news 24/7

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Oxfam, που δημοσιεύθηκε με αφορμή το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, η ανισότητα αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο φαίνεται να είναι ανεξέλεγκτη.

Οι κάτοικοι της κοινότητας Chikanda δεν έστελναν όλα τα παιδιά στο σχολείο, λόγω έλλειψης χρημάτων. Τη λύση έδωσαν οι κατσίκες με τη βοήθεια της ActionAid!

Το 2020, ας πιστέψουμε και κυρίως ας διεκδικήσουμε έναν  καλύτερο κόσμο για όλους με λιγότερη αδικία.

Ένα πολύ διαφορετικό ταξίδι που θα θυμούνται για καιρό έκαναν δύο μέλη της ActionAid. Αφήνοντας την Ελλάδα ταξίδεψαν στη Ζιμπάμπουε!

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού και τη συμπλήρωση των 30 χρόνων από την υπογραφή της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του Παιδιού η ActionAid υπενθυμίζει ότι η ζωή εκατομμυρίων παιδιών σε όλον τον κόσμο βρίσκεται σε κίνδυνο.

Το Πρόγραμμα στοχεύει να δημιουργήσει ένα δίκτυο 2.000 δασκάλων και καθηγητών και ένα δίκτυο 42.000 μαθητών, οι οποίοι θα υιοθετήσουν αποτελεσματικά υγιείς χρηματοοικονομικές συνήθειες.

Οι 16 μέρες ακτιβισμού ξεκίνησαν το 1991 ως μια παγκόσμια ενημερωτική εκστρατεία, ώστε η βία κατά των γυναικών να σταματήσει. Η Action Aid είναι μια από τις οργανώσεις που συμμετέχει στην εκστρατεία.

Από την 21η Φεβρουαρίου 2019, η Μπαταμπάνγ, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Καμπότζης έχει γίνει το σπίτι της Elettra η οποία ζει την εμπειρία του εθελοντισμού μέσω του προγράμματος EU Aid Volunteers.

Στην περιοχή Καλντάρ, στο βόρειο κομμάτι της χώρας, η δουλειά στα χωράφια είναι μονόδρομος για τους περισσότερους κατοίκους. Με τη βοήθεια της ActionAid τα νέα παιδιά αποκτούν έναν επαγγελματικό προσανατολισμό και μια ειδίκευση.

"Αυτό που μου είπε ο Καθηγητής με ξύπνησε. Μου θύμισε πόσο πολύ υπέφερα για να τελειώσω τη σχολή. Δεν ήταν κάτι εύκολο. Κι εγώ είχα χάσει το δρόμο μου. Αναρωτήθηκα γιατί δεν το είχα προσπαθήσει. Και σκεφτόμουν: μαύρος γεωπόνος στην Ελλάδα;"

"Ο Αμίρ πεινούσε αλλά δεν ξέρω αν η πείνα αυτή ήταν περισσότερο για το φαγητό ή για λίγη αγάπη και σημασία, κάποιον που θα του πει ότι όλα θα πάνε καλά- και θα το εννοεί".

"Θεσσαλονίκη, κέντρο. Οδός Κλεισούρας, αύριο. Το μέλλον του δρόμου με τα πανέμορφα, διαφορετικά μαγαζάκια προδιαγράφεται μάλλον ανάλογο εκείνου των σύγχρονων κέντρων των μεγαλουπόλεων ανά τον κόσμο".

"Η Μεσόγειος είναι μια επικίνδυνη θάλασσα. Στην Κεντρική Μεσόγειο είναι το χειρότερο ταξίδι. Η θάλασσά της είναι ο μόνος τρόπος διαφυγής μέσω της Λιβύης. Ο Αφρικανός στη Λιβύη αντιμετωπίζεται ως μια «κινούμενη μηχανή για χρήματα, ως σκλάβο".

"Άσε μαμά, όλη τη μέρα έπαιζα με συμμαθητές, με δασκάλους, παπάδες και μανάδες σαν κι εσένα αλλά έχω μια ερώτηση, πριν κοιμηθώ. Οι ξένοι πότε θα έρθουν;"

Ζαν Ντιντιέ, ένας πρόσφυγας που κατάγεται από το Κονγκό, μένει στην Ελλάδα τα τελευταία έξι χρόνια και έχει καταφέρει να μάθει έξι γλώσσες. Αυτή είναι η ζωή του.

"Οι καλύτεροι μου φίλοι είναι ο Εμβέρ που είναι απ’ την Αλβανία και ο Λεβόν που είναι απ’ την Αρμενία. Και οι δύο γεννήθηκαν στην Ελλάδα, όπως και εγώ". Μια ιστορία για τα παιδιά που η πατρίδα τους είναι εκεί που είναι κι η καρδιά τους.

"Πάω να την αγκαλιάσω, μα χώνω τα χέρια μου στο ζυμάρι. Τα χέρια μας συναντιούνται και μπλέκονται. Ζυμώνουν μαζί δυνατά. Κάθε γροθιά και δάκρυ. Εγώ δεν ξέρω γιατί κλαίω".

"Στην Ελλάδα με έφερε ο αδερφός μου, που ζει στην Ερμιόνη. Αποφάσισα να μείνω μαζί του. Τρία χρόνια δούλευα στα χωράφια. Πορτοκάλια, ελιές, τομάτες, ότι υπήρχε. Ήμουν χωρίς χαρτιά γιατί μέχρι το 1998 στην Ελλάδα μπορούσες να είσαι μόνο φοιτητής".

Φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από άτομα και οικογένειες που ζούνε ή έζησαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια στις καταλήψεις για πρόσφυγες. Όλες οι φωτογραφίες μοιράζουν ένα κομμάτι της ζωής τους, τους καθημερινούς τους αγώνες.

Στην Γκάνα, μεγάλο ποσοστό των μαθητών, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σχολείο και να εργαστεί. Κάτι φαίνεται να αλλάζει όμως, μετά την εκπαίδευση και ενημέρωση των γονέων.

Ο Ζαχαρίας Ιμάμ, μιλάει για τη ζωή του, τη Συρία και την Ελλάδα, που τόσο αγαπά. "Πρώτος μου στόχος, να τις φέρω κοντά και να δουλέψω σκληρά για αυτές".

Ο Mohammad, ένας Σύρος πρόσφυγας, που ξεκίνησε από τον Λίβανο, με προορισμό τη Γερμανία, βρίσκονταν ανάμεσα στα 80.000 άτομα που κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα το 2015. Αυτή είναι η ιστορία του.

Πώς η μετανάστευση και η προσφυγιά γίνεται ακόμη δυσκολότερη υπόθεση, όταν είσαι γυναίκα ή ΛΟΑΤΚΙ+, στην Ελλάδα του 2019, όπου η ξενοφοβία και ο ρατσισμός καλά κρατούν.

Η ActionAid μας καλεί την Τρίτη 15 Οκτωβρίου στις 18.30 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, στο αμφιθέατρο «Α. Τρίτσης» σε μία διαφορετική εκδήλωση γύρω από τη μετανάστευση.

Οι συνέπειες της κλιματική αλλαγής όπως τις βιώνει η Elizabeth Ebei, αγρότισσα στην επαρχιακή περιφέρεια Isiolo της Κένυας.

Στις 20 με 27 Σεπτεμβρίου, η ActionAid συμμετέχει στην Παγκόσμια Εβδομάδα Δράσης για το Κλίμα, όπου μαθητές, γονείς, νέοι και οργανώσεις μας καλούν να ενώσουμε τη φωνή μας με εκατομμύρια ανθρώπους απ’ όλους τον κόσμο για να ζητήσουμε από τις κυβερνήσεις να πάρουν άμεσα μέτρα κατά της κλιματικής αλλαγής.

H ActionAid καλεί νέους δημοσιογράφους και δημιουργούς περιεχομένου να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό «Write for Inclusion» με θέμα την ένταξη προσφύγων και μεταναστών στην κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική και πολιτική ζωή της Ελλάδας.

Η Νini είναι μία από τα 6.500 άτομα που εκπαιδεύτηκαν στη βιώσιμη γεωργία με έμφαση στην κατάργηση της χρήσης χημικών λιπασμάτων και στην παρασκευή φυσικού λιπάσματος (κομπόστ).

Αγρότισσα στο επάγγελμα, η Sawo έρχεται αντιμέτωπη κάθε μέρα με την κλιματική κρίση. Είναι ένας συνεχόμενος αγώνας. Το πρόγραμμα, στο οποίο συμμετείχε η Saw, ActionAid το υλοποιεί στην Γκάμπια και τη Σενεγάλη από το 2012 μετά την έντονη ξηρασία, που είχε πλήξει τότε την περιοχή.

Η Ellen έχει ζήσει όλη της τη ζωή στην Γκάνα. Στη χώρα της, η πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα σκληρή. Το 22% των παιδιών ηλικίας 5 με 14 ετών αναγκάζεται να δουλέψει ενώ το 25% του πληθυσμού ζει κάτω από το διεθνές όριο της φτώχειας.

Μετά από μία δεκαετία αγώνων για αποζημίωση, οι κάτοικοι της περιοχής Chingola στη Ζάμπια, κέρδισαν το δικαίωμα να μηνύσουν τη βρετανική εταιρεία εξόρυξης μεταλλευμάτων Vendata στην έδρα της!

Οι συνθήκες για να μπορούν τα παιδιά όλου του κόσμου να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και μια καλύτερη ζωή συνολικά, αντί να καλυτερεύουν φαίνεται πως γίνονται ακόμα πιο δύσκολες

Τα κορίτσια που ζουν στις πιο φτωχές αγροτικές περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής και της Νότιας Ασίας βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο για απαγωγές κοριτσιών και παιδικούς γάμους. Ένα τέτοιο κορίτσι υπήρξε και η Ama από την Γκάνα.

Οι γυναίκες εργάτριες ένδυσης στο Μπανγκλαντές ξέρουν από πρώτο χέρι τι θα πει βία και κακοποίηση στον χώρο εργασίας.

Έχοντας πραγματοποιήσει επείγουσα έκκληση πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της Συνόδου της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, η ΑctionAid κατάφερε να κινητοποιήσει 30.000 πολίτες σε όλο τον κόσμο υπέρ της υπογραφής της συμφωνίας.

Αν σας ζητούσε κάποιος να σκεφτείτε το ποδόσφαιρο αλλιώς τι θα σκεφτόσασταν; Θα προτιμούσατε ένα ποδόσφαιρο πιο δίκαιο; Πιο ισότιμο; Πιο συμμετοχικό;

Στην Κένυα δεν είναι αυτονόητο ότι τα κορίτσια γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και είναι σε θέση να τα διεκδικήσουν. Η Millicent συνεργάζεται με την Action Aid και παράγει σπουδαίο έργο, προσφέροντάς τους ακριβώς αυτή τη δυνατότητα.

Σε πολλές χώρες της Αφρικής, οι γυναίκες πρέπει να επιστρατεύσουν όλη τη γνώση, τη δύναμη και τις ικανότητες που έχουν για να αντεπεξέλθουν στις αντιξοότητες της καθημερινότητας. Στη Ζιμπάμπουε, η ActionAid με τα προγράμματά της, τους δείχνει το δρόμο για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο για τις ίδιες και τις οικογένειές τους.

H ActionAid κάνει επείγουσα έκκληση για την υπογραφή της πρώτης διεθνούς σύμβασης κατά της βίας και της παρενόχλησης στην εργασία προωθώντας και στην Ελλάδα την εκστρατεία "Ποτέ και Πουθενά", με στόχο την εξάλειψη κάθε μορφής βίας κατά γυναικών στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλειά.

Η Μαρία Δαλκίδου τα τελευταία 20 χρόνια είναι Ανάδοχος της ActionAid. Εμπνεύστηκε από τα παιδιά της Αναδοχής της και τις συνθήκες ζωής τους και αποφάσισε να μιλήσει για αυτά στα "άλλα της παιδιά", σε αυτά που βλέπει καθημερινά μέσα στην τάξη.