Ό,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο

Φαίνεται ότι οι δημοσκοπήσεις μέχρι τα τέλη Ιουνίου, αρχές Ιουλίου που έδιναν καθαρό προβάδισμα στην Ν.Δ έναντι του καταρρέοντος ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με διαφορές διψήφιων ποσοστών, θορύβησαν για τα καλά την Κυβέρνηση και την ανάγκασαν να δει ξανά την τακτική της, τα θέματα που θα προωθήσει, τις προτεραιότητές της, την δημόσια ατζέντα που θα προσπαθήσει να επιβάλλει.

Έτσι για παράδειγμα στην διάρκεια του Καλοκαιριού:

– Θυμήθηκε ξαφνικά την ψήφιση της Απλής Αναλογικής την οποία ασφαλώς είχε ξεχάσει πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ,με προφανή σκοπό να εμφανίσει και κάτι « αριστερό» μέσα σε μια καθαρά νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζει ,αλλά και να υπονομεύσει τις πολιτικές εξελίξεις στο μέλλον όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βρεθεί δεύτερο η και τρίτο κόμμα. Την ψήφισε μεν,αλλά δεν τα κατάφερε ούτε να εγκλωβίσει τις δυνάμεις του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς ώστε να συγκεντρωθεί και ο «μαγικός αριθμός» 200 ,ούτε βέβαια οι επόμενες εκλογές να γίνουν με τον νέο νόμο. Υπέστη στρατηγική ήττα πρώτου μεγέθους ,ενώ την κυνηγούν και μια σειρά σοβαρά ερωτήματα πολιτικής ηθικής . Γιατί δεν διέσπασε τις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες που είναι το φυτώριο διαπλοκής και κυκλοφορίας του πολιτικού χρήματος; Γιατί δεν θεσμοθέτησε την ψήφο τουλάχιστον των 400.000 Ελλήνων που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στα χρόνια της κρίσης;

– Φανερώνει την αντιδημοκρατική αντίληψή της «πήραμε την εξουσία, ας ελέγξουμε τώρα τους μηχανισμούς», αντίληψη ασύμβατη με στοιχειώδη χαρακτηριστικά των Δημοκρατιών της Δύσης. Αντίληψη που οδηγεί σε συμπεριφορές  που κινούνται μεταξύ κατάχρησης εξουσίας, αντιποίησης αρχής και καθαρής αυθαιρεσίας. Επιταχύνει για παράδειγμα την διαδικασία για τις άδειες των Καναλιών χωρίς να απαντά  στο θεμελιώδες ερώτημα: Γιατί 4 Κανάλια και όχι 8 η 14 η 20; Επιταχύνει την διαδικασία για τις άδειες ,χωρίς να εξηγεί γιατί δεν περιμένει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας τέλη Σεπτεμβρίου,αρχές Οκτωβρίου και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις συστάσεις του αρμόδιου Επιτρόπου που θέτει καθαρά ζητήματα δημοκρατίας και πλουραλισμού. Προχωράει με μια διάτρητη διαδικασία που θα την βρει μπροστά της , έχοντας καταφέρει να κλείσει μέχρι στιγμής το MEGA, το Κανάλι που είχε κηρύξει εμπάργκο ο ΣΥΡΙΖΑ.Τυχαίο; Τυχαία η στάση μετόχων του; Δεν νομίζω. Έχει ηττηθεί πριν κάνει την διαδικασία. Γιατί θα το πληρώσει με ευρωπαϊκή καταδίκη. Γιατί κανάλια που θα κοπούν, θα εκπέμπουν έτσι και αλλιώς. Αλλά και γιατί ο μύθος του χτυπήματος διαπλοκής κατέρρευσε και μόνο από τα νέα ονόματα εκλεκτών της Κυβέρνησης για υποψήφιοι καναλάρχες, την ίδια ώρα που μια σειρά ιδιοκτήτες παλιών καναλιών με παράλληλες δραστηριότητες, φαίνεται να τα πηγαίνουν μια χαρά με την «αριστερή» Κυβέρνηση. Επίσης γιατί αυτά στις Δημοκρατίες στο τέλος αντιμετωπίζονται… Γυρνάει γρήγορα βλέπετε ο τροχός…

– Η ίδια αντίληψη φαίνεται να χαρακτηρίζει και τις ασφυκτικές παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη, με τον γραφικό Πολάκη να επιτίθεται κάθε μέρα στους λειτουργούς της, την ίδια ώρα που τα Νοσοκομεία και το Σύστημα Υγείας διαλύεται στα χέρια του. Δεν είναι όμως μόνο οι επιθέσεις και η ατμόσφαιρα πίεσης που διαμορφώνεται, με το δίδυμο εκ μετεγγραφής Θάνου – Παπαγγελόπουλου να προσπαθούν να ελέγξουν τα πάντα μη σεβόμενοι την διακριτότητα των εξουσιών ,θεμελιώδη Αρχή της Δημοκρατίας. Αυτό ακριβώς το κλίμα οδηγεί την Δικαιοσύνη σε στιγμές αυτογελοιοποίησης ,όπως στην περίπτωση Γεωργίου που διώκεται για τα δημοσιονομικά στοιχεία που οδήγησαν στην ανάγκη του πρώτου Μνημονίου, την στιγμή που το Μνημόνιο ψηφίστηκε Μαίο και ο διωκόμενος ανέλαβε καθήκοντα… 3-4 μήνες μετά! Έτσι όμως καθόριζαν οι ανάγκες της στιγμής αφού ο κ Τσίπρας θέλει να αναθερμάνει το μακροχρόνιο φλερτ με τον Καραμανλή και ταυτόχρονα να ξαναπλασάρει την γνωστή θεωρία ότι τα « πειραγμένα » στοιχεία  οδήγησαν στο Μνημόνιο και όχι η κατάσταση που οδήγησε την οικονομία η πενταετία Καραμανλή – Παυλόπουλου. Αστειότητες, ξαναζεσταμένες σούπες που κανένας δεν τις πιστεύει και δεν ασχολείται μ ΄αυτές. Μην αναφέρουμε δε, ότι στην Ευρώπη γελάνε με όλα αυτά, αφού τα περιβόητα στοιχεία είχαν την έγκριση και της ΕΛΣΤΑΤ. Ο κ.Τσίπρας και οι επιτελείς τους δεν καταλαβαίνουν ότι με την επιλογή γελοιοποιουνται πρώτα οι ίδιοι, γελοιοποιούν την Δικαιοσύνη, ενώ ξεχνούν ότι αυτές οι φήμες για το φλερτ ήταν που έφαγαν τον Μειμαράκη και καθόρισαν ως ένα βαθμό την επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη .

– Βγήκαν στην επιφάνεια όλες οι αρρωστημένες, αναχρονιστικές αντιλήψεις στελεχών του ,αλλά και οι βαθιές διαφωνίες που διατρέχουν τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ , που πολιτικά, ιδεολογικά ,προγραμματικά θυμίζει «άδειο πουκάμισο». Φάνηκε για παράδειγμα το συνεχιζόμενο κρυφτούλι ,το παιχνίδι των καθυστερήσεων και υπονομεύσεων των ιδιωτικοποιήσεων από Υπουργούς που επειδή δεν μπορούν να κατακεραυνώσουν τον Τσίπρα, κατακεραυνώνουν τον Πιτσιόρλα. Οι ίδιοι βέβαια ψήφισαν το Υπερταμείο και την ένταξη όλης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου προς εκποίηση .Τόση σοβαρότητα,τόση συνέπεια,τόση αξιοπιστία! Τόση δε ευθύνη απέναντι στην ανάγκη να δρομολογηθούν γρήγορα και αποτελεσματικά οι ιδιωτικοποιήσεις και να δημιουργηθούν μαζικά νέες θέσεις εργασίας. Φάνηκε επίσης για παράδειγμα για άλλη μια φορά η ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα σε φαινόμενα ανομίας, καταλήψεων, αλλά και οι προνομιακές σχέσεις τμημάτων του με  κόσμο των αναρχικών,των καταληψιών, των αλληλέγγυων. Ακόμα και όταν γίνονταν προκλήσεις και τραμπουκισμοί, επιθέσεις σε ναούς από την Κυβέρνηση,επικρατούσε σιωπή και χρειάστηκε η επίθεση στην Μονή Πετράκη για να αντιδράσει το Μαξίμου επίσημα. Όταν κατάλαβε δηλαδή ότι διασαλεύονται οι σχέσεις Κυβέρνησης – Εκκλησίας . Οι δηλώσεις Κυρίτση,δηλώσεις που κανένας δεν αντέκρουε, ήταν τουλάχιστον προκλητικές φτάνοντας να μιλάει για διώξεις φρονημάτων ενός τρομοκράτη και ενός ληστή,αλλά και αποκαλυπτικές για τις ιδέες και τις σχέσεις τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό και η σιωπή… Μόνο που έτσι συσπειρώνεις ένα περιθώριο και κάποιους που η υπεράσπιση των καταλήψεων και των παραβατικών συμπεριφορών που δεν έχουν και κάτι άλλο πια να εμφανίσουν ως « αριστερό » και χάνεις όλο τον μεσαίο χώρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται αν και κόμμα εξουσίας να επιστρέφει στην εποχή των συνιστωσών.

Αν λάβει κανείς υπόψη αυτά τα γεγονότα συν την προσπάθεια να εμφανιστεί ως πρόταση συνταγματικών αλλαγών ένα πρόχειρο, ακατέργαστο και σε μερικά σημεία επικίνδυνο πλαίσιο θέσεων, όπως και μερικά « κολπάκια» όπως η μετάθεση ανακοίνωσης του ΕΝΦΙΑ κατά κάποιες μέρες για να μην πέσουν οι λογαριασμοί μαζί,γίνεται φανερό:

1. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να επανακαθορίσει την ατζέντα, χωρίς όμως να έχει όραμα και κάποια σαφή στρατηγική. Φαίνεται να προχωράει βλέποντας και κάνοντας χωρίς σχέδιο.

2. Ότι καμία πρωτοβουλία από αυτές που πήρε η δεν πήρε, δεν φαίνεται να στέφεται με επιτυχία. Όλες η ναυαγούν η περνούν απαρατήρητες από την κοινή γνώμη και δεν συγκινούν την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.

3. Ότι η προσπάθεια να αναβιώσουν διχαστικά συνθήματα του παρελθόντος ( Εμείς η αυτοί , εμείς και όλοι οι άλλοι εχθροί ) δεν πιάνουν τόπο πια ,εκτός από ένα σκληρό πυρήνα που οι δεσμοί του πια με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια μόνο πολιτικές ,ιδεολογικές ,αλλά και σχέσεις επαγγελματικές μέσα στο πλέγμα της εξουσίας που δείχνουν να λατρεύουν.

4. Ότι τα αντιφατικά μηνύματα που εκπέμπει αυτή η περίεργη Κυβέρνηση επιδεινώνει  την θέση της και την αξιοπιστία της και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και την αποσταθεροποιεί.

5.Ότι το προγραμματισμένο Συνέδριό του δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, εκτός από ένα χυλό θέσεων πολύ μακριά από τις απόψεις στην βάση των οποίων συγκροτήθηκε, που δήθεν θα συνθέτει απόψεις με μόνη συγκλητική ουσία την εξουσία και χωρίς καμια σχέση με οποιαδήποτε εκδοχή αριστεράς.

Εν ολίγοις, τα αδιέξοδα και η πτωτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησης θα συνεχίζονται ,όσο προχωράνε χωρίς να ξέρουν ποιοι είναι, τι θέλουν, που το πάνε, έχοντας μεταλλαχθεί ριζικά σε μια στυγνή εξουσία που δεν ξέρουν και να την ασκήσουν , μπερδεμένοι ανάμεσα σε αναρχικούς,σοσιαλδημοκράτες,λενινιστές, ακροδεξιούς και νεοκαραμανλικούς. Θα συνεχίζονται και θα εντείνονται όσο δεν κατανούν ότι με τα ίδια κολπάκια τακτικής δεν πείθουν πια κανένα. Θα συνεχίζονται και θα εντείνονται όσο δεν καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα δεν είναι ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ, αλλά ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Πολύ περισσότερο όταν αυτά τα προβλήματα οφείλονται στην δήθεν υπερήφανη διαπραγμάτευση, στην επιβάρυνση της οικονομίας κατά 100 δις.ευρώ και το τρίτο και πιο επώδυνο Μνημόνιο που έχει την υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ.

Καμια προσπάθεια για επιβολή μιας διαφορετικής ατζέντας δεν θα πετύχει, γιατι το πρόβλημα είναι η τσέπη, το πορτοφόλι των πολιτών και όχι οι ψεύτικες μάχες για την διαιώνιση της εξουσίας. Είναι η παραπέρα φτωχοποίηση, τα διέξοδα της οικονομίας, η ανεργία και οχι η κάλυψη καταλήψεων η η δήθεν απλή αναλογική η τα « ρητά » Πολάκη. Είναι το πετσόκομα των συντάξεων που θα γεύονται σταδιακά οι συνταξιούχοι και τους επόμενους μήνες ( περικοπή επικουρικών και στους συνταξιούχους κι άλλων ταμείων από Σεπτέμβριο, νέο κύμα κοψίματος ΕΚΑΣ από Ιανουάριο 2019, επαναυπολογισμός κύριων συντάξεων και εφαρμογή από το 2018 ). Είναι τα πάνω από 20 δις. φόρους που θα πληρώσουμε μέχρι όλοι μέχρι το τέλος του της χρονιάς και όχι τα στημένα παιχνίδια του κάθε Ν.Παππά για να στηθεί μια νέα διαπλοκή με «δικούς μας». Σ αυτά προσθέστε και την δεύτερη αξιολόγηση.

Λένε ότι για να βάλει γκολ μια ομάδα πρέπει να βάλει την μπάλα κάτω.Η Κυβέρνηση προσπαθεί να μας κάνει να κοιτάμε τις εξέδρες ,ενώ ο αγώνας γίνεται στο γήπεδο και οι παίκτες της,άλλοι πετάνε την μπάλα δεξιά και άλλοι αριστερά.

Έτσι, δεν θα μακροημερεύσει και δεν θα έχει και καλό τέλος.Όπως λέει και το τραγούδι «ότι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο»

*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός Αναλυτής, στέλεχος της Εταιρείας δημοσκοπήσεων OPINION POLL. Έχει πλούσια αρθρογραφία για θέματα Αυτοδιοίκησης, Ανάπτυξης, ανανέωσης του πολιτικού συστήματος κ.λ.π. Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων.