ΤΖΑΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ,  ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ…γιατί ότι ανοίγει δεν ξανακλείνει !

Το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης της Αθήνας της 18ης Απριλίου 2013 για τη δημιουργία δεκατεσσάρων μουσουλμανικών τζαμιών εντός των ορίων του Δήμου Αθηναίων (με αναλογία δυο τζαμιών ανά δημοτική κοινότητα) έχει δημιουργήσει κλίμα απόλυτης ανασφάλειας και δυσφορίας στους Αθηναίους Δημότες

Κανείς δεν δύναται να διακαιολογήσει ή αιτιολογήσει  το μέγεθος μιας τέτοιας παρέμβασης.

Ασφαλώς, Δήμος και Πολιτεία καλύπτονται μέσα από την ασάφεια. Επικαλούμενοι πληθώρα  στοιχείων που αλληλοαναιρούνται επιτείνουν τη σύγχυση των Δημοτών που  εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να έχουν σαφή εικόνα σε ότι αφορά το μωσαϊκό δεδομένων ενός τόσο σύνθετου και τεράστιου θέματος. Το μόνο βέβαιον, και στο οποίο όλοι συμφωνούν, είναι ότι η πόλη αφυπνίζεται από το  πρώτο γκονγκ που αναγγέλλει ότι μέλλει να εκτυλιχθεί ένα αναπόφευκτο δράμα.

Παραδόξως, ενώ η Αθηναϊκή κοινωνία πασχίζει να βρει απαντήσεις εντός των δομών της, η απάντηση προβάλλει αναπάντεχα από μια ξένη οργανωμένη κοινωνία, την Τουρκική,  η οποία με φόντο τις ίδιες ανησυχίες ταλανίζεται από άνιση, λυσσαλέα και αιμοβόρα κυβερνητική χειραγώγηση.

Κωνσταντινούπολη Ιούνιος 2013: Η κυβέρνηση Ερντογάν αποφασίζει την δημιουργία ενός τεμένους στη πλατεία του Ταξίμ. Οι πρώτες αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας εκλαμβάνονται από τον διεθνή τύπο ως μία συνηθισμένη αντίδραση αριστεριζουσών τάσεων  υπερ της ελεύθερίας του λόγου. Παρά τη βίαια καταστολή, οι καταλήψεις εντείνονται.  Σημαντικό νέο στοιχείο αποτελεί η επίμονη απαίτηση των Κωνσταντινοπολιτών να συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν τα κοινά της πόλης τους.

Νέα Υόρκη Ιούνιος 2013:   Κάτω από τη συμβολική σκιά του υπό ανέγερση World Trade Center στην πλατεία  όπου έλαβε χώρα πέρυσι η κίνηση ‘Οccupy Wall Street’,  η ανήσυχη Τουρκική κοινότητα της Νέας Υόρκης  διαδηλώνει για να ενημερώσει τον Αμερικανικό λαό για ότι αφορά τα επεισόδια της Κωνσταντινούπολης.

Τους πλησίασα.   Φίμωση του Τύπου,προσαγωγές διαδηλωτών,   κλασσικά συστατικά διατήρησης της Κεμαλικής αρχής στην εξουσία. Ιδιαίτερα ανησυχητικό στοιχείο ότι δεν πρόκειται πλέον για Κεμαλισμό  αλλά για το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, που διατηρεί εδώ και 13 χρόνια στην εξουσία τον Ταγίπ Ερντογάν, ηγέτη που εφαρμόζει μια κοινοβουλευτική δικτατορία βασισμένη  στην ψήφο των ριζοσπαστών Ισλαμιστών.

Μεταξύ άλλων αναφέρθησαν

« Για να δημιουργήσει στρατό ψηφοφόρων ο Ερντογάν υποχρεώνει  κάθε οικογένεια να είναι τρίτεκνη»

«Οι νέες παρεμβάσεις στον τομέα της Παιδείας επιτρέπουν σε ένα παιδί να εγκαταλείψει το σχολείο στα τέσσερα χρόνια από τα οκτώ που ήταν μέχρι πρώτιστα . Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένα απόθεμα φθηνού εργασιακού δυναμικού καθώς και μια πανστρατιά φανατικών ισλαμιστών ψηφοφόρων και παρακρατικών στοιχείων».

«Στη χώρα μας η κυβέρνηση προσδίδει μεγίστη σημασία  στο Υπουργείο Θρησκευμάτων παρέχοντας του μεγαλύτερο προϋπολογισμό από εκείνους των Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού μαζί». Σημειώνεται επίσης ότι η Τουρκία είναι μια  χώρα όπου ο τουρισμός θεωρείται βαριά βιομηχανία.

«Είμαστε το τελευταίο προπύργιο του ‘λαϊκού κράτους’. Αν επιτρέψω να κτιστεί αυτό το τζαμί μέσα στο πάρκο θα είναι σαν να αποδέχομαι ότι ως γυναίκα είμαι πολίτης δευτέρας κατηγορίας»

Τέλος στο ερώτημα μου για την άποψή τους για τη δημιουργία δεκατεσσάρων τζαμιών στην Αθήνα η ομόφωνη απάντηση ήταν και καταλυτική:

«Εμείς που είμαστε Μουσουλμάνοι σας δηλώνουμε ότι μια τέτοια υπερβολή δεν αποτελεί παρά προσπάθεια εξάπλωσης του Ριζοσπαστικού Ισλαμιστικού κινήματος» –

Με ότι αυτό συνεπάγεται……..

* Ο Μιχάλης Μουσσού είναι Κοινοτικός Σύμβουλος της Α’ Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Αθηναίων και Πρόεδρος του Πολιτιστικού και Εξωρραϊστικού Συλλόγου “Ο Λυκαβηττός”. Αρθρογραφεί στην Huffington Post για ελληνικά θέματα μείζονος σημασίας και δραστηριοποιείται στον τομέα της αγοράς ακινήτων.