Αξιώτισσα: Σ’ αυτή τη μάχη νίκησε η σωστή πλευρά της ιστορίας

Πριν από ένα περίπου μήνα, η ταβέρνα Αξιώτισσα στη Νάξο βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα όταν ο ιδιοκτήτης του αναγκάστηκε να διώξει από το κατάστημά του Βρετανούς που έσκισαν αυτοκόλλητα για την Παλαιστίνη.

Μέσω της σελίδας της στο facebook, η ταβέρνα ευχαρίστησε όσους τη στήριξαν στη δύσκολη μάχη που έδωσε και εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή της στον αγώνα των Παλαιστίνιων για ελευθερία.

Αναλυτικά τόνισε τα εξής:

Με την έγνοια μας σήμερα στο πειρατικό ρεσάλτο που πραγματοποίησαν οι Ισραηλινοί κομάντος στη Flotilla και στους συλληφθέντες αγωνιστές, θα θέλαμε να μοιραστούμε κάποιες σκέψεις που αφορούν την υπόθεση της αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη μέσα από τη δική μας περίπτωση.

Πέρασε ένας μήνας και βάλε από το περιστατικό με τους δεκατρείς Βρετανούς σιωνιστές που έσκισαν το αυτοκόλλητο για την Παλαιστίνη στην ταβέρνα, προσβάλανε, συκοφάντησαν και σηκώθηκαν να φύγουν χωρίς να πληρώσουν αυτά που είχαν φάει. Τα συμπεράσματα πολλά, με πολυεπίπεδο ενδιαφέρον, ανθρωπολογικό, κοινωνιολογικό και πολιτικό.

Είναι εκπληκτικό ότι για ένα περιστατικό σε μια ταβέρνα πήρε θέση ΚΑΙ η κυβέρνηση διαμέσου υπουργών και εκπροσώπου Τύπου, σε ένα κρεσέντο υποτέλειας και δουλοπρέπειας επειδή ευελπιστούν ότι το Ισραήλ θα υπερασπιστεί την ελληνική εθνική ακεραιότητα. Εξωτερική πολιτική από τα Lidl.

Ένα περιστατικό όπου δεν ασκήθηκε ούτε καν η παραμικρή βία, έγινε κεντρικό πολιτικό γεγονός για ένα διάστημα, πράγμα που δείχνει την πολιτική ένδεια των κυβερνώντων.

Ότι η κυβέρνηση τα έβαλε με ιδιώτες, και μάλιστα μικροεπαγγελματίες -όχι τίποτα μεγαλοκαρχαρίες, φυσικά-, είναι στρέβλωση κάθε έννοιας άσκησης της πολιτικής εξουσίας. Το ότι ο εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης έκανε υποδείξεις στη δικαστική εξουσία να ασκήσει δίωξη εναντίον μας είναι κατάφωρη παραβίαση των κανόνων που υποτίθεται ότι είναι ο θεσμικός τους ρόλος να περιφρουρούν, και μιλάμε για την περιβόητη διάκριση των εξουσιών που αποτελεί θεμέλιο λίθο του πολιτεύματος το οποίο τάχαμου υπηρετούν και στο οποίο ομνύουν, τη δημοκρατία.

By the way, ευχαριστούμε για την διαφήμιση, έδωσε την ευκαιρία σε κόσμο που είχε έρθει ως απλός πελάτης να δυναμώσει την εκτίμησή του σε μας, αλλά και σε άλλους που δεν μας γνώριζαν να έρθουν για να μας στηρίξουν.

Μετά τις πρώτες μέρες των ανώνυμων τηλεφωνικών απειλών και της απόπειρας τρομοκράτησής μας με email, καθώς και την ψηφιακή επίθεση με τα bots, ακολούθησε ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης εμψυχωτικό και αισιόδοξο.

Διότι, πέρα από τη σαπίλα των έμμισθων ενεργούμενων και ανδράποδων της κυβέρνησης, (όπως διάφορα περιώνυμα τσόκαρα που βρίσκονται στα payrolls της διαβόητης Ομάδας Αλήθειας ή το άτομο που είναι κατά παράβαση κάθε δεοντολογίας που θα έπρεπε να διέπει έναν/μία καθηγητή/τρια Πανεπιστημίου, αυτή ακυρώνει το ρόλο του δασκάλου και υιοθετεί την ευτέλεια των πιο καθυστερημένων ινφλουένσερ), σας έχουμε ευχάριστα νέα:

Υπάρχει μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας με υγιή αντανακλαστικά.

Προφανώς οι μαζικές διαδηλώσεις για τα Τέμπη και οι δυναμικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό που υφίσταται τη γενοκτονική πολιτική του Ισραηλινού κράτους εν μέσω της απραξίας όλων των δυτικών κυβερνήσεων είναι αξιόπιστοι δείκτες αυτής της υγείας. Όπως και οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι στο Σύνταγμα που ζητάει το αυτονόητο, δηλαδή να μάθει από τι πέθανε το παιδί του.

Είναι αδύνατο να απαντήσουμε από δω στο κάθε άτομο προσωπικά που μας τηλεφώνησε, μας έστειλε μήνυμα ή ακόμα και μας επισκέφτηκε για να δηλώσει τη στήριξή του, είναι εκατοντάδες.

Ωστόσο αξίζει ιδιαίτερη μνεία σε κείνους που μας έστελναν υλικό που μας ήταν χρήσιμο.

Σε κείνους που μας έφεραν δώρα –σύμβολα ελευθερίας, είτε αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.

Σε κείνους που με θεϊκές ατάκες απαντούσαν στη λάσπη της Ομάδας Αλήθειας.

Σε κείνους που ήρθαν στο μαγαζί επί τούτου, από την Αγγλία, την Αθήνα μέχρι την Ικαρία, αλλά και από τη Νάξο -και μερικοί βγήκαν πολύ έξω από το δρόμο τους για να το κάνουν, όπως τα παιδιά από τη Λέρο.

Σε κείνους που έγραψαν θετικές κριτικές για το μαγαζί για να αντικρούσουν την ασύμμετρη επίθεση που δεχτήκαμε.

Σε κείνους που έγραψαν και εξέφρασαν με τον δικό τους τρόπο την αλληλέγγυα στάση τους είτε στα σόσιαλ είτε σε δημοσιογραφικά σάιτ.

Στις συλλογικότητες που έβγαλαν ανακοινώσεις υποστήριξης με πρώτη την Παλαιστινιακή Παροικία της Ελλάδας.

Στο Τζούντιθ Μπάτλερ που έγραψε ένα τρομερό κείμενο με ψυχραιμία και ορθολογισμό γύρω από το τι συνιστά αντισημιτισμό και πώς η έννοια διαστρεβλώνεται εκ του πονηρού από τους κυρίαρχους αυτού του κόσμου.

Και φυσικά στους δικηγόρους που έστερξαν χωρίς αμοιβή να υψώσουν ανάχωμα στις απειλές από τα κυβερνητικά στελέχη και στον διασυρμό μας που επιχειρήθηκε από τους ακροκεντρώους νεοφασιστικούς κύκλους.

Σ’ αυτή τη μάχη νίκησε η σωστή πλευρά της Ιστορίας. Αλλά υπάρχουν πολλές ακόμα μάχες που δίνονται τώρα που μιλάμε και που μένουν ακόμα να δοθούν. Ας συσπειρωθούμε για να τις κερδίσουμε! Στους δρόμους, στο διαδίκτυο, στη δουλειά, παντού.‘

Υ.Γ. Το facebook έγκωσε και δεν αφήνει να δεχτούμε άλλους φίλους. Ο όρος «ακόλουθοι» μας φαίνεται κάπως υποτιμητικός και σε καμιά περίπτωση δεν τον ενστερνιζόμαστε. Επίσης, παραμένουμε ταβερνιάρηδες και, χωρίς να υποτιμάμε σε καμιά περίπτωση τους συντρόφους και φίλους που δίνουν τις μάχες τους στο διαδίκτυο, δεν πρόκειται να γίνουμε ινφλουένσερς. Και να θέλαμε δηλαδή, δεν προκάνουμε.