Τραγωδία στη Βάρκιζα: Ανέλαβε την ευθύνη, ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία η 30χρονη μητέρα

Στην ανάληψη όλης της ευθύνης για το τραγικό περιστατικό στη Βάρκιζα, ανέλαβε η 30χρονη μητέρα, η οποία είχε αφήσει μόνο του το 13 μηνών βρέφος της, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του, όταν μπήκε φωτιά στο διαμέρισμά τους.

«Επιθυμώ και αξιώνω, δεδομένης της νεαρής μου ηλικίας μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και την κοινωνική επανένταξη προκειμένου να επέλθει, υποτυπωδώς, η εξιλέωση μου», επεσήμανε στο απολογητικό της υπόμνημα, ζητώντας την επιείκεια της Δικαιοσύνης, προκειμένου να μην οδηγεί στη φυλακή. Ωστόσο, ανακριτής και εισαγγελέας δεν δέχθηκαν τους ισχυρισμούς της, καταλήγοντας στην προφυλάκισή της.

«Δεν έχω δύναμη να σας ικετεύσω για επιείκια. Σας ζητώ να αναγνωρίσετε ένα ολομόναχο και κατατρεγμένο κορίτσι που δεν τα καταφέρνει σε αυτή τη ζωή. Αποτολμώ να σας ζητήσω μόνο βοήθεια. Έχετε αντιληφθεί ότι στα 30 μου χρόνια δεν την είχα ποτέ και από κανέναν» υποστήριξε η κατηγορούμενη για θανατηφόρα έκθεση και εμπρησμό από αμέλεια, προσθέτοντας: «Χάνω και την μονάκριβη μου κόρη. Το παιδί μου κάηκε επειδή εγώ που προσπάθησα να το ζεστάνω δεν είχα την συγκρότηση να προβλέψω το αποτέλεσμα. Ασφαλώς παίρνω όλη την ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη. Σήμερα περνώ το κατώφλι και της δικαιοσύνης. Κινδυνεύω να βιώσω άλλη μία μαύρη εμπειρία που δεν είχα ποτέ σκεφτεί, την φυλακή. Ενώπιόν σας που βρίσκομαι τώρα αντιλαμβάνομαι ότι βρίσκομαι για αυτόν το λόγο. Στη δική μου ψυχή η τιμωρία μου όμως δεν διανοούμαι ότι θα είναι η κράτηση μου. Θα ήταν πολύ φτηνό αυτό για να εξιλεωθώ. Η εσωτερική μου συντριβή, το βαθύ μου πένθος δε συγκρίνονται ούτε με πέντε φορές ισόβια».

Επεσήμανε δε ότι χρειάζεται υποστήριξη «μετά τα νοσηρά συμβάντα και την κορυφαία ηθική διανοητική και ψυχική διατάραξη της ζωής μου», ωστόσο εκτίμησε ότι «σκοπός της έννομης τάξης ομοίως και στην περίπτωση μου, δεν είναι ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός μου από την κοινωνία αλλά η «επιστροφή» μου σε αυτήν ως χρηστό μέλος της».

Η μοιραία μέρα

Η 30χρονη αναφέρθηκε στα όσα έλαβαν χώρα την περασμένη Τετάρτη και οδήγησαν στο θάνατο της 13 μηνών κόρη της. Όπως ισχυρίστηκε, ζήτησε από τον πρώην σύντροφό της να πάει στο διαμέρισμα για να προσέχει το βρέφος και συνέχισε τη μέρα της χωρίς να επιβεβαιώσει αν πράγματι κάποιος βρέθηκε στο κοντά στο μωρό.

«Ήθελα να βγω από το σπίτι. Θυμάμαι τις κινήσεις που έκανα σχεδόν μηχανικά κάθε φορά πριν φύγω. Ταΐσα το μωρό και το έβαλα να κοιμηθεί στο ειδικό καθισματάκι του, το οποίο τοποθέτησα πάνω στο κρεβάτι, αφού του είχα περάσει τους προστατευτικούς ιμάντες ώστε να μην κάνει απότομη κίνηση στον ύπνο του και πέσει. Την σόμπα την είχα σχεδόν συνεχώς αναμμένη στο υπνοδωμάτιο για να ζεσταίνεται αλλά χωρίς να ακουμπάει κάπου, σε απόσταση από αντικείμενα, κλινοσκεπάσματα κλπ. Το ίδιο έκανα και εκείνο το απόγευμα. Σε καμία περίπτωση δεν είχα πιστολάκι αναμμένο, ποτέ δεν είχα κάνει κάτι τέτοιο γιατί κανένας λόγος δεν υπήρχε. Προφανώς και, παρά την κατάσταση μου, μπορούσα να διακρίνω ότι ένα πιστολάκι δεν μπορούσε να θέρμανει το χώρο, παρά μόνο να προκαλεί πολύ θόρυβο και ακραίο κίνδυνο» είπε και συνέχισε: «Πριν φύγω μετά τις οκτώ παρά το απόγευμα, θυμάμαι ότι είπα στον πρωην σύντροφος μου να έρθει να κρατήσει τη μικρή μέχρι να γυρίσω. Δε μου δήλωσε ότι θα έρθει, δεν έδωσα όμως βάση, θεώρησα ότι ως συνήθως θα έρθει άμεσα αφού του είπα ότι φεύγω και ότι σε κάθε περίπτωση ήταν η ώρα του να περάσει από το σπίτι. Έλειψα μέχρι την μία τα ξημερώματα περίπου, σκέφτηκα ότι θα καθυστερήσει αλλά όπως και να είχε ο πρώην σύντροφος μου θα είχε επιστρέψει και δε με κάλεσε γιατί δεν είχε κάποιο πρόβλημα».

Περιέγραψε πως όταν ανέβηκε στο διαμέρισμα και άνοιξε την πόρτα, αντίκρισε πολύ πυκνούς καπνούς. Προσπάθησε να μπει μέχρι το υπνοδωμάτιο, δεν μπορούσε καν να δει ούτε να αναπνεύσει από τους καπνούς: «πνιγόμουν, ο χώρος ήταν απροσπέλαστος από τα τοξικά αέρια. Θυμάμαι ότι κατέβηκα ουρλιάζοντας. Ο σύντροφος μου ήταν ακόμη από κάτω του ζήτησα βοήθεια, ανεβήκαμε μαζί πάλι αλλά ήταν αδύνατον και γι’ αυτόν να επέμβει. Κάλεσα αμέσως την πυροσβεστική, κατέφτασε σύντομα αλλά ήταν πολύ αργά για την μικρή μου κόρη. Η κόρη μου δεν περπατούσε ακόμη, δε γνωρίζω και δεν μπορώ να εξηγήσω πως συνέβη, με βασανίζει ο τρόπος που μπορεί να προκλήθηκε το αποτέλεσμα και φτιάχνω συνεχώς εικόνες και αλληλουχίες στο μυαλό μου».

Η 30χρονη αναλύοντας τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια, επιχείρησε να καταδείξει πως ήταν οι ανύπαρκτες ουσιαστικές σχέσεις με την οικογένειά της και με τους συντρόφους της που την οδήγησαν σε σειρά προβλημάτων, κυρίων ψυχολογικών, τα οποία έμελε να επηρεάσουν τη ζωή της ανεπανόρθωτα.

Αναφέρθηκε στο θάνατο ενος ακόμα παιδιου της από σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για να εκτροχιαστεί -όπως είπε- η κατάσταση της ψυχικής της υγείας. «Με κατέβαλαν κρίσεις πανικού, μόνιμη θλίψη, απόγνωση, το απόλυτο ηθικό πνευματικό και ψυχικό σκότος. Η αιφνίδια απώλεια της κόρης μου, συμπλήρωσε την διαδοχή των ακραίων απωλειών στη ζωή μου και θεμελίωσε οριστικά το συναισθηματικό μου αδιέξοδο. Με την προτροπή και του συντρόφου μου επισκέφτηκα ψυχιάτρους, συγκεκριμένα στο Αιγινήτειο νοσοκομείο. Μου διέγνωσαν περίπου τέσσερις νόσους θυμάμαι, πέρα από την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού, τις οποίες όμως δεν είμαι σε θέση να σας εκθέσω με ακρίβεια. Λάμβανα φαρμακευτική αγωγή για δύο χρόνια αν θυμάμαι καλά από το 2014 έως το 2016» δήλωσε.