Η ΕΕ σαπίζει και η μπόχα δεν κρύβεται

Στις 4 Νοεμβρίου 2015, η Ευρωπαϊκή Ένωση πανηγύριζε γιατί πραγματοποιείτο επιτέλους η πρώτη μετεγκατάσταση προσφύγων από την Ελλάδα, που σηματοδοτούσε μια “συμβολική στιγμή και ένα ζωτικής σημασίας πρώτο βήμα μιας διαδικασίας που πρέπει να καταστεί συστηματική”, όπως δήλωνε ο αρμόδιος επίτροπος Δημ. Αβραμόπουλος.

Διόλου συμπτωματικά, επειδή συμμερίζονταν την αισιοδοξία του κ. Αβραμόπουλου για τις ευρω-σηματοδοτήσεις αυτής της πρώτης μετεγκατάστασης, από την Ελλάδα στο Λουξεμβούργο, τριάντα όλων κι όλων προσφύγων, στο “Ελευθέριος Βενιζέλος” οργανώθηκε και μια σεμνή τελετή, στην οποία παραβρέθηκαν και δήλωσαν την ικανοποίησή τους για όσα αποφασίστηκαν στη Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Μάρτιν Σουλτς, ο Γιάννης Μουζάλας και ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Ζαν Άσελμπορν.

Προφανώς όλοι τους θεωρούσαν ότι οι αποφάσεις της ευρωπαϊκής ηγεσίας είχαν λύσει το πρόβλημα και ότι όντως αυτή η πτήση ήταν η αρχή για τη μετεγκατάσταση 160.000 ανθρώπων σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως είχε αποφασιστεί. Και όπως φαίνεται δεν έδωσαν σημασία στην απουσία του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ από την τελετή. Παλιά καραβάνα ο πρόεδρος της Κομισιόν και ιδιαίτερα ικανός στο να αποφεύγει τις κακοτοπιές, κράτησε μικρό καλάθι,παρά τους διθυράμβους των ΜΜΕ,η και φρόντισε να βγει από το κάδρο, αν και είχε κανονίσει αυτή η πρώτη, συμβολική πτήση να καταλήξει στην πατρίδα του.

Τώρα, μετά από περίπου τέσσερις μήνες, οι εξελίξεις εξηγούν γιατί απουσίαζε η “γριά αλεπού” της Κομισιόν και μένουν εκτεθειμένοι όσοι έσπευσαν τότε στο αεροδρόμιο για να φωτογραφηθούν. Γιατί ουσιαστικά η μετεγκατάσταση προσφύγων από την Ελλάδα άρχισε και ταυτοχρόνως… τελείωσε με εκείνους τους… 30 πρόσφυγες.

Γιατί, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των υπηρεσιών της ΕΕ, τρεις μήνες μετά, τον Ιανουάριο του 2016, αντί για 160.000 πρόσφυγες που προέβλεπαν οι Συμφωνίες Κορυφής, είχαν μετακινηθεί μόλις… 272 άτομα και 19 από τις 28 χώρες που “μοιράζονται” την κληρονομιά του… διαφωτισμού, δεν είχαν δεχτεί ούτε ένα πρόσφυγα!

Για όποιον λοιπόν γνώριζε στοιχειωδώς να… μετράει, το πρόβλημα ήταν σαφές εδώ και καιρό. Οι “εταίροι” μας, με τη δημιουργία Hotspots να προχωράει και το υποτιθέμενο “σχέδιο μετεγκατάστασης” να μένει στα χαρτιά, ροκάνιζαν απλώς το χρόνο μέχρι να έρθει η στιγμή της υλοποίησης του δικού τους “παράλληλου προγράμματος”: τη δημιουργία στρατοπέδων για 400.000 ανθρώπους στη χώρα μας, όπως “πρότεινε” η βελγική κυβέρνηση και προωθεί πλέον “εξωθεσμικά” η αυστριακή.

Το ροκάνισμα του χρόνου ήταν και ο στόχος του Νταβούτογλου, και για αυτό η Τουρκία εμφανίστηκε αρχικά να συμφωνεί στη “διαχείριση των προσφυγικών ροών”, που εν πολλοίς προκαλεί η ίδια, τόσο συμμετέχοντας ενεργά στον πόλεμο στη Συρία, όσο και στηρίζοντας τα δουλεμπορικά κυκλώματα.

Γιατί ο στόχος της γειτονικής χώρας δεν κρύβεται, όσο κι αν ορισμένοι εθελοτυφλούν: Το τουρκικό καθεστώς, αναζητώντας διέξοδο στα προβλήματά του, θέλει να μεταφέρει την ένταση στο Αιγαίο.

Προφανώς λοιπόν, οι ενστάσεις της κυβέρνησης για την ανάγκη να τηρήσουν όλες οι χώρες της ΕΕ τα συμφωνηθέντα είναι ορθές, διατυπώνονται όμως με πολλή μεγάλη καθυστέρηση, καθώς όλα τα στοιχεία που έδειχναν το πρόβλημα ήταν γνωστά πολύ πριν από την τελευταία Σύνοδο Κορυφής, στην οποία θα μπορούσαν να τεθούν αυτά που ζητάμε τώρα.

Δυστυχώς όμως δεν τέθηκαν. Και το πρόβλημα τώρα δεν λύνεται με επικλήσεις στις “ευρωπαϊκές αξίες” και τις “ιδρυτικές συνθήκες της ΕΕ”, γιατί με κάτι τέτοια το αυτί των “εταίρων” δεν ιδρώνει. Εάν ίδρωνε, θα είχε βρεθεί ορθολογική λύση και στην κρίση του χρέους και δεν θα μας έδεναν χειροπόδαρα για τρεις γενιές.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.