Η a la carte υπομονή του SPD

Το αγνό και καθαρό SPD «χάνει την υπομονή του» με τον Αλέξη Τσίπρα -λέει το Σπίγκελ- και ζητά μέτρα κατά της διαφθοράς. Λαλίστατος ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής του ομάδας Τόμας Όπερμαν ζητά εδώ και τώρα μέτρα εκσυγχρονισμού του δημοσίου και αγώνα κατά της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής. Θα μπορούσαμε να τον «συγχωρήσουμε» αν ήταν λίγο νεώτερος. Όμως ο 60χρονος πολιτικός δεν είναι χθεσινός. Και δε μπορεί να μην θυμάται τι γινόταν στην Ελλάδα, όταν κυβερνούσαν οι σύντροφοί του. Δε μπορεί να μην έχει ακούσει για τις μίζες κάθε φορά που η Ελλάδα «εξοπλιζόταν» από κάποια γερμανική εταιρεία. Δε μπορεί να μην έχει ακούσει για το χαμένο εκατομμύριο του Τσουκάτου. Δε μπορεί να μην έχει ακούσει για την καταδίκη του γερμανοτραφή σοσιαλιστή Άκη. Δε μπορεί να μην «αγωνιούσε» για τη διερεύνηση της λίστας Λαγκάρντ που βρέθηκε σε σοσιαλιστικά χέρια… Δε μπορεί να είχε τόση υπομονή, τόσα χρόνια που κυβερνούσαν οι δικοί του σοσιαλδημοκράτες και τα σκάνδαλα είχαν καταντήσει καθημερινότητα.

Ειδικά την τελευταία πενταετία, που με τη μία ή την άλλη μορφή οι σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ ήταν στην κυβέρνηση δεν ακούσαμε τον κύρια Όπερμαν να μας λέει κάτι για την υπομονή του. Είχε προφανώς εμπιστοσύνη στο αδελφό του κόμμα. Όχι, η υπομονή του που τόσα χρόνια θύμιζε το «κορίτσι λάστιχο» εξαντλήθηκε τώρα, πριν καλά καλά κλείσουν δύο μήνες της νέας κυβέρνησης.

Είναι προφανές ότι εδώ περισσεύει η υποκρισία και η πολιτική αριθμολαγνεία. Το SPD που βρίσκεται στα χαμηλότερα ποσοστά της ιστορίας του και φοβάται ότι μπορεί κάποια στιγμή να έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ, δεν ενδιαφέρεται προφανώς να διαχωρίσει τη θέση του από τη Χριστιανοδημοκρατία. Το αντίθετο μάλιστα. Κορυφαία στελέχη του συναγωνίζονται σε αυστηρότητα τις αιτιάσεις και τις απειλές των κεντροδεξιών βουλευτών εναντίον της Ελλάδας. Θεωρούν ότι έτσι δείχνουν την αποφασιστικότητά τους και επιβεβαιώνουν την αξιοπιστία της στρατηγικής τους για το ελληνικό ζήτημα. Που προφανώς στηρίζεται και στην «ενημέρωση», που έχουν από τους εδώ παλιούς και νέους «συντρόφους», όπως δείχνουν οι παλινδρομήσεις στις θέσεις ορισμένων.

Ολοι αυτοί που στήριξαν από το 2010 και μετά με ιδιαίτερο πάθος τα δύο κόμματα που εγκαθίδρυσαν στην Ελλάδα το καθεστώς της διαπλοκής και διαφθοράς, αυτοί που μας καλούσαν κάθε τόσο να ψηφίσουμε «οικεία τους πρόσωπα» έχουν πάθει τώρα μια ψύχωση με την καθαρότητα της πολιτικής και την αντιμετώπιση όλων των αρρωστημένων φαινομένων, που παγιώθηκαν επί δεκαετίες στη χώρα μας και ενώ αυτοί έκλειναν τα μάτια. Ο τρόπος που μετρούσαν το χρόνο άλλαξε. Και τώρα χάνουν την υπομονή τους, που αποδεικνύεται a la carte, για να τη θυμούνται όποτε τους βολεύει.

*Ο Κώστας Αργυρός είναι δημοσιογράφος κι έχει βραβευτεί για το δημοσιογραφικό του έργο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ίδρυμα Μπότση και την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, αναδεικνύοντας κυρίως ευρωπαϊκά θέματα.