Προς ακροκεντρώους ενταύθα…

Τις τελευταίες ώρες, μετά την παρακάτω ανάρτηση του Υπουργού Υγείας Αδωνι Γεωργιάδη, πολλοί είναι αυτοί που εμφανίζονται απορημένοι και αγανακτισμένοι.

Μα πως μπορεί Υπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας να χαρακτηρίζει, σε ποστάρισμά του, “μία κυρία” την ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ για τους Υπερασπιστές Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, την Μαίρη Λόλορ;

Μεταξύ των…αγανακτισμένων βρίσκονται και ακροκεντρώοι που στήριξαν με πόδια και χέρια την την κυβέρνηση Μητσοτάκη την οποία έβρισκαν “φιλελεύθερη”, “ευρωπαϊκή” και “εξόχως θεσμική” σε αντίθεση με τους…κατσαπλιάδες ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που δεν είχαν θεσμικό ιερό και όσιο.

Αλήθεια τωρα; Μιλάμε σοβαρά; Νομίζατε πράγματι, αγαπημένοι ακροκεντρώοι φίλοι, ότι κυβερνητικό σχήμα με βασικά στελέχη τους ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ (τα παιδιά του Γιώργου Καρατζαφέρη δηλαδή) θα μπορούσε να είχε την οποιαδήποτε σχέση με τον φιλελευθερισμό και το σεβασμό στους θεσμούς; Είστε τόσο αφελείς ή απλά τώρα, που φαίνεται ότι πλησιάζει η ώρα μίας εκκωφαντικής πτώσης, επιχειρείτε απλά να βγάλετε την ουρά σας απ’ έξω για να μην σας πάρει η μπάλα;

Είστε, κοντολογίς, άσχετοι ή βλάκες (για να θυμηθούμε και το θρυλικό πρωτοσέλιδο του Sportime μετά την ήττα της Εθνικής ομάδας από τη Βουλγαρία στο Μουντιάλ του 1994);

Τα καμπανάκια που προειδοποιούσαν άπαντες ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε φιλελεύθερο είχαν ηχήσει από την υπόθεση των υποκλοπών κιόλας, από τα τέλη του 2020.

Να φρεσκάρουμε λίγο την μνήμη σας; Με ειδική διάταξη διορίστηκε επικεφαλής της ΕΥΠ ο μη έχων τα τυπικά προσόντα για τη θέση Παναγιώτης Κοντολέων. Είχε προηγηθεί (με τον πρώτο νόμο της κυβέρνησης που ίδρυε το επιτελικό (παρα)κράτος) η υπαγωγή της ΕΥΠ κατευθείαν στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Αυτά και μόνο θα ήταν αρκετά ώστε να παρέμβει η ελληνική δικαιοσύνη.

Εν συνεχεία βέβαια αποκαλύφθηκαν τέρατα και σημεία, μέχρι και ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ είχε πέσει θύμα τηλεφωνικής παρακολούθησης αλλά στην Ελλάδα ο Πρωθυπουργός και η αυλή του αποθεώνονταν ως το…απαύγασμα του φιλελευθερισμού.

Και τώρα η οργή για τη δήλωση-ανάρτηση του Γεωργιάδη περισσεύει. Τουλάχιστον υποκριτικό. Η, στην καλύτερη των περιπτώσεων, too little, too late. Αν νομίζουν μερικοί ότι καθ’ αυτόν τον τρόπο θα ξεπλυθούν για την προηγούμενη στήριξή τους στο καθεστώς Μητσοτάκη (γιατί περί καθεστώτος πρόκειται) γελιούνται.

Οι ακροδεξιοί ήταν τουλάχιστον (μισο)ειλικρινείς. “Φώναζαν” εδώ και χρόνια τα πιστεύω τους από τηλεοπτικούς σταθμούς περιορισμένης εμβέλειας “πουλώντας” αντισημιτισμό με το κιλό και νανογιλέκα με το κομμάτι. Δεν καμώνονταν τους φιλελεύθερους.

Οταν ήρθαν στην εξουσία φρόντισαν απλώς να πετάξουν το σκουριασμένο κοστούμι του αντισημίτη και να φορέσουν (μεταξύ άλλων) και το νέο, φανταχτερό ένδυμα του σιωνιστή. Και μόνο αυτή η μεταστροφή (που έχει συντελεστεί χρόνια ακόμα) θα αρκούσε για να τους πάρουν χαμπάρι. Ομως όχι, δημοσιολογούντες έσπευδαν να υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραμένει φιλελεύθερη.

Kαι όταν απλά τους παραπέμπαμε στην ιστορία του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και στο πόσο πολύ “αγαπούσε” πολιτικά ο πρώην Πρωθυποργός την ακροδεξιά (η οποία του φάνηκε αρκετά χρήσιμη σε διάφορες φάσεις της πολιτικής του πορείας) μάς έλεγαν ότι η κατάσταση είναι πλέον διαφορετική και ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει καμία σχέση, ως πολιτικός, με τον πατέρα του. Ω, θεοί, πόσος φανατισμός ή πόση αφέλεια (διαλέγετε και παίρνετε το σενάριο που σας αρέσει).

Λες και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα χρησιμοποιούσε το μηχανισμό που είχε χτίσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για να ανελιχθεί.

Ας το ξαναγράψουμε, λοιπόν, μήπως αυτή τη φορά, γίνει κοινό κτήμα.

Η παρούσα κυβέρνηση απέχει παρασάγγας από το φιλελεύθερο μοντέλο έχοντας ασπαστεί απολύτως τον ορμπανισμό, ίσως όσο καμία άλλη ευρωπαϊκή κυβέρνηση (πέραν από το… πρωτότυπα της Ουγγαρίας φυσικά). Η ροπή της προς τον δεξιόστροφο λαϊκισμό είναι πλέον τόσο πασιφανής που μοιάζει αδύνατον να μην γίνεται κατανοητή. Οσο ο πολιτικός χρόνος περνά και οι δημοσκοπικές αποδόσεις παραμένουν το ίδιο φτωχές, μακριά από τη ζώνη της αυτοδυναμίας, τόσα τα ακροδεξιά ντεσιμπέλ, για την ψήφο των νοικοκυραίων, θα ανεβαίνουν.

Και εν κατακλείδι: Απαξιωτικά για τον ΟΗΕ και τους ανθρώπους του μόνο δύο κυβερνήσεις παγκοσμίως έχουν το θράσος να μιλήσουν: Η ελληνική και η ισραηλινή που διαπράττει γενοκτονία στη Γάζα εις βάρος των Παλαιστίνιων.

Αλλά ας πέσουμε και πάλι από το δημοκρατικό μας σύννεφο όταν ο Υπουργός Υγείας πιστοποιεί με τις δηλώσεις τις ακραίες πολιτικές καταβολές του, ας το παίξουμε θιγμένοι και αιφνιδιασμένοι. Ποιος ξέρει; Ολο και κάποιος μπορεί να “τσιμπήσει”.