Αμερικανική επίθεση στο Ιράν: Ο κόσμος επίσημα στην εποχή της ισχύος

Η πρώτη μέρα μετά την εν πολλοίς αναπάντεχη (τουλάχιστον ως προς το τάιμινγκ) αμερικανική επίθεση σε πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν κύλησε με τον πλανήτη να κρατά την ανάσα του.

Δεν ήταν λίγο ό,τι συνέβη. Αμερικανικά μαχητικά απογειώθηκαν από βάση του Μιζούρι στις ΗΠΑ, ταξίδεψαν κατά πλάτος το μισό πλανήτη και μετά από 18 ώρες πτήσης (κατά τις οποίες ο ανεφοδιασμός γινόταν στον αέρα) βομβάρδισαν την περιοχή Φορντό, μόλις 95 χιλιόμετρα από την Τεχεράνη, στην οποία το Ιράν κρύβει-υποτίθεται-πυρηνικά όπλα ή ακολουθεί τις διαδικασίες για την παραγωγή τους. Σενάριο που θα ζήλευαν και οι καλύτεροι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ.

Όπως και να έχει η επίθεση, ιστορική από μία άποψη, έγινε και παρήγαγε αποτελέσματα. Αυτά του πεδίου, το πόση καταστροφή δηλαδή προξένησαν οι τελευταίου τύπου αμερικανικές βόμβες (που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά) θα τα μάθουμε, αν τα μάθουμε, πολύ αργότερα.

Στο κομμάτι των κινήσεων στη διπλωματική σκακιέρα, το Ιράν στριμώχθηκε είναι η αλήθεια. Η απάντησή του αναμένεται. Θα προτιμήσει να χτυπήσει βάσεις των ΗΠΑ στον Κόλπο; Θα “επεκτείνει” την απάντησή του και σε χώρες-σύμμαχες που έδωσαν στους Αμερικανούς “εφόδια” για να χτυπήσουν; Η θα προτιμήσουν να μην κλιμακώσουν έτσι ώστε να αρχίσει μία τύπου διαπραγμάτευση;

Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι οι Ιρανοί συνέχισαν, την Κυριακή το πρωί, να χτυπούν το Ισραήλ, τη χώρα δηλαδή που έχει προκαλέσει όλον αυτό τον πολεμικό χαμό των τελευταίων εβδομάδων, το Ιράν πίσω δεν πρόκειται να κάνει. Αντιθέτως, θα σταθμίσει τα δεδομένα και θα επιλέξει, άμεσα όπως αναφέρουν διεθνείς παρατηρητές, την απάντησή του.

Όχι μόνο με πολεμικά μέσα αλλά και με κινήσεις στο χώρο της γεωπολιτικής. Ήδη το ιρανικό κοινοβούλιο έχει πάρει την απόφαση να κλείσει τα στενά του Ορμούζ, απόφαση που πάντως πρέπει να επικυρωθεί από τον ίδιο τον Αλι Χαμενέι. Αν τα στενά κλείσουν, η αγορά ενέργειας θα πάρει φωτιά. Χώρες όπως η Κίνα και φυσικά οι ευρωπαϊκές αναμένεται να μπουν σε μεγάλους μπελάδες.

Στις ΗΠΑ θεωρούν ότι έκαναν κάτι πολύ μεγάλο. Ο Τραμπ βέβαια έγραψε το Σύνταγμα των ΗΠΑ στα παλιά του τα παπούτσια (καθώς ξεκίνησε πόλεμο χωρίς να ενημερώσει το Κογκρέσο ως όφειλε) αλλά “παραλείψεις” σαν και αυτές για τον Αμερικανό πρόεδρο είναι ψιλά γράμματα. Αφού, λοιπόν, την Παρασκευή έπαιξε γκολφ, το Σάββατο πήρε την απόφαση για τη διενέργεια της επιχείρησης “Midnight Hammer” (θα μπορούσε άνετα να είναι τίτλος ταινίας) στο Ιράν.

Η χαρά του στις δηλώσεις απερίγραπτη. Μαντέψτε ποιος ήταν το ίδιο, ίσως και ακόμη περισσότερο χαρούμενος; Μα ποιος άλλος από τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου που κατάφερε μάλλον το κύριο στόχο του: Να σύρει τις ΗΠΑ στον πόλεμο έτσι ώστε να κάνουν αυτά που δεν μπορεί ο IDF. O ηγέτης του Ισραήλ βέβαια είχε το θράσος να γελάει ενώ η Χάιφα και άλλες πόλεις είχαν υποστεί μεγάλες καταστροφές από τους ιρανικούς βομβαρδισμούς. Ανθρωποι χάνονται, το αίμα ρέει, η Γάζα την ίδια ώρα αφανίζεται και ο Νετανιάχου γελάει…

Αν αναρωτιέστε που είναι και τι κάνει η Ευρώπη για όλα αυτά, η απάντηση είναι “πουθενά” και “τίποτα”. Η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν συγκάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας για την Τεράρτη (!) ενώ η Γερμανία συντάχθηκε πλήρως πίσω από τις ΗΠΑ ισχυριζόμενη ότι οι Δυτικοί έχουν κάθε δικαίωμα να αποτρέψουν το Ιράν από το να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Οι υπόλοιπου συστήνουν αυτοσυγκράτηση κτλ κτλ κτλ.

Η θέση της Ελλάδας; “Πάγια θέση είναι ότι το Ιράν δεν πρέπει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και ότι η λύση στο ζήτημα αυτό πρέπει να αναζητηθεί μέσω της διπλωματίας”. Αυτό έγραφε η ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη μετά το ΚΥΣΕΑ που συνεδρίασε εκτάκτως την Κυριακή το απόγευμα στο Μαξίμου.

Σε κάθε περίπτωση, και άσχετα από την τυπική τοποθέτηση ενός έτσι και αλλιώς μικρού “παίκτη” όπως είναι η Ελλάδα, ο κόσμος μπήκε και επίσημα στην εποχή της βασιλείας της απόλυτης ισχύος. Ηγέτες σαν τον Τραμπ πρεσβεύουν ότι το διεθνές δίκαιο δεν έχει μεγάλη σημασία μπροστά στην ισχύ η οποία επιβάλλεται ποικιλοτρόπως αλλά κυρίως μέσων των όπλων. Ο Νετανιάχου, ομοϊδεάτης του Αμερικανού προέδρου, το διατύπωσε άψογα (για τις δικές του ανάγκες). “Πρώτα δύναμη και μετά ειρήνη. Και σήμερα οι Αμερικανοί έδειξαν μεγάλη δύναμη”.