“Αυτοί”, οι “άλλοι” και οι λαγοί…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι βέβαιος ότι στις ευρωεκλογές θα  έχουμε ένα (συντριπτικό υπέρ της ΝΔ) αποτέλεσμα, που θα αναγκάσει τον Αλέξη Τσίπρα να συρθεί αμέσως και σε εθνικές εκλογές, δηλαδή να παραδώσει την εξουσία. Είναι μεν βέβαιος, αλλά για να μην κάνει λάθος κάποιος ψηφοφόρος και πάει κάπου αλλού, δεξιότερα ή αριστερότερα, έθεσε ως εξής το δίλημμα: «Διαφωνείς και καταδικάζεις τον ΣΥΡΙΖΑ; Ψήφισε ΝΔ».

Η Φώφη Γεννηματά, η οποία λανσάρει εσχάτως την καινοφανή θεωρία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλη μια εκδοχή της Δεξιάς («η δεξιά της ΝΔ και η δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ»), δεν μπορεί να  αισθάνεται καθόλου ήσυχη από αυτόν τον διλημματικό-και δημοψηφισματικό- χαρακτήρα, που προσπαθεί να προσδώσει ο κ. Μητσοτάκης στις ευρωεκλογές. Διότι, αν τα καταφέρει, οι θυμωμένοι (πρώην ΠΑΣΟΚοι) ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ  του 2015, μπορεί να στραφούν στην(πραγματική) Δεξιά, αντί να επανέλθουν στην(παλιά) κοίτη τους. Γι’ αυτό και η ηγεσία του πάλαι ποτέ κραταιού κόμματος της αντιπολίτευσης(που αυτό το Σαββατοκύριακο, στο συνέδριό του,  θα αφήσει οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας το όνομα ΠΑΣΟΚ για χάρη του νέου  «Κίνημα Αλλαγής»), επιχειρεί έναν ιδιότυπο «διμέτωπο», με ένα διπλό σύνθημα. «Να φύγουν αυτοί» (οι του ΣΥΡΙΖΑ), λέει η Γεννηματά. Αλλά-προσθέτει- «να μην έρθουν οι άλλοι»(οι της ΝΔ).

Στη μέση βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, που δέχεται διασταυρούμενα πυρά. Αντιμετωπίζει έναν διπλό κίνδυνο, όπως όλα τα κόμματα εξουσίας. Να έχει απώλειες (έχει ήδη) προς το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, προς το οποίο στρέφονται οι, κατά παράδοση, μετακινούμενοι ψηφοφόροι με χαλαρή ιδεολογική και κομματική ταύτιση. Και να έχει πρόσθετες απώλειες, αν και εφόσον κάποιοι «δανεικοί» το 2015 ψηφοφόροι επιστρέψουν στην παλιά(ΠΑΣΟΚική) κοίτη τους. Το πρώτο είναι βέβαιο, το δεύτερο είναι περισσότερο υπόθεση εργασίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, όμως,  έχει(ακόμα) ένα όπλο. Το συντριπτικό ποσοστό των ψηφοφόρων που βρίσκονται στην γκρίζα(μη ανιχνεύσιμη από τους δημοσκόπους) ζώνη είναι δικοί του. Για την ακρίβεια ήταν το 2015, σήμερα δεν ξέρουμε. Ξέρουμε ότι κάποιοι είναι απογοητευμένοι ή θυμωμένοι. Ξέρουμε, ταυτόχρονα, ότι είναι αντιδεξιοί και δύσκολα θα στραφούν στην κάλπη της ΝΔ.  Τι θα υπερισχύσει στην επιλογή τους; Ο θυμός, που θα τους οδηγήσει σε αποχή ή άλλα μικρότερα κόμματα; ‘Η η επιθυμία να μη δουν ξανά την ΝΔ στην κυβέρνηση;

Οι λεγόμενοι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι θα κρίνουν τις προσεχείς ευρωεκλογές. Τσίπρας και Μητσοτάκης έχουν απλώσει προς τα εκεί τα δίχτυα τους κι έχουν ξεκάθαρη στόχευση. Ο πρωθυπουργός θέλει να κρατήσει τους περισσότερους στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ. Αν τα καταφέρει, δεν θα έχει  πρόβλημα στις 27 Μαίου. Ακόμα κι αν ηττηθεί, η ήττα θα είναι διαχειρίσιμη. Αλλωστε αυτή είναι, με τα σημερινά δεδομένα, η βασική-και ρεαλιστική- επιδίωξή του. Αντίθετα, ο κ. Μητσοτάκης επιδιώκει να εντάξει αυτούς τους ψηφοφόρους στο «αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα». Θα είναι ευχαριστημένος ακόμα κι αν δεν πάνε να ψηφίσουν, διότι έτσι οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνουν όφελος για τη ΝΔ.

Στο Κίνημα Αλλαγής προσπαθούν να πετύχουν δύο, μάλλον αντιφατικούς, στόχους. Επιδιώκουν την «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ(είναι το «να φύγουν αυτοί» της Γεννηματά). Αλλά αυτό ενέχει τον κίνδυνο οι διεκδικούμενοι ψηφοφόροι να μην καταλάβουν  το δεύτερο σκέλος της προτροπής(«να μην έρθουν οι άλλοι») και  να στραφούν στους «άλλους», δηλαδή στη ΝΔ.

Αν για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ η στόχευση είναι καθαρή, για το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) το δίλημμα που πάει να θέσει ενέχει τον κίνδυνο που περιγράφει μια γιαπωνέζικη παροιμία: «Αυτός που κυνηγάει δυο λαγούς αφήνει τον έναν και χάνει τον άλλον».