Πώς (δεν) θα κουνηθεί η βελόνα…

Διαπίστωση πρώτη (πανθομολογούμενη): Η κυβέρνηση δεν τα πάει καλά. Και γι’ αυτό η ΝΔ αγκομαχάει στις δημοσκοπήσεις. Με 25% ή 28% το όνειρο της αυτοδυναμίας χάνεται και, αν συνεχιστεί αυτό, ο Μητσοτάκης δεν θα ξέρει τι να κάνει προσωπικά όταν θα πλησιάζουν οι εκλογές.

Διαπίστωση δεύτερη (το ίδιο πανθομολογούμενη): Παρά τη στασιμότητα της ΝΔ στα χαμηλά, δεν υπάρχει κόμμα της αντιπολίτευσης που να δείχνει ικανό να την πλησιάσει κάπως. Το ΠΑΣΟΚ, το μόνο κόμμα αυτή τη στιγμή που, ενδεχομένως, θα μπορούσε να το πετύχει αυτό, απέχει από τη ΝΔ τουλάχιστον δέκα μονάδες (το πιο καλό αποτέλεσμα) και, στη χειρότερη περίπτωση, έχει στην πλάτη του “νταμπλ σκορ”, που λένε στο μπάσκετ. Μπορεί να περιμένει τίποτα καλό έτσι, με “ακούνητη τη βελόνα”; Όχι.

Έχοντας αυτήν την εικόνα μπροστά τους τρεις από τους τέσσερις “δελφίνους” του Νίκου Ανδρουλάκη (ο τέταρτος, Ανδρέας Λοβέρδος, έχει μετακομίσει στην αυλή του κ. Μητσοτάκη) άρχισαν να του εξηγούν, ο καθένας και η καθεμία χωριστά, “τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε“.

Ο Χάρης Δούκας είπε ότι πρέπει να αποκλειστεί κάθε ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τη ΝΔ. Ο Παύλος Γερουλάνος ότι πρέπει “να κουνηθεί η βελόνα” (των δημοσκοπήσεων) μέσα στους επόμενους δύο μήνες, διαφορετικά ο στόχος “να νικήσουμε την ΝΔ” πάει περίπατο. Και η Άννα Διαμαντοπούλου έθεσε ως…. στόχο (!) του ΠΑΣΟΚ να μη γίνει-και όχι να γίνει- κάτι: “Να μη γίνουμε -είπε- Καρυστιανού και Κωνσταντοπούλου”. Έβαλε μέσα στη σούπα και ολίγη σάλτσα από Ανδρέα (Παπανδρέου, όχι Λοβέρδο…) και ανάθεμα αν οι 99 στους 100 ΠΑΣΟΚους κατάλαβαν κάτι.

Και ο αρχηγός Νίκος Ανδρουλάκης; Το μόνο που είπε είναι ότι δεν έχει να απαντήσει τίποτα σε όλα αυτά. “Δεν έχω να απαντήσω οτιδήποτε και σε κανένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, διότι αυτά έχουν απαντηθεί ήδη. Η απόφαση ότι μονόδρομος είναι η νίκη απέναντι στη ΝΔ έχει ήδη απαντηθεί και από εμένα και από τα όργανα του κόμματος”, είπε επί λέξει.

Είναι κι αυτό μια απάντηση, ένα είδος στρουθοκαμηλισμού, που θέλει να μη βλέπει τον κίνδυνο χώνοντας το κεφάλι στην άμμο.

Και όμως ο κ. Ανδρουλάκης θα μπορούσε να “ταπώσει” τους ανησυχούντες δελφίνους του, δίνοντας στον καθένα χωριστά και σε όλους μαζί μερικές ξεκάθαρες απαντήσεις.

Πρώτον, θα μπορούσε να πει “σύντροφε Δούκα, μην ανησυχείς, όσο θα είμαι εγώ αρχηγός το ΠΑΣΟΚ δεν θα συνεργαστεί με τη ΝΔ. Τελεία και παύλα“.

Δεύτερον, επειδή στην πολιτική δεν αρκεί να λες μόνο τι δεν θα κάνεις, αλλά και τι θα κάνεις, ο κ. Ανδρουλάκης θα μπορούσε να πει στον έτερο συνδιεκδικητή της αρχηγίας: “Σύντροφε Γερουλάνο, επειδή όντως δεν ξεκολλάει η βελόνα και όπως πάμε δεν μπορούμε μόνοι μας να νικήσουμε τη ΝΔ, λέω να αλλάξουμε το μοτίβο για αυτοδύναμο ΠΑΣΟΚ. Δεν αποδίδει. Χρειάζεται πανστρατιά όλης της παράταξης που κάποτε μάς έδινε τη νίκη και τώρα ο κόσμος της είτε έχει σκορπιστεί σε πέντε κομμάτια είτε έχει πάει στο σπίτι του. Λέω να συναντηθώ με τον Τσίπρα, τον Φάμελλο, τον Χαρίτση, για να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε κάτι όλοι μαζί, για να κουνηθεί η βελόνα και να μην χαρίσουμε και τρίτη τετραετία στη ΝΔ, με ή χωρίς Μητσοτάκη. Εσύ τι λες γι’ αυτό, σύντροφε Γερουλάνε;”.

Τρίτον, αφού τα έχει ξεκαθαρίσει αυτά, ο κ. Ανδρουλάκης θα μπορούσε να απευθυνθεί και στην τέταρτη κατά σειράν στην κούρσα διαδοχής και να της πει: “Συντρόφισσα Άννα, δεν θα γίνουμε Κωνσταντοπούλου, διότι η Ζωή είναι μοναδική και δεν αντιγράφεται. Δεν θα γίνουμε Καρυστιανού, διότι η Καρυστιανού δεν είναι πολιτικός, αν γίνει θα δούμε. Δεν είναι πολιτική μας αντίπαλος και δεν περιφρονούμε τον κόσμο που την ακολουθεί, διότι ο κόσμος αυτός ζητάει δικαιοσύνη για ένα έγκλημα. Επιπλέον, συντρόφισσα, εδώ και σχεδόν ένα χρόνο εσύ είσαι υπεύθυνη πολιτικού σχεδιασμού, δηλαδή ουσιαστικά Νο2 στο κόμμα μετά από εμένα. Η βελόνα των δημοσκοπήσεων, όπως λέει ο σύντροφος Παύλος, δεν έχει ξεκολλήσει. Όλοι έχουμε ευθύνη γι’ αυτό, εγώ την πρώτη, εσύ τη δεύτερη. Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα πετύχουμε το στόχο που βάλαμε ‘να νικήσουμε τη ΝΔ’. Γι’ αυτό λέω να κάνω ένα μεγάλο άνοιγμα προς όλον τον κόσμο που κάποτε ήταν στο ΠΑΣΟΚ και τώρα είναι σκόρπιος ή στο σπίτι του. Λέω να καλέσω τον Τσίπρα, τον Φάμελλο, τον Χαρίτση και όποιον άλλον μπορεί να συμβάλλει, για να δούμε αν μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση. Με τη ΝΔ, πάντως, δεν θα πάμε μετά τις εκλογές. Θέλω να μου πεις κι εσύ, συντρόφισσα, τι να κάνουμε και όχι τι να μην κάνουμε. Το ‘να μη γίνουμε Καρυστιανού και Κωνσταντοπούλου’ δεν μας φέρνει τίποτα. Δεν είμαστε ούτε η μία ούτε η άλλη, αλλά η βελόνα στις δημοσκοπήσεις παραμένει κολλημένη χαμηλά“.

Αυτά θα μπορούσε, ως πρώτη κίνηση, να κάνει ο Ανδρουλάκης απαντώντας στους τρεις δελφίνους του. Αν το έκανε, θα μάζευε όλο το χαρτί. Γιατί θα έδινε στο κόμμα του αυτό που του λείπει: προοπτική μέσα από μια ευρεία προοδευτική συνεργασία. Το να λέει “δεν έχω να απαντήσω τίποτα, έχουν απαντήσει τα όργανα του κόμματος”, είναι σαν να κάνει αυτό που κάνει η στρουθοκάμηλος. Είναι σαν να μην βλέπει την πραγματικότητα.

Για την πραγματικότητα ο Ζαν Πολ Σαρτρ το έχει πει έτσι: “Δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα από την πράξη”. Και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ ακόμα καλύτερα: “Η πραγματικότητα είναι εκεί και σε περιμένει, θέλει να αλλάξει, άλλαξέ την”.