Ευρώπη και εμείς, όπως πρόεδρος Εδεσσαϊκού

Τα πράγματα στη διαπραγμάτευση μας με την Ευρώπη είναι πολύ απλά, τόσο που μόνο ο περίφημος πρόεδρος του Εδεσσαϊκού θα μπορούσε να τα εξηγήσει:

Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Μισέλ Σαπέν “καρφώνει” το ΔΝΤ ότι ζητά εγγυήσεις και από την αντιπολίτευση για την εφαρμογή των μέτρων που δε θέλει να ψηφίσει ούτε η κυβέρνηση, το οποίο ΔΝΤ διαψεύδει ότι ζητάει αυτό που όλοι ξέρουμε ότι ζητάει, που το ίδιο ζητάνε Φίλης και Σκουρλέτης, αλλά το Μαξίμου δε το θέλει επειδή το θέλει το ΔΝΤ, δε το θέλει όμως ούτε ο Μητσοτάκης που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει τα μέτρα και να πέσει, αλλά μετά αν γίνει κυβέρνηση θα σεβαστεί τις δεσμεύσεις της χώρας, ενώ δεσμεύσεις ζητά και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που δε μιλά για ψήφιση, αλλά στη ΝΔ ακόμη θυμούνται που το 2011 οι Ευρωπαίοι στο ΕΛΚ έβαζαν το Σαμαρά να υπογράψει τα μέτρα που θα επέβαλλαν στον Παπανδρέου, στον οποίο ο Σαμαράς έκανε αντιπολίτευση με τα Ζάππεια, αλλά τελικά έγινε υπεύθυνος και εφάρμοσε μνημόνιο για να μην έρθουν οι κομμουνιστές και μας πάρουν τα σπίτια και μας βγάλουν από την Ευρώπη, οι οποίοι τελικά ήρθαν και δεν κατάργησαν τον ΕΝΦΙΑ αλλά δεν μας έβγαλαν από την Ευρώπη, στην οποία μένουμε, αλλά δε θέλουμε τα μέτρα.

Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση ζητά από τους Ευρωπαίους στη Ρώμη, που θα γιορτάζει η ΕΕ τα 60 της χρόνια, να πάρουν θέση για το ευρωπαϊκό κεκτημένο, που η ίδια η Ευρώπη έχει προ πολλού απωλέσει προσπαθώντας μάταια να φτάσει τον πολύ χαμηλό πήχυ της περίφημης ανταγωνιστικότητας που έχει θέσει η Κίνα, για να μπούν οι Ευρωπαίοι μπροστά στο ΔΝΤ, που εκείνοι όμως το φέρανε στην Ευρώπη για να κάνει εκείνο τον κακό μπάτσο κι εκείνοι να το παίζουν καλοί, διότι αυτό βεβαίως δεν μπορεί η ΕΕ να το παραδεχθεί, ειδικά οι σοσιαλδημοκράτες εάν δε θέλουν οι ψηφοφόροι τους να τους μαυρίζουν όπως κάνουν από τότε που χαθήκαν στις στροφές του τρίτου δρόμου που καίνε, αλλά η ελληνική κυβέρνηση δε μιλά για βέτο, για να μην την κατηγορήσουν ότι δυναμιτίζει το κλίμα και υψώνει τους τόνους, αλλά η πολιτική διαπραγμάτευση δε φαίνεται να αποδίδει επομένως αν σε τρεις ημέρες Τσακαλώτος και Αχτσιόγλου δε τα βρουνε με τους θεσμούς, πράγμα αμφίβολο γιατί κάθε φορά που ζητά κάτι το ΔΝΤ οι υπόλοιποι σφυρίζουν αδιάφορα, θα πέσουμε στην αρένα της Ρώμης και εργασιακή γαία πυρί μειχθήτω.

Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο.

ΥΓ: Ή μάλλον και κάτι ακόμη: Η κυβέρνηση (και όποια κυβέρνηση και εάν ήταν στη θέση της) δε θα έχει άλλη επιλογή στη Ρώμη παρά να εκβιάσει με το κείμενο συμπερασμάτων εάν η Ευρώπη δεν αποφασίσει είτε να διαφωνήσει με το ΔΝΤ είτε να ομολογήσει πως δε διαφωνεί με τη δική του “νεοφιλελεύθερη ατζέντα”- γνωρίζοντας όμως ότι αυτό θα ειναι ένα σοβαρό πολιτικό ρίσκο με αμφίβολα αποτελέσματα. Αλλά κι εμείς σε αυτή τη χώρα πρέπει πια να βρούμε τη χρυσή τομής της αλήθειας μεταξύ του “οι Έλληνες φταίμε για όλα, να έρθουν οι σοβαροί και σοφοί ξένοι να αναλάβουν” και του “οι κακοί ξένοι φταίνε για όλα, γιατί μας μισούν και μας φθονούν και μας επιβουλεύονται”. Και αυτή η χρυσή τομή δε θα βρεθεί κοντά σε μικροκομματικά συμφέροντα.

*Η Βίκυ Σαμαρά είναι αρχισυντάκτρια του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247.

πηγή φωτογραφίας: sooc