Στην Ελλάδα, διαχρονικά δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να προσφέρουμε στοργή και κάλυψη σε έναν βασανιστή. Αρκεί να είναι "δικός μας". Το αίμα νερό δεν γίνεται
Όταν ένα κόμμα τριπλασιάζει τα μέλη του, ασφαλώς η ηγεσία του πρέπει να αισθάνεται ευχάριστα. Ο "λογαριασμός", όμως, δεν έχει έρθει ακόμη για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι υπό διαμόρφωση.
Εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ένα κείμενο για εκείνους που έφυγαν άρχοντες από τα σπίτια τους για να καταλήξουν πιο ξένοι κι απ’ τους ξένους.
Το ότι σε συνεδρίαση της ελληνικής βουλής πρωταγωνιστής αναδεικνύεται ο Ανδρέας Παπανδρέου που έχει φύγει από τη ζωή το 1996 δεν το χαρακτηρίζεις πρόοδο.
Η Έλενα Ακρίτα στο 30ο επεισόδιο του Podcast, μιλά για την παρέλαση στη Κόκκινη Πλατεία και τη Συντέλεια που δεν έγινε (ακόμα), ένα παιδικό τραγούδι κανιβαλισμού, τη γυναίκα της διπλανής πόρτας που δεν είναι η Πισπιρίγκου, και τον θάνατο του Κώστα Γκουσγκούνη.
Μια ενδεχόμενη αποστολή τεθωρακισμένων στην Ουκρανία από την Ελλάδα θα έστελνε το μήνυμα ότι η χώρα μας συντάσσεται με την αμερικανική σκληροπυρηνική γραμμή.
Τα χειρότερα σε ότι αφορά την κρίση δεν είναι πίσω μας αλλά μπροστά μας. Και οι εξελίξεις μπορεί να είναι τόσο σοβαρές που ίσως προκαλέσουν τσουνάμι στο πολιτικό σύστημα.
Λίγες μέρες πριν από τη χτεσινή παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας για την επέτειο της νίκης της 9ης Μαίου κατά της ναζιστικής Γερμανίας, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης είχαν γεμίσει με εικασίες γι’ αυτά που θα έλεγε ο Πούτιν.
Η ομιλία του πρώην πρωθυπουργού στο συνέδριο της ΝΔ ήταν γεμάτη αιχμές, όπως αναμένετο. Αιχμηρή ήταν και η απάντηση του πρωθυπουργού. Από εκεί και πέρα όμως, άλλαξε κάτι;
Ο εντεινόμενος δημόσιος διάλογος για τη στέγη στην Ελλάδα καταδεικνύει ότι το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό. Έτσι προέκυψαν το Σαββατοκύριακο η προσέγγιση Μητσοτάκη και η πρόταση Τσίπρα για το ζήτημα.
Οι φίλοι του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ μπορεί να ψήφισαν για το όνομα του κόμματος, ωστόσο αυτό δεν είναι το πρωτεύον για τον πολιτικό σχηματισμό του οποίου ηγείται ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Η πονηριά της Ελλάδας, το βαθύ αδιέξοδο, στο οποίο βρίσκεται η χώρα μας στο προσφυγικό θέμα και το ένοχο ευρωπαϊκό μυστικό των επαναπροωθήσεων στο Αιγαίο.
Όποιος ψάχνει σπίτι να νοικιάσει στην Αθήνα και, κυρίως, όποιος έχει ή γνωρίζει νέα παιδιά που θέλουν να ανοίξουν δικό τους σπίτι, έχει συνειδητοποιήσει πόσο τραγική είναι η στεγαστική πολιτική στην Ελλάδα.
Mamie Bradley και Μάγδα Φύσσα. Δυο γυναίκες της διπλανής πόρτας που έγιναν θεριά για τη μνήμη του παιδιού τους και δεν λύγισαν μπροστά στους ρατσιστές και στους φασίστες.
Το πλαφόν 600 ευρώ στην αναδρομική ενίσχυση για το ακριβό ρεύμα, που είναι μόνο για λίγους και το στοίχημα για τους λογαριασμούς που θα εκδοθούν στο εξής.
Την αστόχαστη απόφαση για κατάργηση των λιγνιτικών μονάδων μέχρι το 2023, αναγκάστηκε να την πάρει πίσω ο πρωθυπουργός. Και την εξαίρεση που πέτυχαν τον Μάρτιο οι χώρες της Ιβηρικής για το ηλεκτρικό ρεύμα την είχε επικρίνει. Τώρα, αισχυντηλά κάνει το ίδιο…
Το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν ήταν ποτέ φανατικό με την αξιοκρατία. Τι θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση, για να "ξαναθυμηθεί" τις προεκλογικές της δεσμεύσεις.
Τις πταίει για την οδυνηρή έκπληξη για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα; Οι διαφορετικές διαστάσεις, οι δύο σημαντικοί παράγοντες και η στάση των συστημικών μέσων στην επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ικαρία.
Η Έλενα Ακρίτα στο 29ο επεισόδιο του Podcast, μιλά για τις συμβουλές που δίνουν οι έχοντες στους πολίτες για να πληρώσουν τη ΔΕΗ, τους 7 ρασοφόρους που τα έβαλαν με τον Καπουτζίδη και απορεί που δεν βρέθηκε ένας να σταματήσει τον αλήτη, που κλώτσησε το γατάκι.
Ένοχοι μεσίτης και κοσμηματοπώλης, όχι όμως για δολοφονία, αλλά για θανατηφόρα σωματική βλάβη. Αθώοι οι αστυνομικοί που μετείχαν στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Η απόφαση του δικαστηρίου αφήνει μία κάπως πικρή γεύση.
Ο Γιάννης Αλμπάνης γράφει για το πώς οι υπέρογκοι λογαριασμοί ρεύματος σε συνδυασμό με την ακρίβεια και την ξέφρενη κούρσα του πληθωρισμού μπορούν να οδηγήσουν σε εκλογές. Οι δύο λογικές εναλλακτικές της κυβέρνησης.
Επειδή ουδείς γνωρίζει πόσο καιρό θα διαρκέσει η σημερινή κατάσταση, φρόνιμο θα ήταν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του να μη δίνουν κάθε τόσο υποσχέσεις ούτε να εμφανίζονται τόσο σίγουροι ότι έχουν βρει τις λύσεις.
Κάποτε, ένα φάντασμα απειλούσε να επιφέρει δραστικές και ζωογόνες αλλαγές στην Ευρώπη. Εκείνο εξαερώθηκε. Και το βρίσκεις μονάχα στις γραμμές του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Ετούτο, το φάντασμα της Ακροδεξιάς, είναι υπαρκτό και λίαν επίφοβο.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν επανεξελέγη επειδή πέτυχε να παρουσιαστεί ως η επιτομή του αποτελεσματικού, ικανού διαχειριστή. Αλλά οι εκλογές έδειξαν επίσης ότι περισσότεροι ψηφοφόροι από ποτέ θέλουν το σύστημα να καταστραφεί, όχι να το διαχειρίζονται καλύτερα.
Ο διορισμός του γιου του πρωθυπουργού στο ευρωκοινοβούλιο, οι δηλώσεις βουλευτή για "τζαμπατζήδες", οι υπέρογκες αμοιβές μεγαλοστελεχών στη ΔΕΗ και η οργή ψηφοφόρων της ΝΔ.
Οι πολίτες τρέμουν μην τους κόψουν το ρεύμα και ο Βασίλης Οικονόμου τους λέει "ο τζάμπας πέθανε". Υπάρχει πάντως κάτι που ο λαός σίγουρα δεν θα πληρώσει.
Τα δύο μείζονα πλήγματα σε βάρος των χωρών που στηρίζουν την Ουκρανία στον πόλεμο με τη Ρωσία και οι καθόλου τυχαίες, συνεχόμενες προκλήσεις της Τουρκίας.
