Δύο “φαντάσματα” κυνηγούν τον Μητσοτάκη: Του 2003 και του Τσίπρα…

Λίγες ώρες πριν ανεβεί στο βήμα της ΔΕΘ για να εξαγγείλει το πολυαναμενόμενο «πακέτο» του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέφυγε σε δύο κατά συνθήκη ψεύδη, από αυτά που συνηθίζουν οι πολιτικοί όταν βρίσκονται σε κομβικό σημείο δυσκολίας.

Το πρώτο: προσπαθώντας να δείξει ότι σχεδόν αδιαφορεί, τέλος πάντων δεν πολυασχολείται με τον Αλέξη Τσίπρα, ρώτησε τη δημοσιογραφική ομήγυρη: «Μήπως τού δίνετε πολλή σημασία;». Όμως, το ερώτημα ήταν προς λάθος αποδέκτες. Οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης δίνουν στα πολιτικά πρόσωπα πολλή ή λίγη σημασία και, αν δίνουν στον Τσίπρα πολλή, πιθανόν κάτι να βλέπουν. Ο Μητσοτάκης θα έπρεπε να ρωτήσει τους δικούς του γιατί «κρυολογούν» εκείνοι σε κάθε «βήξιμο» του πρώην πρωθυπουργού. Για παράδειγμα, ποιος έχει αφιερώσει κατεβατά επιθετικών δηλώσεων στον Τσίπρα; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του Μητσοτάκη. Ως και φίλο φυλακισθέντων κακοποιών τον αποκάλεσε! Αν η επανεμφάνιση Τσίπρα, δεν έχει «πολλή σημασία», κατά την έκφραση του Μητσοτάκη, γιατί ο Μαρινάκης (ο δικός του…) ξημεροβραδιάζεται για να βρίσκει απαντήσεις; Επιπλέον, αφού ο ερχομός του Τσίπρα είναι αδιάφορος, τι έπαθε ο Άδωνις και είπε τις προάλλες ότι ο πρώην πρωθυπουργός «παραμένει υπολογίσιμος αντίπαλος»;

Το δεύτερο κατά συνθήκη ψεύδος: ο Μητσοτάκης είπε ότι στόχος όσων θα δώσει από τη ΔΕΘ (τα έδωσε ήδη) δεν είναι να κερδίσει «μία-δύο μονάδες στις δημοσκοπήσεις την επόμενη βδομάδα», αλλά ότι θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας, το 2027.

Οι πάντες, όμως, γνωρίζουν ότι μια κυβέρνηση που βρίσκεται στον έκτο χρόνο της θητείας της και έχει μπει στο δρόμο της φθοράς, δεν έχει την πολυτέλεια να συνεχίσει έτσι. Αν ο κ. Μητσοτάκης δεν καταφέρει τώρα να αντιστρέψει αυτό το κλίμα, του χρόνου όλα θα είναι χειρότερα-και μπορεί να μη φτάσει καν στη ΔΕΘ του 2026. Επομένως, ο στόχος «να πάρουμε μια-δυο μονάδες στις δημοσκοπήσεις» είναι εκ των ων ουκ άνευ κι ας δείχνει να τον…σνομπάρει ο νυν πρωθυπουργός. Η (πολιτική) καρδούλα του το ξέρει.

Ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται μεταξύ δύο απειλητικών «φαντασμάτων».

Το ένα είναι η επανεμφάνιση Τσίπρα. Ο κ. Μητσοτάκης έχει βολευτεί με τη σημερινή κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό. Αν και ο ίδιος έχει υποστεί μεγάλη φθορά, δεν έχει υπολογίσιμο αντίπαλο να τον απειλεί. Όλοι είναι μικρομεσαίοι και δεν διεκδικούν ανατροπές. Η παρουσία νέου παίκτη ενδέχεται να αλλάξει κάποια δεδομένα, ουδείς μπορεί από τώρα να προβλέψει την κατάληξη του παιχνιδιού.

Το δεύτερο «φάντασμα», που στοιχειώνει τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη, έρχεται από πολύ μακριά, από το 2003, αλλά σχετίζεται απολύτως με εξαγγελίες και παροχές από το βήμα της ΔΕΘ. Τότε ο Κώστας Σημίτης, έχοντας συμπληρώσει εφτά χρόνια στην πρωθυπουργία, εξήγγειλε το περίφημο «πακέτο» του κοντά στα τρία δισεκατομμύρια. Το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στις δημοσκοπήσεις αρκετά πίσω από τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή και το «πακέτο» φιλοδοξούσε να «γυρίσει το ματς». Απέτυχε. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Συμπέρασμα πρώτο: η ΔΕΘ και τα πρωθυπουργικά δώρα συνήθως δεν έχουν αποτέλεσμα, ιδιαίτερα αν η κυβέρνηση βρίσκεται στη δίνη της φθοράς της δεύτερης τετραετίας. Ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του έχουν έξι και πλέον χρόνια στην πλάτη τους και καλούνται να ξορκίσουν την «κατάρα της δεύτερης τετραετίας». Αν το μόλις εξαγγελθέν «πακέτο Μητσοτάκη» αποτύχει, όπως απέτυχε το «πακέτο Σημίτη» το 2003, οι εξελίξεις μπορεί να οδηγήσουν αλλού. Θυμίζουμε ότι ο Σημίτης εξάντλησε τη θητεία του και παρέδωσε την αρχηγία…

Συμπέρασμα δεύτερο: η επάνοδος Τσίπρα ανακατεύει την πολιτική τράπουλα. Και όποιος λέει «του δίνετε πολλή σημασία»(Μητσοτάκης) ή «δεν αφορά το ΠΑΣΟΚ( Ανδρουλάκης) είτε υποκρίνεται είτε εθελοτυφλεί και, πάντως, φοβάται.

Ίσως εδώ να ταιριάζει αυτή η προτροπή του παλιού προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν: «Μη φοβάσαι να δεις αυτό που βλέπεις».