των στούντιο MGM, B. Mayer, ο οποίος αναζητούσε ταλέντα στην Ευρώπη. Της εξήγησε πως με το κανονικό της όνομα, δεν είχε τύχη. Της πρότεινε το Ηedy Lamarr, που έκανε… παραπομπή και στην Barbara La Marr, την πρωταγωνίστρια των στούντιο, την εποχή του βωβού κινηματογράφου. Ο στόχος του Mayer ήταν να γίνει η Ηedy συνώνυμο των στούντιο -όχι να ξεχωρίσει ως μονάδα. Το 1938 την πήρε μαζί του στο Hollywood και άρχισε να την προωθεί ως την “πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου”. Από την πρώτη της ταινία, στις ΗΠΑ (Algiers), έκανε αίσθηση.

Το 1939 ντύθηκε για δεύτερη φορά νυφούλα. Δίπλα της, στο ιερό, ήταν ο Gene Markey, συγγραφέας, παραγωγός, σεναριογράφος και διακεκριμένος αξιωματικός ναυτικού. Και αυτός ο γάμος κράτησε μια διετία. Και πάλι μεσολάβησαν δυο χρόνια έως την επόμενη ανταλλαγή όρκων. Η διαφορά με τον πρώτο ήταν πως απέκτησε το πρώτο της παιδί: υιοθέτησε τον James. Ο Νο3 σύζυγος ήταν ο Βρετανός ηθοποιός John Loder, ο οποίος επίσης περνούσε εις γάμου κοινωνία για τρίτη φορά. Απέκτησαν δυο παιδιά, πριν το χωρισμό τους, το 1947. Στο μεσοδιάστημα, η Lamarr έκανε τις σημαντικότερες δουλειές που ουδεμία σχέση είχαν με τη μεγάλη οθόνη.

Ασχολείτο με τις εφευρέσεις, για να νικήσει τη βαρεμάρα

Στα διαλείμματα από τα γυρίσματα και την ώρα που όλοι άλλοι κοιμούνταν, αυτή ασχολείτο με το χόμπι της: τις εφευρέσεις. Είχε εξηγήσει πως αυτός ήταν ο τρόπος που είχε να αποκτά ενδιαφέρον η ζωή της, όταν βαριόταν. Είχε στήσει ειδικό χώρο στο σπίτι της. Είχε αποτύχει πολλάκις (η ταμπλέτα που προοριζόταν για να τη βάζεις στο νερό και να ‘χεις ανθρακούχο νερό “είχε τη γεύση σιροπιού για το βήχα), αλλά είχε δει και ιδέες της να γίνονται πράξη και να ‘χουν το αποτέλεσμα που ονειρευόταν. Όπως η βελτιωμένη έκδοση των φωτεινών σηματοδοτών. Μια από αυτές αφορούσε το πώς να βρίσκουν οι τορπίλες του συμμαχικού στρατού το στόχο, δίχως να αλλάζουν πορεία από παρεμβολές.

Βρήκε ό,τι χρησιμοποιείται ακόμα και τώρα στις ασύρματες τεχνολογίες-δεν έβγαλε cent

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν σε εξέλιξη, όταν μαζί με τον συνθέτη George Antheil ανέπτυξαν ένα ηλεκτρονικό σύστημα ραδιοφωνικής καθοδήγησης (hopping frequency), που προορίστηκε για τις τορπίλες των συμμαχικών δυνάμεων. Χρησιμοποίησαν διευρυμένο φάσμα και τεχνολογία εναλλαγής συχνότητας, ώστε να γίνεται αδύνατη η παρεμβολή από τις δυνάμεις του Άξονα. Το 1942 πήραν το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το “Secret Communication System”. Δεν ενημερώθηκαν για το τέλος στην ισχύ της πατέντας που τώρα πια, εκτιμάται στα 30 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αν διερωτάστε τι πρόσφερε ο Antheil, να σας πω ότι είχε ήδη δημιουργήσει το πιάνο που… έπαιζε μόνο του. Ήταν βασισμένο σε 88 συχνότητες -όσες και τα πλήκτρα του πιάνου. Χρησιμοποιούσε ρολά διάτρητου χαρτιού, που συγχρονίζονταν όπως λάμβαναν και μετέδιδαν μεταβαλλόμενες συχνότητες.

Το αμερικανικό ναυτικό υιοθέτησε την τεχνολογία -που χρησιμοποιήθηκε στην Κρίση των Πυραύλων της Κούβας- τη δεκαετία του ’50. Οι αρχές όμως, τις δουλειάς που έκανε η Lamarr με τον συνεργάτη της ενσωματώθηκαν στην τεχνολογία του Bluetooth, των smart phones και άλλων ασύρματων τεχνολογιών. Είναι παρόμοιες με τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν σε παλαιότερες θρυλικές version του Wi-Fi και της Πολλαπλής Πρόσβασης Κώδικα (CDMA).

Αν το τελευταίο δεν σας λέει κάτι, να σας πούμε πως πρόκειται για παράδειγμα πολλαπλής πρόσβασης, όπου πολλοί πομποί μπορούν να στέλνουν πληροφορίες, ταυτόχρονα, μέσω ενός καναλιού επικοινωνίας. Ήταν αυτό που κατέστησε εφικτή τη ραδιοεπικοινωνία -και χρησιμοποιείται ακόμα.

Αργότερα, πλαστικοί χειρουργοί θα αποκάλυπταν πως η Lamarr τους είχε δείξει νέους τρόπους να κόβουν και να διπλώνουν το δέρμα, ώστε να κρύβουν καλύτερα τις ουλές.

Δεν μπορούσα να ξεφορτωθώ τη μάσκα του όμορφου προσώπου

Όλοι αυτοί οι λόγοι οδήγησαν στη βράβευση της (και του συνεργάτη της) με το Electronic Frontier Foundation, το 1998. Δεν πήγε στην τελετή. Μίλησε όμως, στο κοινό μέσω τηλεφωνικής κλήσης. Την “έβαλαν” στο National Inventors Hall of Fame, το 2014, δεκατέσσερα χρόνια μετά το θάνατο της. Από όταν εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο ήταν που έγινε πολύ πιο γνωστή για τις εφευρέσεις της, από ό,τι για τις ταινίες στις οποίες είχε πρωταγωνιστήσει. Έγινε ξεκάθαρο πως ουδείς εκ των ρόλων που της είχαν δώσει ήταν πιο εμπνευσμένος, από την πραγματική της ζωή. Το ντοκιμαντέρ που την αφορά, ρωτά πού μπορεί να είχε φτάσει η Lamarr, αν είχε τα κατάλληλα εφόδια και την εμπιστοσύνη των ανδρών συναδέλφων της. Αν δεν είχε παγιδευθεί πίσω από το όμορφο πρόσωπο της, που η ίδια αποκαλούσε “μάσκα που δεν μπορώ να ξεφορτωθώ”, όπως έγραψε η Independent.

Όταν έφτιαξε το αεροδυναμικό σχήμα αεροσκαφών… για να βοηθήσει τον εραστή της

Έχουμε μείνει στο διαζύγιο με τον τρίτο της σύζυγο. Όσο έκανε πράξη το σύστημα στο οποίο έχει βασιστεί και το W-Fi, είχε σχέση τον Howard Hughes, πιλότο αγωνιστικών αεροσκαφών που είχε πάθει εμμονή με το να προσπαθεί να φτιάξει τα πιο γρήγορα αεροπλάνα στον κόσμο, για να τα πουλήσει στην αμερικανική αεροπορία. 

Η Lamarr πήρε ένα βιβλίο με πουλιά, ένα με ψάρια, σχεδίασε το πιο γρήγορο από το κάθε πλάσμα και τα ένωσε. Έδειξε το αποτέλεσμα στον Hughes… και εν πολλοίς του έκανε δώρο το αεροδυναμικό σχήμα του αεροπλάνου. Δεν έμελλε να γίνει αυτός ο τέταρτος σύζυγος της. Τον συγκεκριμένο τίτλο πήρε ο Teddy Stauffer, ο οποίος ήταν μουσικός (έπαιζε βιολί και σαξόφωνο), ηθοποιός, είχε γκρουπ, nightclub και ρεστοράν. Δεν έκλεισαν μαζί ούτε χρόνο, πριν περάσει στον W. Howard Lee, της οικογενείας του Lee Brothers Oil Co. Γνωρίστηκαν το 1952, σε show με άλογα επίδειξης, στο Houston. Ερωτεύτηκαν στη Νέα Υόρκη, όπου και έζησαν.

Επτά χρόνια μετά (και αρκετές κινηματογραφικές επιτυχίες, εκ των οποίων μία, το Samson and Delilah, κέρδισε 2 Oscars -ήταν η Delilah) έκανε αίτηση για ένα ακόμα διαζύγιο. Τρία χρόνια αργότερα (1963) παντρεύτηκε το δικηγόρο των διαζυγίων της (Lews J. Boeis), ο οποίος προφανώς και ήξερε πού έμπλεκε όπως και προφανώς είχε την τύχη των προηγουμένων -το 1965. Κάπου εκεί, έριξε αυλαία… στο σπορ. Για τα επόμενα 35 χρόνια -έως το θάνατο της- έμεινε άγαμη.

Είχε το σύνηθες τέλος των -τότε- stars των Hollywood

Όπως πολλοί άλλοι stars του Hollywood, είχε εθιστεί στις ναρκωτικές ουσίες που προμήθευαν τα studios, ώστε να αντέχουν τις ατελείωτες ώρες γυρισμάτων. Αυτόν τον εθισμό δεν τον ξεπέρασε ποτέ. Όσο μεγάλωνε, φοβόταν πως μαζί με την  εξαιρετική εξωτερική εμφάνιση, θα χάσει και την καριέρα της. Άρχισε να κάνει πλαστικές επεμβάσεις (μεγάλωσε το στήθος, τα χείλη, σήκωσε τα μάγουλα, άλλαξε τα πάντα) και δεν σταμάτησε πριν καταστρέψει ό,τι καλό -εξωτερικά. Τη δεκαετία του ’80 άρχισε να χάνει την όραση της και τότε ήταν που αποσύρθηκε από τα κοινά, για να εγκατασταθεί στο Miami Beach.

To 1991 είχε συλληφθεί στη Florida, για κλοπή καθαρτικών και σταγόνων για τα μάτια από φαρμακείο, αξίας 21.48 δολαρίων. Το 1996 συνελήφθη στο Los Angeles, για shoplifting. Είχε πολλά περιστατικά, που ήταν συνέπεια της χρόνιας χρήσης ουσιών, ώσπου έφτασε στο σημείο να αφήνει σπάνια το σπίτι της και να περνά έως και επτά ώρες, κάθε ημέρα, στο τηλέφωνο. Πέθανε στο Altamonte Springs της Florida, στις 19/1 του 2000, σε ηλικία 85 χρόνων. Στο πιστοποιητικό θανάτου αναφέρθηκαν ως αιτίες η καρδιακή ανεπάρκεια, η χρόνια βαλβιδική καρδιακή νόσος και η αρτηριοσκληρωτική καρδιακή νόσος. Η τελευταία της επιθυμία ήταν να πετάξουν τις στάχτες της στην Αυστρία, στο δάσος της Βιέννης. Αυτό και έγινε.

Η Hedy τη δεκαετία του ’80