Σουδάν: Ο κόσμος σωπαίνει ενώ οι πολίτες υποφέρουν – “Βίασαν τις κόρες μου μπροστά μου”
Διαβάζεται σε 5'
«Ρίχνω το φταίξιμο στη διεθνή κοινότητα. Πώς μπορούν να μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα και να αγνοούν ό,τι συμβαίνει εδώ; Πού είναι η ανθρωπιά;» λέει μία γιατρός στην περιοχή.
- 15 Σεπτεμβρίου 2025 14:22
Όσο τα μάτια της διεθνούς κοινότητας είναι στραμμένα -έστω και κατ’ επίφαση- στη Γάζα και την Ουκρανία, στο Σουδάν μαίνεται ο πόλεμος ανάμεσα στον τακτικό στρατό και τους παραστρατιωτικούς των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (ΔΤΥ), που ξέσπασε τον Απρίλιο του 2023.
Βασανιστήρια, βιασμοί και πείνα είναι η καθημερινότητα, και στο βόρειο Νταρφούρ, που είναι υπό πολιορκία εδώ και 16 μήνες, στους καταυλισμούς εκτοπισμένων συναντά κανείς πρόσωπα γεμάτα τρόμο.
Το SkyNews επισκέφθηκε καταφύγια στη περιοχή, στα οποία η ανθρωπιστική βοήθεια που φτάνει είναι καθόλου ή ελάχιστη και οι λίστες με αιτήματα για καθαρό νερό, ιατρικά εφόδια και τρόφιμα, μένουν αναπάντητες.
Ο ΟΗΕ ανακοίνωσε τον Ιούλιο ότι περίπου 41.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου– αλλά ο πραγματικός αριθμός πιθανόν να είναι πολύ μεγαλύτερος. Σχεδόν 12 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί.
«Ακούγαμε ανθρώπους να σκοτώνονται»
Καθώς οι βόμβες πέφτουν στην Αλ Φάσιρ, τραυματισμένοι πολίτες ταξιδεύουν οδικώς προς το τελευταίο πλήρως λειτουργικό νοσοκομείο της περιοχής. Αλλά τα κρεβάτια στο Νοσοκομείο Τίνα είναι κυρίως άδεια.
«Αυτό το νοσοκομείο δεν μπορεί να περιθάλψει ασθενείς χωρίς χρήματα», λέει ο Δρ. Ουσμάν Άνταμ, στεκόμενος δίπλα σε έναν έφηβο με τραύμα από σφαίρα στην κοιλιά του. «Χρειαζόμαστε υποστήριξη. Φάρμακα ή χρήματα. Ο,τιδήποτε» προσθέτει.
Σε κοντινούς καταυλισμούς, γυναίκες θρηνούν για αδέρφια, πατέρες και συζύγους που σκοτώθηκαν, αγνοούνται ή είναι ακόμα παγιδευμένοι στην Αλ Φάσιρ. Πολλές από αυτές αναγκάστηκαν να υποστούν βασανιστήρια από τις RSF στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν.
«Αν δεν είχες λεφτά για λύτρα, σε έπαιρναν σε ένα δωμάτιο που έμοιαζε με γραφείο και σου έλεγαν: “Αν δεν έχεις τίποτα, θα σε σκοτώσουμε ή και χειρότερα”», συγκλονίζει η 20χρονη Ζάχρα, μητέρα, που βρίσκεται σε ένα πρόχειρο καταφύγιο που λειτουργεί ως σχολείο για τα κορίτσια.
«Χτύπησαν τους άντρες, τους λήστεψαν και τους μαστίγωσαν. Ακούγαμε να σκοτώνονται ενώ εμάς, τις γυαίκες, μας απειλούσαν. Τους δώσαμε λεφτά, αλλά πήραν άλλα κορίτσια σε ένα δωμάτιο και δεν ξέραμε αν τις χτύπησαν ή τις βίασαν».
«Μας χτύπησαν, μας βασάνισαν, μας εξευτέλισαν – ό,τι μπορείς να φανταστείς!» φωνάζει μία γυναίκα με δάκρυα.
«Σκότωσαν τα παιδιά μου»
Μια ηλικιωμένη γυναίκα, η Χάουα, μας πλησιάζει στην ίδια αυλή για να μας πει τη δική της ιστορία.
«Αυτοί οι άνθρωποι [οι RSF] σκότωσαν τα παιδιά μου. Σκότωσαν τα πεθερικά μου. Ορφάνεψαν τα εγγόνια μου. Σκότωσαν δύο από τους γιους μου. Μία από τις κόρες μου γέννησε στο δρόμο και την έφερα μαζί μου στον καταυλισμό. Δεν έχω τίποτα», λέει τρέμοντας.
«Βίασαν τις δύο μικρότερες κόρες μου μπροστά μου. Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό. Έφυγαν από ντροπή και ταπείνωση. Δεν τις ξαναείδα».
«Είμαι στα όρια νευρικής κατάρρευσης» – Μία γιατρός παλεύει μόνη της
Η Δρ. Αφάφ Ισάκ, υπεύθυνη του καταυλισμού και εθελόντρια του Κέντρου Έκτακτης Αντίδρασης, κλαίει δίπλα μας.
«Έχω ασχοληθεί με χιλιάδες περιστατικά. Είμαι στα όρια νευρικής κατάρρευσης», λέει.
«Κάποιες φορές, το πρωί πίνω το τσάι μου και ξεχνώ ότι πρέπει να φάω ή πώς να λειτουργήσω. Απλώς κάθομαι και ακούω τις μαρτυρίες ξανά και ξανά» αναφέρει.
Όλοι δείχνουν προς αυτήν ως πηγή βοήθειας, αλλά η Δρ. Ισάκ σηκώνει σχεδόν μόνη της το βάρος. Όταν σταματά η χρηματοδότηση για τα συσσίτια, οι άνθρωποι έρχονται σε αυτήν πεινασμένοι.
Ζει μόνη στον καταυλισμό, αφού διέφυγε από το Χαρτούμ όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Ο σύζυγός της είχε ενταχθεί στις RSF.
«Οι RSF επικεντρώνονται στην εθνοτική καταγωγή», λέει. «Αν είσαι από τους Ζαγκάουα, Μασαλίτ, Φουρ – από τις φυλές του Νταρφούρ – πρέπει να σε σκοτώσουν, να σε βιάσουν.»
«Αν βρουν ότι η μητέρα ή ο πατέρας σου είναι από άλλη φυλή όπως Ριζεϊγκάτ ή Μαχαμίντ – δεν σε βιάζουν, δεν σε αγγίζουν.»
«Ρίχνω το φταίξιμο στη διεθνή κοινότητα»
Τον Ιανουάριο, η κυβέρνηση Μπάιντεν αναγνώρισε ότι οι RSF διαπράττουν γενοκτονία στο Νταρφούρ, 20 χρόνια μετά τη δήλωση του Κόλιν Πάουελ το 2004.
Όμως αυτή η αναγνώριση δεν έχει σταματήσει τη βία.
Η κυβέρνηση του Σουδάν έχει κατηγορήσει τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) ότι παρέχουν όπλα και υποστήριξη στις RSF. Τα ΗΑΕ το αρνούνται, αλλά πολλοί στο Νταρφούρ θεωρούν αυτόν τον ρόλο ως δεδομένο.
Η σιωπή των συμμάχων των ΗΑΕ στη Δύση – συμπεριλαμβανομένων ΗΠΑ και Ηνωμένου Βασιλείου – είναι εκκωφαντική.
Η οργή της Δρ. Ισάκ κορυφώνεται όταν τη ρωτάμε για την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας:
«Ρίχνω το φταίξιμο στη διεθνή κοινότητα. Πώς μπορούν να μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα και να αγνοούν ό,τι συμβαίνει εδώ; Πού είναι η ανθρωπιά;».
