Το ένα άκρο είναι ο Φύσσας και το άλλο ο Ρουπακιάς

Το ένα άκρο είναι ο Φύσσας και το άλλο ο Ρουπακιάς
Το μνημείο του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι Aris Oikonomou / SOOC

Ένα χρόνο μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής και οχτώ μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η κυβέρνηση έβγαλε από τη ναφθαλίνη τη διαβόητη θεωρία των δύο άκρων...

Μαθαίνουν οι πολιτικές δυνάμεις από τα μεγάλα λάθη τους, ιδιαίτερα όταν αυτά άνοιξαν τον δρόμο σε τραγωδίες; Αν κρίνουμε από τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιμετώπισε τις φασιστικές βιαιότητες στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, η απάντηση είναι αρνητική. Ένα χρόνο μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής και οχτώ μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους χρυσαυγίτες, η κυβέρνηση έβγαλε από τη ναφθαλίνη τη διαβόητη θεωρία των δύο άκρων. Μια θεωρία την οποία είχε υιοθετήσει στην πράξη η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, παραχωρώντας κρίσιμο χώρο στη Χρυσή Αυγή κατά τη διάρκεια της έξαρσης της τρομοκρατικής δράσης της.

Η στάση της κυβέρνησης

Την κυβερνητική στάση των ίσων αποστάσεων απέναντι στους φασίστες και τους αριστερούς αντιφασίστες στη Σταυρούπολη, συνόψισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, στο briefing: «Δεν δίνουμε κανένα δικαίωμα στον οποιοδήποτε να δηλητηριάζει τα μυαλά των νέων παιδιών, δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο ανάδειξης και μετάδοσης φασιστικών συμπεριφορών οποιουδήποτε χρώματος.»

Σε ανάλογο τόνο και ο υφυπουργός Παιδείας, Άγγελος Συρίγος, ο οποίος υποστήριξε ότι πρέπει να καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται, προσθέτοντας: «Ακούω ότι καταδικάζουμε τη βία που προέρχεται από τους φασίστες. Δεν καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται, διότι απ’ ό,τι είδα τις τελευταίες μέρες βία ασκήσανε κι εκείνοι που επιτέθηκαν στους φασίστες.»

Εν ολίγοις, κατά την κυβέρνηση στη Σταυρούπολη συγκρούστηκαν τα δύο άκρα, το δεξιό και το αριστερό.

Τα γεγονότα και η θεωρία

Ο ισχυρισμός του κ. Συρίγου δεν αντέχει στη βάσανο της σύγκρισης με τα πραγματικά γεγονότα. Στη Σταυρούπολη αυτοί που επιτέθηκαν με μαχαίρια, καδρόνια, μολότοφ και πέτρες, ήταν οι φασίστες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στα σπίτια των φασιστών βρήκε η αστυνομία όπλα. Το να μιλάει κανείς για δύο ομάδες που συγκρούονταν, αποτελεί απροκάλυπτη παραχάραξη της πραγματικότητας.

Πέρα από τα γεγονότα, η θεωρία των δύο άκρων την οποία ασπάζεται εκ νέου η κυβέρνηση, είναι αφετηριακά λανθασμένη. Επανειλημμένα δε έχει αποδειχτεί ολέθρια ως προς τις συνέπειές της. Ο φασισμός δεν έχει πολλά χρώματα, όπως υποστήριξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αλλά μόνο ένα: Το φαιό.

Στο όνομα όλων των ιδεολογιών έχουν διαπραχθεί κατά καιρούς φρικτά εγκλήματα κι έχει καταρρακωθεί η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Αλλά μόνο ο φασισμός έχει ως ιδεολογικό πυρήνα το έγκλημα και την άρνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μόνο ο φασισμός αρνείται αφετηριακά σε ολόκληρες κατηγορίες ανθρώπων το δικαίωμα να ζουν και να λογίζονται άνθρωποι. Μαζικά εγκλήματα έχουν γίνει πολλά. Αλλά το Άουσβιτς υπήρξε το έγκλημα των εγκλημάτων.

Η θεωρία των δύο άκρων δεν περιορίζει τη γενική νομιμοποίηση της βίας, αλλά κανονικοποιώντας τον φασισμό ως μια ιδεολογία όπως οι άλλες, παρέχει χώρο ελευθερίας στη φασιστική βία.

Παιχνίδι με τη φωτιά

Πριν λίγα χρόνια, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου επέδειξε προκλητική ανοχή στην τρομοκρατία της Χρυσής Αυγής, διευρύνοντας στο πολιτικό πεδίο την ασυλία που έτσι κι αλλιώς έδιναν στην εγκληματική οργάνωση ισχυροί πυρήνες της αστυνομίας. Προφανώς η πολιτική σκοπιμότητα αυτής της στάσης ήταν η διοχέτευση της οργής που γεννούσε η κρίση, σε μια ατραπό που έμοιαζε ακίνδυνη για τους τότε κυβερνητικούς ιθύνοντες (φευ!). Χρειάστηκαν η μεγάλη δημοσκοπική άνοδος της ΧΑ, ο ξυλοδαρμός των νεοδημοκρατών στον Μελιγαλά από τους χρυσαυγίτες και, κυρίως, η μεγαλειώδης θυσία του Παύλου Φύσσα, για να αντιμετωπίσει αποφασιστικά ο κρατικός μηχανισμός την εγκληματική οργάνωση.

Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη «χαϊδεύει» πολιτικά τους κάθε λογής ακροδεξιούς γιατί έχει ανάγκη την ψήφο τους. Σημαντικό μέρος της Ακροδεξιάς τοποθετείται πλέον εντός της Νέας Δημοκρατίας, διασφαλίζοντάς της ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό που θα αντιστοιχούσε σε ένα αμιγώς κεντροδεξιό κόμμα. Όμως το χάιδεμα των ακροδεξιών αποτελεί παιχνίδι με τη φωτιά. Τα γεγονότα της Σταυρούπολης υπενθύμισαν ότι μπορεί με τη Χρυσή Αυγή να ξεμπερδέψαμε, αλλά η φασιστική απειλή παραμένει υπαρκτή.

Μακάρι να μη χρειαστεί να χυθεί αίμα αυτή τη φορά για να καταλάβουν όλοι ότι στο ένα άκρο είναι ο Φύσσας και στο άλλο ο Ρουπακιάς.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα