7 μουσικές συλλογές, σαν ντοκιμαντέρ για “σκηνές” που αξίζει να ανακαλύψετε

Οι μουσικές συλλογές ήταν πάντα εκεί, όσο υφίσταται αυτό που λέμε «μουσική βιομηχανία». Κυνικά μιλώντας ήταν ένας ακόμα τρόπος να βάζει το μακρύ χέρι της στις τσέπες των περιστασιακών μουσικόφιλων που αγόραζαν “Greatest Hits”, “Best Of”, “hit compilations” και χριστουγεννιάτικες κυκλοφορίες, ή ακόμα και σε εκείνες των πιο σοφιστικέ που αναζητούσαν «χαμένες», «σπάνιες» ή live ηχογραφήσεις.

Στην εποχή του streaming και των playlists, βέβαια, όλοι φτιάχνουμε συλλογές ανά πάσα στιγμή. Για να μη χάσει, συνεπώς, εντελώς το νόημά του, το κόνσεπτ «συλλογή» μετασχηματίστηκε, έγινε περισσότερο «μπουτίκ». Εκτός από τις κλασικές μορφές του, φωτίζει πια παραγνωρισμένες, χρονικά ή/και γεωγραφικά, «σκηνές» με πολυτελείς κυκλοφορίες διανθισμένες με σημειώσεις, φωτογραφίες, αφίσες και λοιπά memorabilia. Σαν ηχητικά ντοκιμαντέρ. 

Ακολουθούν 7 συλλογές, μουσικά απολαυστικές αν είστε εδώ «για τη ζωή» και πολύ ενδιαφέρουσες αν ήρθατε για τις «πληροφορίες»…

A SIDE

VA, Bob Stanley & Pete Wiggs Present Fell From the Sun – Downtempo and After Hours 1990-91
(ACE, 2022)

Το έτος είναι 1990. Το μέρος είναι η Μεγάλη Βρετανία. Τα προηγούμενα δύο καλοκαίρια, 1988 και 1989, θα μείνουν στην ιστορία ως ένα – το δεύτερο Καλοκαίρι της Αγάπης, δύο δεκαετίες μετά τους χίπηδες στο Σαν Φρανσίσκο. Οι βρετανοί εισάγουν το house από την Ιμπίθα και η νεανική τους κουλτούρα αλλάζει για πάντα. Από εκεί που σκοτώνονταν στα γήπεδα ξημερώνονται πια στα κλαμπ και τα λιβάδια, όχι χωρίς τη χημική βοήθεια που απογειώνει τις αντοχές των ρέιβερς και τους βάζει στο στόχαστρο των αρχών που τους κυνηγάνε στις εξοχές. 

Η μουσική δε γίνεται να μείνει ανεπηρέαστη. Ακόμα κι αυτή που δεν απευθύνεται στο dancefloor. Εξάλλου, κάτι πρέπει να ακούν οι clubbers στο ενδιάμεσο μεταξύ των πάρτι. Σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώνεται μια «σκηνή» που μπορεί να μην έμεινε στην ιστορία σαν τα συγκροτήματα του Madchester που ξεπήδησαν εκείνη την εποχή (Happy Mondays, the Stone Roses, Inspiral Carpets), αλλά καταγράφουν σε αυτήν την υπέροχη συλλογή, μια από τις κουρφαίες των τελευταίων ετών, οι Bob Stanley και Pete Wiggs – οι 2 από τους 3 Saint Etienne για τους οποίους μιλήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα. 

Είναι η «σκηνή των 98bpm» που ρίχνει τους ρυθμούς και καθιερώνει το downtempo πριν καν εφευρεθεί ο όρος. Εκφράζεται από συγκροτήματα όπως οι Aloof (που προοικονομούν το trip hop του Μπρίστολ), οι Grid με τις new age ψυχεδελικές επιρροές, οι Transglobal Underground με τις world music αναφορές και τη χαρακτηριστική φωνή της Natacha Atlas (το “Temple Ηead” που περιλαμβάνεται στη συλλογή χρησιμοποιήθηκε από διαφημίσεις της Coca Cola μέχρι σε σάουντρακ video games), οι θαυμάσιοι One Dove με τη φωνή της Dot Allison και τον Andrew Weatherall στη θέση του παραγωγού. Δίπλα τους, ονόματα που αργότερα μεγάλωσαν αρκετά όπως οι ίδιοι οι Saint Etienne ή έκαναν ριζική στροφη στον ήχο τους και βρέθηκαν εκεί σαν τους Primal Scream (με το Scremadelica να είναι επί θύραις). Όλοι τους συναντιούνται σε ένα compilation που η ποπ ευαισθησία συναντά τη soul ζεστασιά και τον dub αέρα, πάντα σε ένα post-club ηλεκτρονικό περιβάλλον (ενδεικτικός ο προσδιορισμός “afterhours” στον υπότιτλο).

Το Fell From The Sun συμπυκνώνει μια στιγμή πολυσυλλεκτικότητας, πειραματισμού και αισιοδοξίας, έτσι όπως προσγειώνονται τα 90s και -όχι άσχετο- η Μάργκαρετ Θάτσερ εγκαταλείπει την εξουσία μετά από 11 χρόνια. Άλλωστε, μόνο τυχαίο δεν είναι ότι δύο από τα κομμάτια της συλλογής σαμπλάρουν τον ιστορικό “I have a dream” λόγο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ας πουμε το “Spiritual High” από Moodswings που είναι ίσως και η κορυφαία στιγμή της. 

«Για μια στιγμή, ή καλύτερα για ένα καλοκαίρι, ένιωθες ότι είχε φτάσει τέλειο μέλλον», καταλήγει ο ένας εκ των δύο επιμελητών της συλλογής, Bob Stanley, στο καταπληκτικό σημείωμά του στα liner notes.

Ακούστε τη συλλογή

 

B SIDE

VA, LateNightTales presents After Dark
(LateNightTales, 2013/2014/2015)

Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου εκεί γύρω στο μιλένιουμ, ήταν πολύ της μόδας στη βιομηχανία να κυκλοφορούν συλλογές με την υπογραφή γνωστών γκρουπ ή σόλο καλλιτεχνών που μας «ξεναγούσαν στην δισκοθήκη τους» κι «αποκάλυπταν τα αγαπημένα τους κομμάτια». Σε αυτό το πλαίσιο, και ίσως ως απάντηση στα πετυχημένα Back To Mine, ξεκίνησε το 2001 η σειρά Another Night Tale με τους Fila Brazilia να είναι οι πρώτοι curators. Μετά από δύο χρόνια, το όνομα άλλαξε σε LateNightTales και κρατάει ακόμα και σήμερα έχοντας εξασφαλίσει την επιμέλεια, μεταξύ άλλων, των Four Tet, The Flaming Lips και Arctic Monkeys.

Ση σειρά υπάρχουν και τρία νούμερα σε διαδοχικές χρονιές (2013-2014-2015) που την επιλογή κάνει ο DJ και χρονικογράφος της dance μουσικής κουλτούρας, Bill Brewster. Πρόκειται για τρεις συλλογές που περιστρέφονται γύρω από τη disco (από τις 70s καταβολές της ως τις πιο slo-mo εκδοχές της εποχής μας) με τρομερή ροή που δίνει στα tracks περισσότερο νόημα έτσι όπως είναι τοποθετημένα το ένα μετά το άλλο. 

Θα βρείτε απρόσμενες συναντήσεις (οι Doves να ρεμιξάρονται από τους Padded Cell ή η Charlie XCX από τον Lindstrom), συμμετοχές από θρύλους (ο Robert Fripp σε συνεργασία με The Grid ή ένα remix από Francois Kevorkian), καλοδεχούμενο καλτ όπως το “L’ Uniqa Chance” του Adriano Celentano, αλλά και nu disco διαμάντια από μοντέρνους παραγωγούς σαν τους Fernando, Tornado Wallace, The Gino Fontaine κι Emperor Machine. 

Τα τρία After Dark (βγήκε κι ένα, όχι ισάξιο, τέταρτο το 2023) είναι πολύτιμα γιατί λύνουν χέρια. Έχουν σώσει DJs και DJs σε όλον τον κόσμο που ήθελαν να ζεστάνουν ή να κρατήσουν το τέμπο της βραδιάς, συνιστούν ιδανικό σάουντρακ για να μη νυστάξει κανείς στο dinner πάρτι σας κι ασφαλή επιλογή αν θέλετε να δείτε μερικές λεκάνες να σπάνε όποιο κι αν είναι context.

Ακούστε τις συλλογές: After Dark // Nightshift // Nocturne

H πολύ δυσάρεστη είδηση της εβδομάδας ήταν ο θάνατος του Keith McIvor aka JD Twitch, 1/2 του σπουδαίου σκοτσέζικου DJ διδύμου Optimo που έχουμε δει αρκετές φορές και στα μέρη μας (έχουν ανακοινωθεί και για το Street Party της Στέγης στις 9/10, ως solo act πια).

Ο McIvor διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο στις αρχές του καλοκαιριού, η κατάστασή του ήταν μη αναστρέψιμη, και δυστυχώς έφυγε μέσα σε λίγους μήνες από τη ζωή (με τους fans να τρέχουν μια συγκλονιστική crowdfunding καμπάνια προκειμένου οι τελευταίες του εβδομάδες να είναι σε ένα όσο το δυνατόν αξιοπρεπέστερο περιβάλλον).

Όσοι τον ήξεραν, έχοντας μοιραστεί μαζί του τα decks, καταθέτουν πολύ συγκινητικά tributes αυτές τις μέρες μιλώντας για έναν άνθρωπο πάνω απ’ όλα σεμνό, αυθεντικό και γενναιόδωρο. Αλλά, είμαστε και όλοι οι υπόλοιποι που του χρωστάμε τόση πολλή μουσική που ανακαλύψαμε και τόσες πολλές συνδέσεις που κάναμε μέσα από τα dj sets, τις ραδιοφωνικές εκπομπές, τις συλλογές και τις κυκλοφορίες που επιμελήθηκε στα δεκάδες labels που είχε στήσει. Σαν τότε, είκοσι χρόνια πριν, όταν οι Optimo μας απέδειξαν ότι όλα είναι πιθανά βάζοντας στο ίδιο mix Basic Channel, The Cramps, Gang of Four και Ricardo Villalobos…