Θλίψη για οικονομικό & πολιτικό αδιέξοδο

Νιώθω απέραντη θλίψη διαβάζοντας όλο και πιο συχνά απόψεις που συγκλίνουν όλο και περισσότερο με την πάγια άποψη μου για εθνική συναίνεση μήπως και καταφέρουμε να βγούμε από την κρίση.

Οι λίγοι που επιμένουν να έχουν αντίρρηση επικαλούνται το ότι πιθανή εθνική συναίνεση με οικουμενική κυβέρνηση θα έχει σαν συνέπεια την μη τιμωρία αυτών που μας οδήγησαν στην κρίση και έχουν ποινικές ευθύνες.

Είναι αποδεκτό ότι κάποιοι φταίνε από τα δύο μεγάλα κόμματα που μας κυβερνούσαν τα τελευταία 40 χρόνια.

Όμως αυτά τα δύο κόμματα, μόνιμα τα ψήφιζε τουλάχιστον ένα 80% του Ελληνικού λαού και αρκετοί από αυτούς εκμεταλλεύτηκαν την έλλειψη σωστής πολιτικής αποκομίζοντας σημαντικά κέρδη.

Τώρα βέβαια που το πάρτι τελείωσε, ένα ποσοστό αυτού του 80% έχει καταφύγει σε άλλο κόμμα που όπως πιστεύουν θα βοηθήσει στο να οργανωθεί νέο πάρτι, όμως η ορχήστρα παίζει πια μόνο πένθιμα εμβατήρια κι όποιος νομίζει ότι με μία αλλαγή οι ρυθμοί θα γίνουν πιο εύθυμοι, σιγά σιγά  διαπιστώνει το λάθος του

Σκεφτόμουνα πόσο ωραία θα ήταν να μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω κάθε φορά που πιστεύουμε ότι κάποιος μας έχει αδικήσει, θα μπορούσαμε έτσι να διαπιστώσουμε εύκολα τι θα συνέβαινε με μία διαφορετική επιλογή.

Προσωπικά, είμαι απόλυτα ικανοποιημένος, παρά τα όποια λάθη μου από την ζωή μου και δεν θα επιθυμούσα καμία απολύτως αλλαγή, θα ήθελα όμως να είχαν κάποιοι αυτήν την δυνατότητα της αλλαγής, αδιαφορώντας για τις ενδεχόμενες συνέπειες που θα είχαν για μένα.

Για να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, οι τελευταίες κυβερνήσεις δεν σταμάτησαν να μας δείχνουν με την συμπεριφορά τους πόσο ανοργάνωτο κράτος είμαστε, ουσιαστικά το κράτος είναι ένα μαγαζί που η μόνη του δραστηριότητα είναι να υπερφορολογεί τους πολίτες του, κι αυτό ακόμα δεν μπορεί να το εφαρμόσει σύμφωνα με τις αποφάσεις του. Είναι ένας υπερβολικά ανίκανος επαγγελματίας που χρόνια τώρα τρώει τα κεφάλαια που του έδωσαν, οι φορολογούμενοι, Ευρωπαϊκή ένωση και πάνω απ’ όλα τώρα είναι αναγκασμένος να ξεπουλάει όσο όσο κάθε περουσιακό του στοιχείο.

Περνάνε οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια και η χώρα παραμένει αιχμάλωτη της αντιπαλότητας μεταξύ των κυβερνητικών κομμάτων και της αντιπολίτευσης, με τους πρώτους να σκέφτονται συχνά το πολιτικό κόστος και την δεύτερη να προσπαθεί στο παρελθόν, να εκμεταλλευθεί κάθε κόντρα με οποιοδήποτε κοινωνικό αίτημα, δίκαιο ή άδικο για να κερδίσει 5 ψήφους και τώρα να είναι σχετικά αδιάφορη.

Όσο συνεχίζεται αυτό, που για να είμαι ειλικρινής έχει γίνει συνήθεια στους πολιτικούς εδώ και πολλές δεκαετίες, η χώρα θα βολοδέρνει από το κακό στο χειρότερο και η Ευρώπη θα απομακρύνεται, τόσο ώστε να μην μπορούμε να αποκλείσουμε την οριστική μας αποκοπή, άλλωστε είναι κοινό μυστικό,ότι όσοι έχουν χρήματα θα κερδίσουν πολλοί περισσότερα από μια τέτοια εξέλιξη γι’αυτό και την συντηρούν.

Πέρασαν σχεδόν 6 χρόνια από την έναρξη της οικονομικής κρίσης και βρισκόμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο, ασκώντας ακριβώς την ίδια πολιτική, α) με κουτοπόνηρη τακτική προσπαθήσαμε χωρίς επιτυχία να κοροϊδέψουμε τους τροϊκανούς, ότι παίρνουμε μέτρα και οι μεταρρυθμίσεις προχωράνε κανονικά, ενώ στην ουσία μεταφέρουμε σε μόνιμη βάση τα οικονομικά βάρη στους ανήμπορους να αντιδράσουν ανοργάνωτους πολίτες για να ικανοποιήσουμε τα οχυρωμένα πίσω από κατάλληλα διαμορφωμένους νόμους συμφέροντα των υμετέρων που πιστεύουμε ότι μας ψηφίζουν.

Ο κομματικός ανταγωνισμός είναι πια φοβερά επιζήμιος για το εθνικό συμφέρον και όσο δεν καταλαβαίνουμε ότι η εθνική συνεννόηση είναι απαραίτητη για μία λύση, αυτή θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο.

Τα εσωκομματικά προβλήματα των δύο μεγάλων κομμάτων μπορούν να περιμένουν, αυτό που δεν μπορεί να περιμένει είναι η σωτηρία της χώρας.

Η τραπεζική ασφυξία στις επιχειρήσεις, σε συνδυασμό με την υψηλή φορολογία που σε σχέση με τις γειτονικές χώρες είναι παράλογη, δεν προβλέπει καλές εξελίξεις για την οικονομία μας

Ας αφήσουν επιτέλους τις κομματικές αντιπαλότητες στην άκρη, ακόμα και μεταξύ τους τρώγονται, δεν μας ενδιαφέρουν οι τάσεις και τα πρόσωπα σε κάθε κόμμα, μας ενδιαφέρει η Ελλάδα, ας δείξουν επιτέλους υπευθυνότητα όλοι και ας αποδείξουν ότι αξίζουν την θέση που κατέχουν κάνοντας αυτό που έπρεπε να είχε γίνει από το 2009, σε λίγο ίσως θα είναι αργά.