ActionAid: Στο σπίτι μας χωρούν όλοι, εκτός από τη βία

ActionAid: Στο σπίτι μας χωρούν όλοι, εκτός από τη βία
Esther Ruth Mbabazi

Η Florence, θύμα κακοποίησης, ήταν 18 ετών όταν ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το Δίκτυο Γυναικών στην Καμπάλα της Ουγκάντας, που λειτουργεί υπό την αιγίδα της ActionAid. Τώρα εργάζεται ως επικεφαλής του κέντρου.

Ονειρεύεται να δει την επόμενη γενιά νέων ανθρώπων να παίρνουν τη δύναμη στα χέρια τους και να αλλάζουν τα πάντα. Και κάνει την αρχή μέσα από το ίδιο της το σπίτι…Με τη φροντίδα και την αφοσίωσή της μεγαλώνει 15 παιδιά! Τα 2 είναι βιολογικά της παιδιά και τα 13 τα έχει υιοθετήσει, καθώς ήταν ορφανά ή προέρχονταν από κακοποιητικές οικογένειες. Προτεραιότητά της είναι να μεγαλώσουν όλα σε ένα περιβάλλον με αγάπη, καλλιεργώντας τους τον αμοιβαίο σεβασμό και την αλληλοστήριξη. Αυτή, άλλωστε, είναι και η δουλειά της.

Η Florence ήταν 18 ετών όταν ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το Δίκτυο Γυναικών στην Καμπάλα της Ουγκάντας, που λειτουργεί υπό την αιγίδα της ActionAid. Τότε στο κέντρο εμπλέκονταν 10 γυναίκες και 20 χρόνια μετά η ομάδα έχει περισσότερα από 470 μέλη. Επικεφαλής του κέντρου πλέον η Florence, δουλεύει με πάθος και αφοσίωση κατά της βίας εις βάρος των γυναικών και πιστεύει ότι πρέπει να βρίσκεις το θάρρος και να μιλάς ανοιχτά και δημόσια κατά της βίας και να καταγγέλλεις τα περιστατικά. Είναι δύσκολο, αλλά είναι ο μόνος δρόμος για να εξαλειφθεί η βία και να προστατευτεί το κοινωνικό σύνολο από τους δράστες.

actionaid

Το ξέρει και η ίδια, από πρώτο χέρι: «Έζησα τη βία από τον σύζυγό μου… ξεκίνησε να με χτυπάει. Δεν μπορούσα να το ανεχτώ και τον χώρισα. Όλη η κοινότητα ήξερε ότι με χτυπούσε, ήξεραν όλοι ότι μαλώναμε συνέχεια. Τώρα, μεγαλώνω μόνη όλα μου τα παιδιά και είμαι ευτυχισμένη». Ένα από τα βασικά εμπόδια στο να φύγεις από έναν κακοποιητικό γάμο είναι το κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον. Οι γονείς αποτρέπουν τα κορίτσια από το διαζύγιο, αφού έχουν πάρει προίκα για τον γάμο και δεν μπορούν να την επιστρέψουν. «Φάγαμε την προίκα, φάγαμε τις αγελάδες, δεν μπορείς να φύγεις τώρα. Στην αφρικανική κοινωνία, αν ο άντρας σε χτυπάει, σημαίνει ότι σε αγαπάει».

Esther Ruth Mbabazi

Το Δίκτυο προσπαθεί να ανατρέψει αυτά τα στερεότυπα, προκειμένου να χτυπήσει το πρόβλημα στη ρίζα του. Ένας τρόπος να το πετύχει και να επικοινωνήσει με απλό τρόπο τα μηνύματα κατά της βίας είναι και το θέατρο. Μέσα από τις παραστάσεις, οι γυναίκες βλέπουν τον εαυτό τους και παίρνουν το θάρρος να μιλήσουν, ενώ οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται τις συνθήκες και τον αντίκτυπο και τάσσονται κατά της βίας. Η Florence περιγράφει χαρακτηριστικά πώς ανταποκρίνεται το κοινό μετά από τις παραστάσεις, όταν κάποιοι παίρνουν τον λόγο και λένε: «Φαίνεται να υπάρχει βία σε εκείνο το σπίτι, μπορείτε να στείλετε κάποιον να τσεκάρει τι γίνεται; Συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με αυτό που δείξατε στην παράσταση!». Η εφαρμογή του αρχέγονου παιδευτικού χαρακτήρα του θεάτρου σε όλο του το μεγαλείο!

Η Florence πιστεύει ότι η οικονομική ανεξαρτησία είναι βασική προϋπόθεση για την εξάλειψη της έμφυλης βίας. Επειδή οι γυναίκες δεν έχουν δικό τους εισόδημα υπομένουν τη βία και σωπαίνουν. «Η δουλειά που κάνουμε για την πρόληψη της βίας είναι να εκπαιδεύουμε τις γυναίκες ώστε να αποκτούν δεξιότητες, γιατί μία από τις συνέπειες της έμφυλης βίας είναι η φτώχεια. Βοηθάμε τις γυναίκες να αποκτήσουν δεξιότητες, γιατί αν δεν έχουν εισόδημα και ρούχα και εκπαίδευση, τότε τι απομένει; Η ενδοοικογενειακή βία».

Και οι άντρες; Καθώς οι άντρες είναι που προκαλούν συνήθως τα περιστατικά βίας, είναι πολύ σημαντικό να ευαισθητοποιηθούν και να εκπαιδευτούν στο πώς πρέπει να συμπεριφέρονται. Για τον λόγο αυτό επιλέγονται κάποιοι άντρες που λειτουργούν ως πρότυπο (model men). Είναι συνήθως εκείνοι που έχουν δημιουργήσει περιστατικά βίας στο παρελθόν. Με την εκπαίδευση και την παρακολούθηση από τις ομάδες του Δικτύου, η συμπεριφορά τους αλλάζει και αυτό αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για όλους τους άντρες της κοινότητας.

Η ActionAid τρέχει δέκα κέντρα στήριξης για θύματα ενδοοικογενειακής βίας στην Ουγκάντα, σε συνεργασία με το Δίκτυο Γυναικών στην Καμπάλα. Παρέχουν στις γυναίκες ένα ασφαλές κατάλυμα, τροφή, ψυχο-κοινωνική συμβουλευτική, φροντίδα υγιεινής, και πρόσβαση σε νοσοκομείο και νομικές υπηρεσίες. Επίσης, οργανώνουν εκπαιδεύσεις για την εξασφάλιση εισοδήματος, ώστε να έχουν οικονομική ανεξαρτησία. Μέσα από το Δίκτυο, πραγματοποιούνται παραστάσεις κατά της βίας και συναντήσεις ευαισθητοποίησης στις κοινότητες, ενώ τα μέλη του παρακολουθούν και καταγράφουν τα περιστατικά στις πιο υποβαθμισμένες και ευάλωτες περιοχές. Την τελευταία πενταετία το Δίκτυο έχει προσεγγίσει περισσότερα από 127.000 άτομα μέσω των προγραμμάτων του. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας αυξήθηκαν και η δουλειά των κέντρων είναι ακόμα πιο πολύτιμη κι επιτακτική.

Η Florence δεν το βάζει ποτέ κάτω: «Η δύναμή μου είναι που έχω μιλήσει με πολλές επιζώσες και τις έχω συμβουλεύσει και είμαι πολύ περήφανη που οι περισσότερες μπορούν και προχωρούν μέσα από τα προγράμματα και τις δραστηριότητες των κέντρων στήριξης. Όταν βλέπω τις γυναίκες να χαμογελούν, χαμογελώ κι εγώ!». Και είναι σίγουρο ότι σε ένα σπίτι με δεκαπέντε ευτυχισμένα παιδιά τα χαμόγελα περισσεύουν!

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τη δράση της ActionAid και να υποστηρίξετε το έργο της εδώ.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα