Τα συμπεράσματα από την παράξενα φιλική συνάντηση Τραμπ – Μαμντάνι

Οι συναντήσεις του Ντόναλντ Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο έχουν γίνει μικρά πολιτικά θεάματα στη δεύτερη θητεία του. Όμως λίγες είχαν προκαλέσει τόση αγωνία όσο η επίσκεψη του νέου δημάρχου Νέας Υόρκης, Ζοχράν Μαμντάνι, το απόγευμα της Παρασκευής.

Πολλοί περίμεναν σύγκρουση, έστω μια καταιγιστική ανταλλαγή επιχειρημάτων ανάμεσα στον Ρεπουμπλικανό πρόεδρο και τον ανερχόμενο δημοκρατικό σοσιαλιστή που το GOP έχει βάλει στο στόχαστρο για το 2026.

Αντ’ αυτού, παρακολουθήσαμε κάτι σχεδόν… γλυκερό.

Πάμε να δούμε τέσσερα συμπεράσματα από τη συνάντηση του Τραμπ με τον Μαμντάνι.

Από την κόντρα στα καλοπιάσματα

Όσο οι δημοσιογράφοι προσπαθούσαν να πυροδοτήσουν την αντιπαράθεση, τόσο οι δύο άνδρες έβρισκαν τρόπους να την αποφύγουν, σχεδόν συντονισμένα.

Ο Τραμπ, που δύσκολα μοιράζει φιλοφρονήσεις, άρχισε να τις σερβίρει απλόχερα.

«Νομίζω ότι θα ξαφνιάσει κάποιους συντηρητικούς», «συμφωνούμε σε πολλά περισσότερα απ’ ό,τι περίμενα» και «πιστεύω ότι αυτός ο δήμαρχος μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα», ήταν μόνο μερικά από όσα ακούστηκαν.

Όταν του θύμισαν ότι είχε απειλήσει να κόψει τη χρηματοδότηση της Νέας Υόρκης αν εκλεγόταν ο Μαμντάνι, ο Τραμπ το αντιμετώπισε σαν να μιλούσε για μια κάρτα που θα κρατήσει στο μανίκι. «Περιμένω να τον βοηθήσω, όχι να τον βλάψω», είπε.

Ο Μαμντάνι, από την πλευρά του, απέφυγε προσεκτικά τα σημεία σύγκρουσης. Κάθε φορά που τον στρίμωχναν με ερωτήσεις για τη Γάζα ή για σκληρές δηλώσεις του κατά του Λευκού Οίκου, γύριζε αμέσως στη δική του αγαπημένη ατζέντα: το κόστος ζωής.

Και όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει αν «η Νέα Υόρκη αγαπά τον Τραμπ», αρνήθηκε ευγενικά, αλλά του έκανε κι ένα δώρο: «Περισσότεροι Νεοϋορκέζοι τον ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές εξαιτίας της εστίασης στο κόστος διαβίωσης», είπε.

Ο Τραμπ προστάτης -και… δικηγόρος- του Μαμντάνι

Το παράδοξο; Ο Τραμπ έμοιαζε να υπερασπίζεται τον Μαμντάνι απέναντι στους δημοσιογράφους.

Όταν του θύμισαν ότι ο Μαμντάνι τον είχε αποκαλέσει «φασίστα», ο πρόεδρος απάντησε σχεδόν χαμογελώντας: «Είναι εντάξει, απάντα “ναι”. Είναι πιο εύκολο από το να εξηγείς.»

Όταν ανέφεραν ότι τον είχε χαρακτηρίσει “τύραννο”, ο Τραμπ είπε: «Με έχουν πει πολύ χειρότερα από τύραννο».

Και όταν ρωτήθηκαν για την πολιτική απελάσεων -ίσως το βασικό θέμα του Τραμπ στη Νέα Υόρκη- ο πρόεδρος υποβάθμισε τη διαφωνία: «Δεν θέλει να δει εγκληματικότητα. Ούτε κι εγώ. Δεν έχω αμφιβολία ότι θα τα βρούμε».

Δύο “παίκτες” που αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον

Τι άλλαξε το κλίμα; Φαίνεται πως ο Τραμπ, παρά τον πολιτικό του κυνισμό, αναγνωρίζει και σέβεται τους πολιτικούς που κερδίζουν μάχες. Και ο Μαμντάνι, με την εκλογική του ορμή και το στιβαρό μήνυμα περί «προσιτής ζωής», είναι αυτή τη στιγμή νικητής.

Είναι επίσης από τον Κουίνς, τον τόπο όπου και ο Τραμπ νιώθει πως «γεννήθηκε» πολιτικά. Ένας νέος, άνετος, χαρισματικός πολιτικός από το ίδιο έδαφος; Δεν είναι ακριβώς μυστήριο που ο Τραμπ δείχνει συμπάθεια.

Κι αν υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα, μπορεί να είναι απλή: ο Λευκός Οίκος δεν ήθελε να ρισκάρει δημόσια κόντρα σε ένα θέμα όπου ο Τραμπ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, την οικονομική πίεση των νοικοκυριών. Ο Ζοχράν Μαμντάνι έχει απόλυτη πειθαρχία στο μήνυμά του.

Ο Τραμπ κατέστρεψε τη στρατηγική των Ρεπουμπλικανών

Ωστόσο, αυτή η αρμονία είχε και συνέπειες. Όπως γράφει το CNN, οι Ρεπουμπλικανοί είχαν προετοιμάσει επί εβδομάδες μια επιθετική καμπάνια: να παρουσιάσουν τον Μαμντάνι ως «κομμουνιστή», «ακραίο», «επικίνδυνο». Ήθελαν να τον κάνουν φόβητρο για τους Δημοκρατικούς, ένα νέο «σκιάχτρο του 2026».

Η κυβερνητική εκπρόσωπος έλεγε μέχρι την προηγούμενη μέρα: «Αύριο ένας κομμουνιστής μπαίνει στον Λευκό Οίκο».

Ο αντιπρόεδρος Τζ. Ντ. Βανς αστειεύτηκε ότι «ίσως αρρωστήσει» για να μην τον συναντήσει. Ο γερουσιαστής Ρικ Σκοτ τον αποκάλεσε «κυριολεκτικά κομμουνιστή» που «θα πάει να τον βάλει στη θέση του ο Τραμπ».

Και τελικά… δεν έγινε τίποτα από αυτά.

Ο Τραμπ όχι μόνο δεν τον αντιμετώπισε εχθρικά, αλλά ακύρωσε ένα προς ένα τα επιχειρήματα που οι Ρεπουμπλικάνοι χτίζουν μήνες τώρα. Ακόμα και όταν ρωτήθηκε αν συμφωνεί ότι ο Μαμντάνι είναι «τζιχαντιστής» -όπως είπε η Ελίζ Στεφάνικ- απάντησε απλά: «Όχι, δεν συμφωνώ».

Και συμπλήρωσε: «Είναι σε προεκλογική εκστρατεία, λέγονται και πράγματα έτσι».

Με μια φράση, ο Τραμπ έδειξε πως δεν περιμένει από κανέναν να πάρει στα σοβαρά τις επιθέσεις του κόμματός του.

Η συνάντηση άφησε τους Ρεπουμπλικάνους εκτεθειμένους. Το κόμμα περίμενε μια μετωπική σύγκρουση για να δικαιώσει το αφήγημά του. Αντί γι’ αυτό, πήρε έναν πολιτικό «αρραβώνα» μπροστά στις κάμερες.

Και τώρα, μένει να φανεί το εξής. Θα υπάρξει συντηρητικός που θα τολμήσει να επικρίνει τον Τραμπ επειδή χάρισε πλήρη πολιτική ασυλία στον άνθρωπο που μόλις είχαν βαφτίσει “κομμουνιστή τζιχαντιστή”;