Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Όταν σπούδαζα στη Γαλλία, τυχαία βρέθηκα με κάποιον Έλληνα καθηγητή πανεπιστημίου αριστερών πεποιθήσεων στους δρόμους των Βρυξελλών. Ήταν πριν από μια δεκαετία,  όταν μου είπε: “Το θαύμα της ανάπτυξης που βλέπεις με τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα το πληρώσουν οι επόμενες δυο γενιές”.

Μέσα μου, θυμάμαι, είπα “Από τους Ολυμπιακούς αγώνες θα διαφημιστεί η χώρα, τα έργα θα αναβαθμίσουν την πρωτεύουσα, θα καλυτερέψει η ζωή μας. Δεν τον πιστεύω, για άλλη μια φορά, όπως όλοι οι αριστεροί έτσι και αυτός επενδύει στη μιζέρια, στην ισοπέδωση των πάντων. Η ρητορική τους είναι αντικαπιταλιστική και αντιευρωπαϊκή”.

Με τα μάτια μου τότε έβλεπα απέναντι μου έναν επικριτή της κυβέρνησης Σημίτη που δεν είχε προτάσεις και ήταν αρνητικός σε κάθε εκσυχρονιστικό νομοσχέδιο, που προσπαθούσε να ψηφίσει το κυβερνών κόμμα.

Η γλώσσα των αριστερών, όσο καιρό βρισκόμουν στη Γαλλία παρέμενε η ίδια ακόμα και τότε που στη κυβέρνηση ήρθε στα πράγματα ο Καραμανλής, ο οποίος εξήγγειλε την επανίδρυση του κράτους.

Εν ολίγοις τα ίδια έλεγαν τότε, τα ίδια λένε και τώρα. Η διαφορά είναι ότι τότε προέβλεπαν ότι οδηγούμαστε στα βράχια,  ενώ σήμερα έχουμε πέσει πάνω σε αυτά και σχεδόν βουλιάζουμε.

Την ώρα που οι Αριστερές δυνάμεις παραμένουν στη καταγγελτική ρητορική,  στο άλλο στρατόπεδο κάνουν πράξεις, όλα όσα οι κεφαλαιοκράτες δεν μπορούσαν να περάσουν εν καιρώ ευημερίας.

Σε λίγες μέρες ο κόσμος επιστρέφει από τις μπάνια του, έτοιμος να συγκρουστεί, καθώς αναπόφευκτα οδεύουμε σε νέα μέτρα, νέο κούρεμα (έτσι παραδέχονται τουλάχιστον μερίδα των Διεθνών Μέσων ενημέρωσης), νέες απολύσεις στον δημόσιο τομέα, νέο μνημόνιο..κλπ.

Οι αποφάσεις βεβαίως, όποιες και αν είναι “μαγειρεύονται” στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον και απλά  ζητούν από τους κυβερνώντες να τις  ψηφίσουν και να τις εφαρμόσουν. Όσον αφορά τις αντικυβερνητικές κορόνες στο Κοινοβούλιο, αυτές είναι επικοινωνιακές τακτικές που δεν πείθουν.

Οι όποιες εξελίξεις θα έρθουν μετά τις Γερμανικές Εθνικές εκλογές και αναμένεται ένα μπρα ντε φερ για το ποιος θα επιβληθεί. Οι αντίπαλοι είναι δυο. Οι Γερμανοί και το ΔΝΤ έχοντας σε δεύτερο πλάνο τον Ελληνικό λαό ο οποίος φυσικά με τον έναν ή  με τον άλλο τρόπο θα υποχρεωθεί να πληρώσει για μια  άλλη μια φορά τα σπασμένα.

Η Κυβέρνηση Σαμαρά η οποία στηρίζεται από οριακή πλειοψηφία βάλλεται από παντού. Δεν νομίζω ότι μπορεί να πέσει από την αντιπολίτευση γιατί δημοσκοπικά ο πολιτικός της λόγος δεν λαμβάνεται από το σύνολό του Ελληνικού λαού ως ρεαλιστικός για την έξοδο από την κρίση.

Ο λαός είτε δεν είναι ακόμα ώριμος να τους ψηφίσει, είτε τους φοβάται καθώς δεν έχουν ξεκάθαρο πρόγραμμα. Αποτέλεσμα είναι ακόμα και μετά από τρία χρόνια σκληρής μνημονιακής πολιτικής, να μην είμαστε ώριμοι για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως οραματίζεται ο Αλέξης Τσίπρας.

Αυτό που φοβούνται στο Μέγαρο Μαξίμου είναι ένα “λάθος”, σαν αυτό της ΕΡΤ με το οποίο βγήκαν για λίγες μέρες οι Έλληνες από το λήθαργο και τον στρουθοκαμηλισμό στον οποίο ζουν.

Προς μια Σολομώντεια λύση

Η δικομματική κυβέρνηση έχοντας υπόψιν της, ότι μεγάλη μερίδα του Ελληνικού λαού είναι στα όρια της εξαθλίωσης  οφείλει μετά τις Γερμανικές εκλογές να αντιστρέψει το κλίμα και να βρει το φάρμακο εκείνο που θα φέρει την ανάπτυξη στην Ελλάδα, θα μειώσει σταδιακά τους φόρους και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας.

Οι Γερμανικές εκλογές θα κρίνουν πολλά για το νέο πρόγραμμα που είναι προ των πυλών. Αυτές που προηγήθηκαν στη Γαλλία με τη νίκη του Ολάντ άλλαξαν τίποτα. Δυστυχώς η Μέρκελ είναι αυτή που έχει το μαχαίρι και το πεπόνι στην Ευρωζώνη. Οι Γάλλοι σαφώς αποδυναμωμένοι ακολουθούν.

Η Μέρκελ σε όλους τους τόνους διαμηνύει, ότι δεν θα υπάρξει κούρεμα. Ανησυχεί πως οι Γερμανοί ψηφοφόροι δε θα δεχτούν κάτι τέτοιο καθώς σύμφωνα με ξένους οίκους μπορεί να κοστίσει έως και 30 δις στη Γερμανία.

Το πρόγραμμά ωστόσο δεν βγαίνει και στην παρούσα κατάσταση οι Γερμανοί τρέμουν σαν το διάολο το λιβάνι μια πιθανή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ο οποίος τουλάχιστον στα λόγια δείχνει ότι θα αντισταθεί και απομένει να δούμε αν θα το κάνει και στην πράξη, αν του δοθεί η ευκαιρία.

Η Γερμανοί λοιπόν θα πρέπει να συμβιβαστούν με το ΔΝΤ και να βρουν μια Σολομώντεια λύση για την Ελλάδα, η οποία σε βάθος πενταετίας θα μας βγάλει από το τέλμα.

Στο επόμενο διάστημα  θα έχουμε εξελίξεις ωστόσο και αυτή τη φορά “φοβάμαι ακόμα περισσότερο για όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα”, όπως λέει και το τραγούδι του Ανδρέα Πανταζή και  ερμήνευσε με τη διαπεραστική του φωνή  ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

* O Στέφανος Νικήτας είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Gestion Des Ressources Humaines στο Πανεπιστήμιο Lille 2 στη Γαλλία και έχει Msc στο Project Management από την Ecole Superieur de Commerce. Τα πρώτα του δημοσιογραφικά βήματα τα έκανε στο τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων του Κεντρικού Δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ με την Μαρία Χούλκη από το 2006 έως το 2010. Από τον Νοέμβριο του 2010 βρίσκεται στην 24Media και είναι συντάκτης Διεθνών θεμάτων.