Ιταλία – Μόντσα

Έτος κατασκευής της πίστα είναι το 1922, γεγονός που την καθιστά ως την τρίτη πίστα που κατασκευάστηκε ποτέ, μετά το Μπρούκλαντς και την Ινδιανάπολη.



Τοποθετημένο δίπλα στη μικρή Ιταλική πόλη Μόντσα, βορειοανατολικά του Μιλάνου, το σιρκουί στην αρχική του μορφή έφτανε τα 10 χιλιόμετρα απόστασης. Σήμερα η πίστα της Μόντσα, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μετά της Σουζούκα με απόσταση 5.793 χιλιόμετρα.



Το πρώτο GP που πραγματοποιήθηκε επί Ιταλικού εδάφους, είναι συνυφασμένο με την ίδρυση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, το 1950. Τόσα χρόνια αγώνων δεν θα μπορούσαν να μην έχουν συνδεθεί με πολλές από τις καλύτερες, αλλά και τις χειρότερες στιγμές του σπορ.



Χαρακτηριστικό της πίστας είναι η τελική ταχύτητα των 347 χιλιομέτρων που επιτυγχάνουν τα μονοθέσια, λίγο πριν “πλακωθούν” στα φρένα για να μπουν στην Παραμπόλικα.



Το 2000 ύστερα από μια μαζική σύγκρουση χάνει τη ζωή του ένας από τους κριτές ασφαλείας, στον ίδιο αγώνα όμως, ο Μίκαελ Σουμάχερ ισοφάρισε το ρεκόρ νικών του ινδάλματος του, Άιρτον Σένα. Ο Γερμανός μόλις συνειδητοποιεί το επίτευγμα του, ξεσπά σε κλάματα.




Η πίστα…



Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι στα φρένα για τα σικέιν. Οι στροφές Lesmo είναι αρκετά στρωτές και οι οδηγοί της παίρνουν με τετάρτη ταχύτητα στο κιβώτιο, αλλά η πρώτη είναι τυφλή, ενώ μπορούν να δουν ολόκληρη την διαδρομή στην δεύτερη.



Η πίστα είναι τόσο στενή, που κάνει την ταχύτητα να φαίνεται ακόμη πιο υψηλή. Είναι αρκετά παραπλανητική. Ο Τομέας Ascari έχει όμορφη ροή. Εκεί οι πιλότοι οδηγούν με τα ακροδάχτυλα. Η δεξιά και η αριστερή είναι με τέρμα γκάζι, όταν έχουν καινούργια ελαστικά. Αυτό δημιουργεί ένα όμορφο συναίσθημα, αφού δεν χάνουν σε ταχύτητα.



Στη συνέχεια οδηγοί και αυτοκίνητα δέχονται βροχή χτυπημάτων λόγω της υψηλής ταχύτητας και μετά φρενάρουν απίστευτα αργά για την Parabolica, σε διάστημα περίπου 50 μέτρων με τετάρτη ταχύτητα στο κιβώτιο. Πρέπει να σιγουρευτούν ότι το πίσω μέρος δεν θα φύγει. Είναι μία πονηρή στροφή, όπου νιώθουν ότι απλά ισορροπούν και βρίσκονται στο όριο της πίστας.




Εκεί όπου η δύναμη είναι ο βασιλιάς



Η Μόντσα, με τις μακριές, πολύ γρήγορες ευθείες, αναζητά οποιαδήποτε μηχανική αδυναμία, για να τιμωρήσει τους οδηγούς. Η διαδρομή των 5.793 μέτρων μπορεί να μην απαιτεί το μεγαλύτερο ποσοστό, όσον αφορά στο τέρμα γκάζι, αλλά δεν προσφέρει και… ανακούφιση στον κινητήρα.



Μπορεί να υπάρχουν κάποια σικέιν, αλλά αυτά δεν επιτρέπουν να σηκώσεις το πόδι από το γκάζι για να δώσεις στον κινητήρα την δυνατότητα να πάρει μια ανάσα. Στην Μόντσα, ο γύρος είναι από τους πιο δύσκολους της χρονιάς, με τον οδηγό να πατά τέρμα γκάζι για το 70% του γύρου (για αυτό και η μέση ταχύτητα είναι η υψηλότερη της σεζόν, περίπου στα 260 χιλιόμετρα/ώρα, έναντι του μέσου όρου των περίπου 220 χιλιομέτρων/ώρα οπουδήποτε αλλού).



Η μέγιστη ιπποδύναμη είναι… “όλα τα λεφτά”, απλά επειδή ο οδηγός την χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Το στήσιμο δεν απαιτεί – σχεδόν καθόλου – βοήθεια από την αεροδυναμική, έτσι ώστε η πλήρης επίδραση του κινητήρα, στις 18.500 στροφές/λεπτό, να μπορεί να γίνει αισθητή.



Για το λόγο αυτό τα μονοθέσια είναι νευρικά – η ελάχιστη κάθετη δύναμη που υπάρχει χάνεται την ώρα που ο οδηγός φρενάρει από τα 340 χιλιόμετρα/ώρα στα 110 για το σικέιν.