Σκούπισαν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

Πριν από λίγο καιρό, ο Σύριζα αποφάσισε να βγάλει από τα νοσοκομεία τους εργολάβους και να προσλάβει για την καθαριότητα τις εργαζόμενες στις εργολαβικές εταιρείες και καλά έκανε. Γιατί αυτοί οι… περίφημοι εργολάβοι δεν είχαν κάνει και λίγα.

Αυτό που δεν έγινε όμως ευρύτερα γνωστό και κρύφτηκε επιτηδείως πίσω από τους πανηγυρισμούς για το περιβόητο πλέον παράλληλο πρόγραμμα, ήταν ότι οι καθαρίστριες προσλήφθηκαν μεν αλλά όχι ακριβώς σαν… εργαζόμενες αλλά μάλλον σαν… εργολάβοι του εαυτού τους. Γιατί αντί να συνάψουν μια στοιχειώδη σύμβαση εργασίας συνήψαν σύμβαση έργου!

Έτσι, με μια… παράλληλη πατέντα, οι καθαρίστριες των νοσοκομείων κολλάνε ως εργαζόμενες ένσημα του ΙΚΑ αλλά ως… εργολάβοι δεν δικαιούνται φαρμακευτική περίθαλψη, δεν έχουν άδεια, ούτε κανονική ούτε αναρρωτική, και για να λείψουν από την εργασία τους πρέπει να βρουν οι ίδιες αντικαταστάτρια, ενώ -όπως επί μήνες φωνάζουν εις ώτα μη ακουόντων- εργάζονται χωρίς επακριβώς καθορισμένο χρονικό πλαίσιο εργασίας.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επειδή όλα βαίνουν… καλώς και η ανάπτυξη είναι επί θύραις, τα νοσοκομεία έχουν άδεια ταμεία, οπότε οι συγκεκριμένες εργαζόμενες, μαζί με τις τραπεζοκόμους και τους φύλακες, γίνονται οι πρώτοι που πληρώνουν την νύφη μένοντας χωρίς καν τα 450 ευρώ του μισθού τους. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, όπως στο Δρομοκαΐτιο, έμειναν απλήρωτες τέσσερις ολόκληρους μήνες χωρίς να ιδρώσει το αυτί των αρμοδίων, τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που αποφάσισαν να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας.

Πολλαπλώς διδακτική η ιστορία. Και για το πώς ακριβώς βγαίνουν τα πλεονάσματα και για το πώς η διακηρυγμένη κοινωνική ευαισθησία (δεν) αποτυπώνεται στην πράξη και για την απόσταση που υπάρχει μεταξύ ενός νόμου που επικοινωνιακά πλασάρεται σαν λύση αλλά στην πραγματική ζωή αποδεικνύεται απλώς διαχείριση της απόγνωσης.

Κατόπιν των κινητοποιήσεων βέβαια, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας εμφανίστηκε, κατά πώς συνηθίζει, έτοιμη να λύσει τα πάντα, ή μάλλον έτοιμη – επειδή υπάρχει “σαφής βούληση”- να… υποσχεθεί ότι στο μέλλον θα λύσει τα προβλήματα.

Δυστυχώς όμως για τους επικοινωνιακούς εγκέφαλους του υπουργείου, η ανακοίνωση με τα πολλά “θα” το μόνο που αποδεικνύει είναι ότι τίποτε δεν πρόκειται να λυθεί, καθώς -παίζοντας με τις λέξεις- αλλού μιλούν για “ατομικές συμβάσεις εργασίας”, προσπαθώντας να πείσουν ότι αντιμετωπίζουν τις καθαρίστριες ως εργαζόμενες, και αλλού για… “ατομικές συμβάσεις μίσθωσης έργου”, καταδεικνύοντας ότι η σημερινή κατάσταση θα διαιωνιστεί.

Οι λεκτικές ταχυδακτυλουργίες όμως δεν είναι λύση και ποτέ δεν ήταν. Κόλπο ήταν και κόλπο είναι. Για να παραμυθιάζεται το πόπολο και να κερδίζει “πολιτικό χρόνο” η εκάστοτε κυβέρνηση. Και για να καλύπτονται τα πραγματικά ελλείματα κοινωνικής ευαισθησίας. Κάτι που το χρειάζεται ιδιαίτερα η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας που πιπιλάει διαρκώς την καραμέλα του “ταξικού πρόσημου”.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας