Η συνείδηση του βουλευτή

– Ένα – δυο, ένα – δυο. Παρακαλώ, ακούγομαι;

– Εεε…ναι;

– Άρα, ακούγομαι. 

– Δεν ξέρω αν μιλάτε σε εμένα, εγώ πάντως ακούω φωνές.

– Πολύ ωραία.

– Καθόλου ωραία!  Έτσι ξεκίνησε και η Ζαν ντ΄Αρκ κι αν θυμάμαι σωστά δεν της βγήκε σε καλό.

– Γιατί;  Κοτζάμ αγία έγινε.

– Αγία φλαμπέ.

– Η ζωή θέλει θυσίες.

– Βρε δε πα να θέλει και χοχλιούς μπουμπουριστούς, ποσώς με ενδιαφέρει. Εσείς τι θέλετε;

– Μπορείς να μου μιλάς στον ενικό.

– Άμα μου πεις ποιος είσαι.

– Ακόμα δε με αναγνώρισες;

– Όχι.

– Η συνείδηση σου.

– Η δική μου;

– Δεν το ήξερες ότι έχεις, ε;

– Εδώ που τα λέμε όχι. Και γιατί δε χρησιμοποιείς τη φωνή μου;

– Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να χρησιμοποιήσω τη φωνή ενός Έλληνα καθολικής αποδοχής και αναγνώρισης.

– Για αυτό ακούγεσαι σαν τον Μάρκο Σεφερλή;

– Ακριβώς.

– Και τι θέλεις;

– Ξέρεις.

– Πρόκειται για εκείνη την ψιλομίζα που είχα πάρει όταν βρισκόμουν στο υπουργείο;

– Ποιος τις χέζει τις μίζες;

– Μήπως για τους πέντε – δέκα διορισμούς που αναγκάστηκα να κάνω;

– Πέντε – δέκα; Κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας; Τέλος πάντων, όχι δεν πρόκειται ούτε για τους διορισμούς.

– Τότε τι;

– Δηλαδή δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο μεμπτό που να έχεις κάνει;

– Ουδέν!

– Λοιπόν, φοροδιαφυγή,  χρηματισμός  ΜΜΕ,  διαπλοκή, κάλυψη παράνομων πράξεων,   παράνομες χάρες σε μεγαλοψηφοφόρους, πλήρης καταπάτηση κάθε έννοιας της αξιοκρατίας…

– Φτάνει.

– Βόλεμα όλης σου της οικογένειας σε καλές δημόσιες θέσεις, αξιοποίηση πολιτικής επιρροής για εύκολο και γρήγορο πλουτισμό, μικρά και μεγάλα ρουσφέτια…

– Φτάνει λέμε! Κατάλογο κρατάς;

– Φυσικά. Είμαι η συνείδηση σου. Η δουλειά μου είναι να καταγράφω τα αίσχη σου.

– Εγώ νόμιζα ότι η δουλειά σου είναι να μη με αφήνεις να κάνω αίσχη.

– Ε, ναι και αυτό.

– Και πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου; Επιτυχημένο;

– Μπα, πουλάμε και πνεύμα; Αν ήθελες πραγματικά να σε εμποδίσω από το να γίνεις ανήθικος δεν θα με έστελνες για χειμερία νάρκη.

– Τόσα χρόνια κοιμόσουν;

– Βαθιά.Τρεις δεκαετίες ύπνος.

– Πρέπει να έχεις καλό μαξιλάρι.

– Και τώρα ξύπνησα!

– Γιατί;

– Ξέρεις.

– Τα μέτρα;

– Τα μέτρα!

– Φτου!  Μα αν δεν τα ψηφίσω τελείωσα πολιτικά…

– Και αν τα ψηφίσεις ο λαός θα πεινάσει.

– Δε θέλω να σε απογοητεύσω αλλά από πότε μας νοιάζει για το λαό;

– Δε μας νοιάζει. Μας νοιάζει να μη φάμε ξύλο.

– Και τι προτείνεις;

– Δεν θα τα ψηφίσεις, θα παραιτηθείς από βουλευτής, θα πεις και δυο επαναστατικές εξυπνάδες και από δοσίλογος θα γίνεις λαϊκός ήρωας!  Η καριέρα σου θα τελειώσει μεν, θα τελειώσει με τιμή και δόξα δε. ‘Αλλωστε, όπως ξέρουμε πολύ καλά και οι δυο μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπέστατα από τα έτοιμα. Άσε που μπορεί να σε μαζέψει και ο Τσίπρας…

– Ναι, αλλά μήπως τελικά τα μέτρα είναι απαραίτητα για το μέλλον της χώρας;

– Δε θέλω να σε απογοητεύσω αλλά από πότε μας νοιάζει για το μέλλον της χώρας;

– Ρε, σίγουρα είσαι η συνείδηση μου;

– Βασικά όχι. Η συνείδηση σου κοιμάται ήσυχη, δε χρειάζεται να την ενοχλήσουμε.

– Και τότε ποιος είσαι;

– Αυτός για τον οποίο τα κάνεις όλα.

– Δηλαδή; Είσαι ο …

– Ναι. Είμαι ο κ#λος σου!

Υ.Γ. Η παραπάνω φανταστική ιστορία δεν έχει καμία σχέση με την επερχόμενη ψηφοφορία για το νέο πακέτο μέτρων στη βουλή.  Ούτε με τα διάφορα “έπραξα ότι μου υπαγόρευσε η συνείδηση μου” που θα ακουστούν. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως συμπτωματική. Μάλλον…

* Ο Κώστας Κεφαλογιάννης  είναι δημοσιογράφος. Εργάστηκε στις εφημερίδες Εξουσία, Sportime, Εξέδρα των Σπορ και στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Sportime 89,2 και Arrena 89,2. Αρθρογραφεί καθημερινά στο www.prismanews.gr. Συνήθως είναι πιο φλύαρος από το βιογραφικό του…