Ένα ρέκβιεμ για το Ποτάμι

Όταν οι ψηφοφόροι πετάνε έξω από την Ευρωβουλή το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη και βάζουν μέσα την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, δεν μένουν πολλά λόγια να πεις και να γράψεις.

Το Ποτάμι έχει μια σχετικά μικρή πολιτική ζωή (πέντε ετών). Η παρουσία του δεν πρόσβαλε την πολιτική ζωή. Το αντίθετο, άφησε θετικό αποτύπωμα. Ψήφισε όλα τα προοδευτικά νομοσχέδια και δεν έκανε εκπτώσεις στις θέσεις του, όταν φάνηκε ότι θα του στοίχιζαν.

Η μεγαλύτερη προσφορά του είναι το θαρραλέο «ναι» στην Συμφωνία των Πρεσπών, την σημαντικότερη απόφαση που πήρε η σημερινή κυβέρνηση. Χωρίς αυτό το «ναι» η Συμφωνία δεν θα ψηφιζόταν. Οι τρεις βουλευτές που του είχαν απομείνει(Θεοδωράκης, Μαυρωτάς, Λυκούδης) αγνόησαν όλες τις πιέσεις και συνέβαλαν αποφασιστικά στη λύση του Μακεδονικού. Σε αντίθεση με ορισμένους τυχοδιώκτες συναδέλφους τους που άλλα έλεγαν κι άλλα έκαναν.

Θα περίμενε κανείς ότι θα βρίσκονταν οι περίπου 170.000(προοδευτικοί, φιλελεύθεροι, αντιεθνικιστές ή απλώς ορθολογιστές) ψηφοφόροι που χρειάζονταν, για το στείλουν ξανά στο Ευρωκοινοβούλιο. Βρέθηκαν μόνο οι μισοί. Το Ποτάμι πήρε μόλις 1,5%. Και ο Σταύρος Θεοδωράκης ανακοίνωσε την παραίτησή του από την ηγεσία. Δεν έχει ακόμα αποφασιστεί αν το κόμμα θα κάνει άλλη μια προσπάθεια στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου ή αν θα διαλυθεί.

Ο,τι και να συμβεί, οι άνθρωποι που το δημιούργησαν και άντεξαν να το οδηγήσουν μέχρι τις προχτεσινές εκλογές αξίζουν έναν τελευταίο έπαινο για όσα θετικά έκαναν και, κυρίως, για την έντιμη στάση τους, όταν χρειάστηκε. Αρνήθηκαν να (αυτο)εξευτελιστούν κι ας ήξεραν ότι θα χάσουν.

Στον Σταύρο Θεοδωράκη και τους τελευταίους «Ποταμίσιους» ταιριάζει αυτή εδώ η ρήση: Είναι σπουδαίο να αποτύχεις χωρίς να ντρέπεσαι».