Surprise Chef, Hermanos Gutierrez: Μουσική για την ώρα που ο ήλιος γίνεται πορτοκαλί
Διαβάζεται σε 5'
Ο Παναγιώτης Μένεγος κάθε εβδομάδα τεντώνει τα αυτιά του. Προτείνει καινούριους ή ξεχασμένους δίσκους, βλέπει μουσικά ντοκιμαντέρ, ακούει podcasts και διαβάζει μουσικά βιβλία. Και φτιάχνει μια playlist για τα δικά σας ακουστικά…
- 03 Ιουλίου 2025 09:04
Είναι εκείνη η ώρα.
Της απόλυτης χαλάρωσης μετά την τελευταία βουτιά για τους μύστες της ραστώνης, των εκπληκτικών χρωμάτων για τους λάτρεις των μπαλκονιών και του Instagram, του πιο πονηρού nap της ημέρας για όσους θα κοιμηθούν πάλι το πρωί με αρκετά σφηνάκια στο αίμα τους.
Είναι εκείνη η ώρα και χρειάζεται σάουντρακ…
A SIDE
Surprise Chef, Superb
(Big Crown, 2025)
Υπάρχει ένα ακαταμάχητο στοιχείο στην οπτική ταυτότητα των Surprise Chef – στις φωτογραφίες με τα κουρέματα και τα ντυσίματά τους, στα εξώφυλλα των δίσκων τους με τα χρώματα και τις γραμματοσειρές τους: η ανεμελιά. Μαθαίνοντας δε ότι κατάγονται από τη μακρινή Αυστραλία, η συνεπαγωγή είναι μπίρες, σερφ, κύματα, τρία ακόρντα, μάλλον ηλιόλουστο πανκ. Λάθος.
Το κουιντέτο από τη Μελβούρνη κάνει ακριβώς αυτή τη μουσική που ταιριάζει στο magic hour. Αυστηρά instrumental, μοιάζει με ένα μεγάλο jam έτσι προγραμματισμένο ώστε να περιπλανιέται στο jazz-soul-funk φάσμα, αναζητώντας διακαώς και καμιά φορά (εν γνώσει τους) μάταια το πολυπόθητο groove. Είναι μερικές στιγμές που τα πλήκτρα πάνε να απογειωθούν και σαν κάποιος που επιβλέπει να θυμίζει στην μπάντα (με το γαμάτο όνομα) ότι είναι εκεί για να κομπλιμεντάρει το ηλιοβασίλεμα, όχι για να το επισκιάσει.
Για να καταλάβετε καλύτερα τους Surprise Chef, αξίζει να ακούσετε ολόκληρη τη δισκογραφία τους από το 2017 ή τουλάχιστον το αμέσως προηγούμενό τους (και προσωπικό fav) Education & Recreation. Περιέχει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια τους (“A1 Bakery Pledge of Allegiance”, “Velodrome”, “Suburban Breeze”) και κάνει ολοφάνερο το πόσο πολύ αγαπάνε το hip hop.
Στο φετινό, επίσης εξαιρετικό «όνομα και πράγμα», Superb μοιάζουν να θέλουν να εξερευνήσουν λίγο περισσότερο τα πλήκτρα στον fusion δρόμο που άνοιξε ο σκαπανέας David Axelrod και τα τηλεοπτικά/κινηματογραφικά αστυνομικά/κατασκοπευτικά soundtracks από τα 60s. Χωρίς να τους λείπουν και κάποιες afro/cuban παρεκβάσεις.
Το αποτέλεσμα είναι ένα σύνολο που όπως φαίνεται κι από την όψιμη δημοφιλία γκρουπ όπως οι Khruangbin, Glass Beams το έχει ανάγκη, περισσότερο κι από το ηλιοβασίλεμα, η εποχή. Είναι το σάουντρακ που χαλιναγωγεί τη διάσπαση προσοχής, ελίσσεται ανάμεσα στα δεκάδες ανοιχτά tabs, αφοπλίζει τις ειδοποιήσεις για τα παραμελημένα tasks που εμφανίζονται απειλητικά στην οθόνη. Αυτά όλα μην τα πάρετε μαζί στις διακοπές, τους Surprise Chef βάλτε τους όμως πρώτους πρώτους στη βαλίτσα…
Ακούστε το Superb και την υπόλοιπη δισκογραφία των Surprise Chef.
B SIDE
Hermanos Gutierrez, Sonido Cosmico
(Easy Eye Sound/ Concord, 2025)
Εδώ η ουσία δε διαφέρει, το στόρι γίνεται όμως πιο μυθιστορηματικό. Αδέρφια όντως, Γκουτιέρεζ όντως, με καταγωγή από το Εκουαδόρ, γεννημένοι και μεγαλωμένοι όμως – of all places – στη Ζυρίχη της Ελβετίας (πατρίδα του πατέρα τους). Ο Αλεχάνδρο κι ο Εστεμπάν είναι τα δύο από τα τέσσερα αδέρφια που είχαν καλλιτεχνική φλέβα, έφτιαξαν το σχήμα πριν μια δεκαετία κι έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει 6 δίσκους.
Οι τέσσερις πρώτοι, μικρότερης εμβέλειας και κάπως πιο προσανατολισμένοι στις λάτιν καταβολές τους. Στους δύο τελευταίους έβαλαν στον ήχο τους περισσότερα αμερικανικα στοιχεία, ίσως γιατί παραγωγός τους είναι πια ο Dan Auerbach των Black Keys που λειτουργεί κάπως σαν ξεναγός τους στην παράδοση του Νάσβιλ. Κι αν στο El Bueno y El Malo (Ο Καλός και ο Κακός) ο τίτλος μιλούσε από μόνος του για το φάντασμα του Morricone, στο φετινό Sonido Cosmico απογειώνουν το spiritual στοιχείο.
Αλλά με τους Hermanos Gutierrez είναι και το φαντασιακό που εκτοξεύεται. Θα μπορούσαν ασφαλώς να είναι mariachi ενός περασμένου αιώνα στη μεξικάνικη επαρχία, θα μπορούσαν όμως κάλλιστα να είναι και τα αδίστακτα πρωτοπαλίκαρα των Σαλαμάνκα σε κάποιον κύκλο του Breaking Bad. Να τακτοποιούν εκκρεμότητες ανάμεσα στους φλεγόμενους κάκτους του Νιου Μέξικο, χωρίς να μιλάνε πολύ ενώ οι instrumental μελωδίες μας μεταφέρουν “from the desert to the cosmos” όπως λένε και στο σημείωμά τους για το φετινό άλμπουμ. Αν και πριν λίγες βραδιές στην Τεχνόπολη που έπαιξαν για πρώτη φορά στην Αθήνα, σχεδόν σε κατάνυξη διαλογισμού, φάνηκαν άκακα κι ευγενικά παιδιά…
Ακούστε τo Sonido Cosmico και την υπόλοιπη δισκογραφία των Hermanos Gutierrez