Ο cowboy του μεσονυχτίου

Όταν άκουσα τον υπουργό Άμυνας να επικαλείται το «Εξπρές του Μεσονυχτίου» προκειμένου να καταδείξει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι δύο στρατιωτικοί στις τουρκικές φυλακές, σκέφθηκα ότι επέλεξε λάθος τρόπο να προσεγγίσει και εν συνεχεία να λύσει το πρόβλημα.

Όταν εν συνεχεία είπε ότι για τα επόμενα 15 χρόνια θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι θα παραμείνουν εκεί, σκέφθηκα ότι του ξέφυγε όπως συνήθως συμβαίνει με τους παρορμητικούς χαρακτήρες. Όταν όμως χαρακτήρισε «τρελό» τον Ερντογάν και μετά απευθυνόμενος στους εθνοφύλακες είπε ότι θα τους «τσακίσουμε», τότε κατάλαβα ότι υπουργός Άμυνας είναι… Ο Πάνος Καμμένος.

Για να γίνω σαφής τι εννοώ θα επισημάνω ότι δεν υπάρχει προηγούμενο στα διπλωματικά χρονικά να διαπραγματεύεσαι ένα ζήτημα- εν προκειμένω την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών- και να αποκαλείς αυτόν με τον οποίον διαπραγματεύεσαι «τρελό». Με δεδομένο ότι αυτός που εκστομίζει αυτά τα πράγματα και γενικώς με τις δηλώσεις του οξύνει τα πνεύματα δεν είναι τρελός ο ίδιος, είναι προφανές ότι κάτι άλλο έχει στο μυαλό του. Έχει κάποιο σχέδιο το οποίο έχει θέσει σε εφαρμογή, εκμεταλλευόμενος τη ρητορική της τουρκικής πλευράς. Και ποιο μπορεί να είναι αυτό το σχέδιο;

Ο Πάνος Καμμένος γνωρίζει καλύτερα από αυτούς που τον κατηγορούν ως «ανίκανο» και «επικίνδυνο» ότι στις εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, τα ποσοστά των ΑΝΕΛ δεν θα του επιτρέψουν να μπει στη βουλή. Γι αυτό και αξιοποιεί την ευκαιρία που του δίνει ο Ερντογάν, ο οποίος στον αντίποδα του «σχεδίου Καμμένου» θέλει υψηλά ποσοστά στις εκλογές ώστε να επιβεβαιώσει την απόλυτη κυριαρχία του, προκειμένου να επιτύχει το στόχο του. Θα πείτε θέτει σε κίνδυνο την υπόθεση των δύο κρατουμένων, βάζει σε περιπέτεια τη χώρα, μόνο και μόνο για να κρατηθεί στο 3%; Θα αντιστρέψω το ερώτημα, σκεπτόμενος μήπως το ίδιο δεν κάνει και ο Ερντογάν για να πετύχει το 53%;

Όπως είπε ο κ. Τόσκας δεν ζούμε σε κόσμο αγγελικά πλασμένο, πόσο μάλλον στην πολιτική όπου δεν υπάρχουν Άγγελοι. Συνεπώς γιατί όχι, όταν μάλιστα η Τουρκία ως στερεότυπο αφυπνίζει το «εθνικό συναίσθημα» και συσπειρώνει ως οιονεί «απειλή»; Και στο κάτω- κάτω ευλόγως θα αντιτείνει ο Καμμένος: «θα ανέχομαι να υποτιμά τη χώρα μου ο Σουλτάνος και θα κάθομαι να τον ακούω;». Δυνατό επιχείρημα και τόσο πατριωτικό ώστε επιδρά καταλυτικά ακόμα και σε εκείνους που θεωρούν ότι ως υπουργός μπορεί να μην είναι και ο καλύτερος, αλλά έχει το θάρρος να ανταποδίδει «στα ίσα» τη ρητορική του Ερντογάν.

Φοβάμαι ότι όσοι σκέπτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, και δυστυχώς είναι αρκετοί, έχουν μεσάνυχτα. Και κάνει λάθος η αντιπολίτευση που υποτιμά τον Πάνο Καμμένο και το σχέδιο του, το οποίο είναι σε γνώσει του Αλέξη Τσίπρα. Διότι δεν είναι λογικό ο πρωθυπουργός να συστήνει «ψυχραιμία» στους υπουργούς και να μην απαντούν στις τουρκικές προκλήσεις, και μερικές ώρες μετά ο υπουργός Άμυνας να λέει θα τους «τσακίσουμε» και να αποκαλύπτει επιχειρησιακά σχέδια. Μέχρι σημείου να μετονομάζει την ΑΣΔΕΝ σε… Στρατηγείο Αρχιπελάγους!

Εδώ, λοιπόν, παίζεται ένα «παιχνίδι του 3%». Ένα παιχνίδι που βολεύει τον ίδιο και τη κυβέρνηση. Οι Τούρκοι παίζουν το δικό τους και ο Καμμένος με τον Τσίπρα το δικό τους. Και οι δύο πλευρές εξάγουν τα εσωτερικά τους προβλήματα και τα εισάγουν στις χώρες τους υπό μορφή «εθνικής κρίσης». Παίζουν με το πατριωτικό φρόνημα προκειμένου να αποκομίσουν κομματικά οφέλη. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις όσο απαραίτητο είναι ένα «Εξπρές του Μεσονυχτίου», άλλο τόσο αναγκαίο είναι κάποιος να εμφανίζεται ως «Cowboy του Μεσονυχτίου».

Καλή νύχτα σας και καλή τύχη…

* Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.