Τα Μνημόνια έφαγαν τα ευρωπαϊκά κεκτημένα!

Δεν χρειαζόμασταν τον Γιούνκερ για να αντιληφθούμε ότι “τα Μνημόνια βρίσκονται εκτός της έννομης τάξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης”. Ούτε είχαμε ανάγκη να πληροφορηθούμε την απάντησή του στις ευρωβουλευτίνες της Σοσιαλιστικής Ομάδας, Μαρία Χοάο Ροντρίγκιες (Πορτογαλία) και Γιούτα Στέινρουκ (Γερμανία) που ζητούν την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων στην Ελλάδα, για να φανεί πού πάει το πράγμα.

Όπως και να το κάνουμε όμως, το να απαντά ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα όταν “υιοθετεί” μέτρα “που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του μνημονίου” δεν εφαρμόζει την ευρωπαϊκή… νομοθεσία και ως εκ τούτου “ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων δεν ισχύει ως έχει στα ελληνικά μέτρα”, ξεπερνά κατά πολύ τα αποδεκτά όρια: είναι σαν οι εταίροι να παίζουν κυριολεκτικά με τον πόνο μας.

Αν σταθούμε μόνο στα τυπικά, στην ερώτηση των ευρωβουλευτίνων και την απάντηση του επικεφαλής της Κομισιόν, βγαίνει το πρώτο ζοφερό συμπέρασμα: Δεν είναι καθόλου προφανές ότι σύντομα θα ξαναϋπάρξουν συλλογικές συμβάσεις στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια, δεν είναι διόλου δεδομένο ότι οι διάφοροι Τόμσεν, Βεκουλέσκου, Βίζερ, Κοστέλο και δεν συμμαζεύεται θα κάνουν εύκολα πίσω, έστω και σε αυτό το θέμα.

Αν περάσουμε σε ένα δεύτερο επίπεδο, και κρίνουμε συνολικά τον πυρήνα της σκέψης του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ όπως αποκαλύπτεται στην επιστολή του στην Μαρία Χοάο Ροντρίγκιες και την Γιούτα Στέινρουκ, τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Γιατί εάν λόγω των Μνημονίων τα οποία υποχρεώθηκε να συνάψει η χώρα μας “δεν ισχύει ως έχει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων” σημαίνει ότι σχεδόν επισήμως τα ευρωπαϊκά “κεκτημένα” δεν ισχύουν μόλις περάσεις τα ελληνικά σύνορα.

Η διατύπωση αυτή -που γίνεται μάλιστα από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής- σημαίνει επί της ουσίας ότι για μια σειρά θεμεμελιωδών δικαιωμάτων η Ευρώπη είναι ήδη δύο “ταχυτήτων”.

Στην “πρώτη κατηγορία” δικαιωμάτων, όπου υπάρχουν συλλογικές διαπραγματεύσεις, όπου “ο άνθρωπος τοποθετείται στην καρδιά των δράσεων της Ένωσης” και “η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη”, όπου “τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην φροντίδα που απαιτείται για την καλή διαβίωσή τους” και “αναγνωρίζεται το δικαίωμα των ηλικιωμένων προσώπων να διάγουν αξιοπρεπή ζωή”, βρίσκονται οι χώρες του “κέντρου” της Ευρώπης και, προς ώρας -εν πολλοίς τυπικά- και οι δορυφόροι τους.

Στην “δεύτερη κατηγορία”, όπου όλα αυτά τα δικαιώματα, αλλά και ένα σωρό άλλα επίσης… θεμελιώδη, δεν είναι πλέον δεδομένα, ανήκει η χώρα μας. Και σε αυτήν την δεύτερη κατηγορία προβλέπεται να παραμείνει όσο όλα αυτά μένουν εκτός συζήτησης.

Διότι, Ευρώπη στην οποία δεν ισχύει ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ή, έστω, αίρονται ορισμένα από τα άρθρα του, για ορισμένα από τα ευρωπαϊκά κράτη, απλώς δεν υπάρχει. Και κατά συνέπεια η γραφειοκρατία της ΕΕ που μας κανοναρχεί εμφανίζεται όπως ακριβώς είναι: Απονομιμοποιημένη!

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.