To AUTO 24 στο Μαρανέλο

Το κτίριο βρίσκεται λίγο πιο πίσω από τις εγκαταστάσεις στις οποίες παράγονται τα μοντέλα παραγωγής, στη Via Abetone Inferiore 4, και δίπλα από το αγωνιστικό τμήμα της Formula 1, την Gestione Sportiva δηλαδή, και την πίστα του Φιοράνο.



Μπαίνοντας κανείς στο μουσείο (η είσοδος στα 7 ευρώ) συναντά «μπουτίκ» της Ferrari με Memorabilia, καφέ, και μια ρέπλικα μιας πρόσφατης Formula 1 με συναφές videogame για τους επισκέπτες.




Campioni del’ mondo…



Πιο μέσα τα πράγματα… σοβαρεύουν, καθώς δεσπόζουν τα μονοθέσια της Formula 1.



Οι παγκόσμιες πρωταθλήτριες της Formula 1: αυτή του 1956, η D50 (με τον Χουάν Μανουέλ Φάντζιο αφού ο Πίτερ Κόλινς του παραχώρησε το τιμόνι και το πρωτάθλημα στον τελευταίο αποφασιστικό αγώνα), η Dino 246 του 1958 (με τον Μάικ Χόθορν), η 156 του 1964 (με τον Τζον Σέρτις να γίνεται ο πρώτος «βασιλιάς» σε δύο και τέσσερις τροχούς) με τον άμεσο ψεκασμό βενζίνης και ακόμη, η 312 Τ4 του 1979 (με τον Τζόντι Σέκτερ).



Επίσης, ένα μονοθέσιο που δεν πήρε πρωτάθλημα, αλλά κατέχει ξεχωριστή θέση στη συνείδηση των απανταχού ferraristi, η 126 CK Turbo του 1979, με την οποία ο Ζιλ Βιλνέβ κατέκτησε δύο μνημειώδεις – «ακροβατικές» νίκες το 1981 σε Μονακό και Χαράμα.



Αυτά στην αριστερή πτέρυγα.



Στη δεξιά υπάρχει αναπαράσταση των box της Formula 1 με την πρωταθλήτρια του 2004, την F2004.



Και ακόμη, έχουμε αυτήν του 2001, την F2001, του 2002, την F2002 (με τον Σουμάχερ βεβαίως), την F187/88C Turbo, που κατέκτησε ένα μνημειώδες 1-2 με τους Μπέργκερ και Αλμπορέτο λίγες μέρες μετά το θάνατο του Έντζο Φεράρι το Σεπτέμβριο του 1988, και την «ημιαυτόματη» 640 που είχε κερδίσει τον πρώτο της αγώνα με τον Νάιτζελ Μάνσελ, το 1989 στο Ρίο…




GT and Prototypes…



Ξεχωριστή θέση στην ιστορία της Ferrari κατέχουν οι αγωνιστικές εκδόσεις των GT και τα πρωτότυπά της που διέπρεψαν στους αγώνες αντοχής σε μυθικά μέρη όπως το Μαν, η Ντεϊτόνα, το Σίμπρινγκ, το παλιό Νίρμπουργκρινγκ κ.λ.π.



Αυτά τα συναντά κανείς, αμφιθεατρικά παραταγμένα, πάντα στο ισόγειο εσωτερικά και αφού περάσει κανείς μια μεσαία αίθουσα που κοσμεί μια 125 (η πρώτη Ferrari) και μια αίθουσα προβολής όπου η Ferrari προβάλει τη συμμετοχή της στην ταινία «Cars» με ένα από τα συμπαθέστατα καρτούν να είναι μια F430.



Στο… αμφιθέατρο μπορεί κανείς να θαυμάσει μια 365 GTB/4 Daytona Competizione, βαμμένη στα χρώματα της Γαλλίας (είχε τρέξει στο Μαν με την ομάδα του τότε Γάλλου αντιπροσώπου, Σαρλ Πότσι), μια άσπρη 250 Testa Rossa (1957) τη νικήτρια στα Mille Miglia το 1953, την 340 ΜΜ Vignale (No 543), τη νικήτρια σε Μαν και Καρέρα Παναμερικάνα το 1954, την 375 Plus, μια κίτρινη πρωτότυπη Dino 206 S (1965) και μια Dino 268 SP (Νο 268 – η μικρότερη, μονάχα σε κινητήρα, αδελφή της, η 246 SP είχε νικήσει στην Τάργκα Φλόριο διαδοχικά, το 1961 και το 1962)…




GT Stradali…



Στον ανώτερο όροφο μπορεί κανείς να θαυμάσει μια πλειάδα GT δρόμου της Ferrari.



Την Enzo (2002), την F50 (1994), τη 288 GTO (1984), την F40 (1988), την Dino 246 GT (1967), την τετραθέσια Mondial (1982).



Σε άλλη αίθουσα στον ίδιο όροφο δεσπόζει η πρώτη Ferrari Formula 1, η μηχανικά υπερτροφοδοτούμενη 125, και αφίσες έξοχης αισθητικής που διαφημίζουν τους αγώνες στα διασημότερα σιρκουί της υφηλίου ανά τις εποχές. Αγώνες στους οποίους η Ferrari προσμετρά τις περισσότερες νίκες, πάνω από 5.000…