Ο Μπάμπης Μπατμανίδης ζωντανεύει το “Ας περιμένουν οι γυναίκες” στην Τεχνόπολη

Αυτήν την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου στην Τεχνόπολη έχουμε γιορτή. Το “Ας περιμένουν οι γυναίκες” θα προβληθεί στη μεγάλη οθόνη με όλα τα τραγούδια της ταινίας ερμηνευμένα ζωντανά επί σκηνής. Δεν ξέρω πόσο έτοιμος είσαι για να (ξανα)δεις τη σπουδαία ταινία του Σταύρου Τσιώλη με αυτόν τον τρόπο, αλλά πίστεψέ με, δεν ξέρεις τι σε περιμένει.

Είναι αλλιώς να τη δεις στο YouTube και αλλιώς να τη δεις “σινεμά” με ανθρώπους δίπλα σου που φωνάζουν τις ατάκες, γελάνε και χειροκροτάνε. Και που κάθε τόσο, ο Μπάμπης Μπατμανίδης με την μπάντα του, εισβάλλουν μέσα στην ταινία και παίζουν αυτοί τα τραγούδια που ακούγονται -ολόκληρα- αντικαθιστώντας τον κύριο Μελά, τον κύριο Σφακιανάκη κλπ.

Μιλήσαμε με τον Μπάμπη για ό, τι ετοιμάζουν αυτός και οι Babis Batmanidis Co(m)pany αυτήν την Κυριακή. Και οι εξηγήσεις που δόθηκαν κρίνονται ικανοποιητικές.

Πρέπει να εξηγήσεις με απλά λόγια, τι ακριβώς θα δούμε την Κυριακή. Πρακτικά δηλαδή, πώς θα είναι στημένη η παράσταση.
Έπρεπε να ζητήσεις εξηγήσεις Κώστα μου και τις ζήτησες… Βασικά την Κυριακή θα ξαναδούμε για νιοστή φορά το “Ας περιμένουν οι Γυναίκες”. Ένα το κρατούμενο.

Δύο το κρατούμενο, πρόκειται ουσιαστικά για κανονική προβολή της ταινίας και όπου παρεμβαίνει τραγούδι θα ακολουθεί μία παύση για να ακουστεί αυτούσιο από την ορχήστρα μας. Εν συνεχεία στην κανονική ροή του προγράμματός μας. Για παράδειγμα όταν ο Ζουγανέλης φωνάζει ΤΑ ΧΩ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΜΟΥ (Ξύπνησε Ξύπνησε) ακούμε λίγο τον κύριο Πάνο να τραγουδάει και εν συνεχεία, τα ηνία περνάνε σε εμάς. Στα εξήγησα με απλά λόγια;

Κατάλαβε πρώτα και μετά πες ότι “δεν καταλαβαίνω”. Και σε ποια τραγούδια της ταινίας ο κόσμος συμμετέχει περισσότερο;
Θα αρχίζω λίγο τα ΠΑΣΟΚίκά και θα πω ότι το κάθε τραγούδι έχει την δυναμική του μέσα στο πρόγραμμα, όπως ακριβώς συμβαίνει και στη ροή της ταινίας, Ωστόσο έχω μια μικρή αίσθηση πως τα δύο ζεϊμπέκικα του Καρρά, το “Μετανιώνω” και το “Τα ‘χω με τον εαυτό μου” είναι τα personal best της μεγαλύτερης μερίδας του κόσμου. Ίσως γιατί ουσιαστικά παίρνουν que (που λένε και στα θέατρα) από την ατάκα του Ζουγανέλη και συνεχίζουν την αφήγηση σε δύο εμβληματικές σκηνές της ταινίας.

Ο κόσμος πώς ανταποκρίνεται, όχι στα τραγούδια αλλά στις σκηνές της ταινίας; Θυμάμαι πριν εννιά χρόνια ότι ήταν σχεδόν γηπεδική ατμόσφαιρα.
Κοίταξε, σε αυτά δεν χωράνε οπαδικά. Η γηπεδική ατμόσφαιρα είναι ακριβώς αυτό το σκηνικό που συναρπάζει σε κάθε μας παράσταση. Κι είναι το πιο σημαντικό ίσως στοιχείο, το γεγονός πως ο κόσμος είναι πάρα πολύ ενεργός, μέρος ουσιαστικά της παράστασης. Περιμένει να ακουστούν οι ατάκες για να τις φωνάξει σαν να πανηγυρίζει κάποιο γκολ, περιμένει τα τραγούδια για να τα τραγουδήσει σαν να τραγουδάει την καψούρα του προς την ομάδα του. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποια άλλη ταινία στον κόσμο στην οποία συμβαίνει κάτι τέτοιο

Τότε στο λάιβ ήταν παρών και ο Σταύρος Τσιώλης. Μίλησε στον κόσμο, είπε ιστορίες απ’ την ταινία.
Όντως μεγαλύτερη τιμή δεν θα μπορούσε να μας κάνει ο Σταύρος Τσιώλης από το να βρεθεί και τις δύο βραδιές κοντά μας στις δύο παραστάσεις το 2016 στο Ilion Plus. Είχε έρθει δήθεν να αποκηρύξει την ταινία διότι υπήρχαν και άλλες πολύ καλές ταινίες όπως έλεγε. Φυσικά δεν έκανε κάτι τέτοιο.

Υπάρχει κι ένα ηχητικό που διασώθηκε από εκείνες τις εμφανίσεις στο οποίο μιλάει για όλα αυτά. Πραγματικά συγκινητικό.

 

Τον είχες γνωρίσει, είχες παίξει και στην τελευταία του ταινία από όσο ξέρω αλλά τις έκοψε τις σκηνές σου. Πώς ήταν η εμπειρία αλλά και πως το εισέπραξες τότε αυτό; (εννοώ το κόψιμο των σκηνών σου)
Δεν έκοψε μόνο εμένα, αλλά και τον Σταύρο τον Αποστολίδη τον μπουζουξή μας αλλά και την ίδια του την κόρη, την Κατερίνα. Οπότε ευκαιρίας δοθείσης που λένε και οι μπασκετικοί, σας δίνω και ένα αποκλειστικό, πως την Κυριακή θα κατεβάσουμε την ιδρυτική διακήρυξη του “Συλλόγου Κομμένων Σταύρου Τσιώλη”, τον οποίον απαρτίζουμε οι τρεις μας.

Με τον Σταύρο τον Αποστολίδη μάλιστα το πράγμα είναι πιο αστείο, διότι σε κάποια στιγμή προοριζόταν για πρωταγωνιστής, στον ρόλο που τελικά ενσάρκωσε ο Ερρίκος Λίτσης.

Πέρα από την πλάκα και μόνο που βρεθήκαμε κοντά στον Τσιώλη και ζήσαμε την εμπειρία των γυρισμάτων, ήταν κάτι μαγευτικό. Είδαμε πως είναι ο Σινεμάς. Άσε που πήραμε και ένσημο ηθοποιού. Αυτό που το βάζεις…

Η μουσική τι ρόλο παίζει σε αυτήν ταινία; Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι απλά συνοδευτική.
Η μουσική δηλαδή τα τραγούδια που ακούγονται στο “Ας Περιμένουν οι Γυναίκες” έχουν τεράστια σημασία καθώς είναι μέρος της πλοκής, λειτουργούν αφηγηματικά, σχολιάζουν και εξελίσσουν την υπόθεση. Κι αυτό είναι ένα πάρα πολύ σπουδαίο στοιχείο στη δική μας την περίπτωση, στην παράστασή μας που την στιγμή που “η ταινία σταματά” για να ακουστεί το τραγούδι, στην πραγματικότητα δεν σταματά, αλλά η αφήγηση συνεχίζεται κανονικά κι έτσι ο θεατής σε καμία περίπτωση δεν χάνει τη σύνδεσή του.

Αφήστε που αν έρθει και στο τσακίρ κέφι μπορεί να ρίξει και καμιά στροφή.

Εσύ θυμάσαι την πρώτη φορά που είδες την ταινία;
Κι εγώ είμαι μέρος του πρώτου κύματος revival κάπου στα τέλη των 00s, με το τα social media να αρχίζουν να γίνονται μέρος της καθημερινότητάς μας και να επιδρούν καταλυτικά στις εξελίξεις Ήταν η εποχή της πρώτης τσιωλικής επανάστασης. Κάπου εκεί είδα για πρώτη φορά την ταινία, την οποία ειρήσθω εν παρόδω (να τα πάλι τα μπασκετικά) πάντα σκόπευα να την δω από τότε που βγήκε, αλλά πάντα έβλεπα κάτι άλλο. Πιστεύω ότι εν τέλει είδα αυτήν την ταινία όταν ήμουν έτοιμος να την δω.

Μπορεί οι νεότεροι να μην το θυμούνται αλλά αυτή το “Ας περιμένουν οι γυναίκες” δεν είχε πάντα το κοινό που έχει σήμερα. Περίπου πριν από δέκα χρόνια άρχισε να αγαπιέται στο ίντερνετ και να γίνονται βάιραλ οι σκηνές και οι ατάκες. Νομίζω ότι είσαι ένας από τους υπαίτιους.
Νομίζω ότι η αύξησε το virality της σταδιακά. Ωστόσο κοινό υπήρχε. Θυμάμαι στην πρώτη μας απόπειρα να παρουσιάσουμε την παράσταση αυτή στην Θεσσαλονίκη το 2015, είχε και εκεί καμιά 800άρα. Δεν θεωρώ ότι έγινε κάποιο μπαμ και άρχισε σιγά σιγά να ακούγεται, αλλά διείσδυσε σταδιακά, ήπια και ώριμα.

Ίσως κι ένα στοιχείο είναι ότι οι άνθρωποι που αγαπάμε αυτήν ταινία όπως κι εσύ Κώστα μου, δεν σταματήσαμε ποτέ να την βλέπουμε, με αποτέλεσμα αφού έχουμε μία σταθερή σχέση θέασης, η ταινία αυτή να μην έχει φύγει ποτέ από την ατζέντα μας και την σφαίρα των ενδιαφερόντων μας. Με λίγα λόγια εμείς δεν λείψαμε ποτέ και ουσιαστικά δεν σταματήσαμε ποτέ να πρήζουμε τον κόσμο μέχρι να την δει.

Και για αυτούς που δεν το έχουν κάνει μέχρι τώρα, την Κυριακή 7 του Σεπτέμβρη στην Τεχνόπολη είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να έρθουν σε μία πρώτη επαφή με τον μαγικό κόσμο του Τσιώλη. Μέχρι και η Σούπερ Λιγκ δεν έχει παιχνίδια για να έρθετε όλοι απερίσπαστοι.