Ο Ευκλείδης μαίνεται, τα νέα μέτρα έρχονται

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι ο άνθρωπος που (πρέπει να) έχει την καλύτερη εικόνα για το πώς πάνε οι διαπραγματεύσεις για τη 2η αξιολόγηση, αυτός που ενημερώνει τους συναδέλφους του και τον πρωθυπουργό για το ποια προβλήματα παρουσιάζονται και πώς μπορεί να επιλυθούν, αυτός που έχει τον πρώτο λόγο για τις τακτικές κινήσεις που πρέπει να γίνουν.

Αυτός λοιπόν ο Τσακαλώτος, ο “αρχιδιαπραγματευτής” της ελληνικής πλευράς, πριν από περίπου σαράντα ημέρες δήλωσε στη Βουλή ότι, από τις συζητήσεις που ως όφειλε έκανε, προκύπτει ότι «δεν είναι καθόλου προφανές ότι το ΔΝΤ επιθυμεί και άλλο πρόγραμμα πλέον του υφιστάμενου».

Με αυτή τη δήλωση, η συζήτηση που άνοιξε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με πρωτοβουλία ενός άλλου… υπουργού, του Πάνου Σκουρλέτη, για την πιθανότητα ενός 4ου Μνημονίου και τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται για την χώρα, έκλεισε πριν καν αρχίσει και όλες οι κοινοβουλευτικές ομάδες επέστρεψαν στους συνήθεις διαξιφισμούς τους.

Πριν από ακριβώς 18 ημέρες, και ενώ οι συζητήσεις με τους “θεσμούς” είχαν πληθύνει και οι διαπραγματεύσεις είχαν προχωρήσει, ο υπουργός Οικονομικών επανήλθε στο θέμα, για να “ξεκαθαρίσει” ακόμα περισσότερο την άποψή του: «Το ΔΝΤ και η ελληνική κυβέρνηση θέλουν έναν καθαρό διάδρομο για το πώς θα πορευτεί η Ελλάδα και το πώς θα βγει από το πρόγραμμα το 2018», δήλωσε, ώστε να μην μας μείνει αμφιβολία ότι το ΔΝΤ είναι “μαζί μας” και δεν υπάρχει ενδεχόμενο επιβολής νέων μέτρων.

Χτες όμως, ο ίδιος αυτός πολιτικός, το πήρε αλλιώς και μίλησε σαν μην είχε “ακούσει” λέξη από τις προηγούμενες δηλώσεις του, ή σαν αυτές να τις είχε κάνει άλλος! Σύμφωνα λοιπόν με τον… χτεσινό Τσακαλώτο, “η στάση του ΔΝΤ να δείχνει νέα μέτρα δεν είναι η καλύτερη σε μια χώρα η οποία έχει περάσει μια τόσο μεγάλη κρίση” και «δεν μπορούμε να δεχτούμε να γίνει στις δικές μας πλάτες ο συμβιβασμός του ΔΝΤ με κάποιες χώρες της Ευρώπης”.

Με αυτά που λέει τώρα ο υπουργός Οικονομικών προκύπτουν δύο τινά.

1. Η θέση του ότι το ΔΝΤ, “όπως και εμείς”, θέλει “καθαρό διάδρομο” ήταν λάθος και δεν βασιζόταν στα στοιχεία που προέκυπταν από τις διαπραγματεύσεις.

2. Η διαπίστωσή του ότι το ΔΝΤ δεν επιθυμεί “άλλο πρόγραμμα πλέον του υφιστάμενου” ήταν ακόμη μεγαλύτερο λάθος, γιατί αποπολιτικοποιούσε και μπλοκάριζε τη δημόσια συζήτηση

Και επειδή αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα, όπως επανειλημμένα μας έχει πει και ο ίδιος όταν ενδύεται τον πραγματιστικό μανδύα, καμιά σημασία δεν έχει εάν όλα αυτά τα λάθη τα κάνει για μικροπολιτικούς λόγους, σχετιζόμενους με τα παιχνίδια εξουσίας στον Σύριζα, ή από αδυναμία να αντιληφτεί τις πραγματικές θέσεις των αντιπάλων διαπραγματευτών.

Σημασία έχει ότι, άλλη μια φορά, ο Έλληνας εκπρόσωπος στις διαπραγματεύσεις αδυνατεί να γίνει δημιουργικά σαφής και πολιτικά αποτελεσματικός. Αλλά αυτό -όπως μας διδάσκει η εμπειρία από τις βαρύτατες επιπτώσεις της “δημιουργικής ασάφειας” του Φεβρουαρίου του 2015- δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό, ούτε για την επιτυχή κατάληξη της 2ης αξιολόγησης, ούτε για ουσιαστική μείωση των υποχρεωτικών πλεονασμάτων, ούτε για το χρέος.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.