Γραφείο προϋπολογισμού Βουλής: Εφικτός ο δημοσιονομικός στόχος για το 2020

Εφικτός αν και υπό προϋποθέσεις ο στόχος για την επίτευξη πρωτογενούς πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2020 σύμφωνα με την έκθεση για το τρίτο τρίμηνο του χρόνου από το Γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής που βλέπει με καχυποψία το μέτρο της μεταφοράς φορολογικής κατοικίας.

Η γνώμη μας για το προσχέδιο που δημοσιοποιήθηκε στις 11/10 και προβλέπει πρωτογενές πλεόνασμα 3,67% του ΑΕΠ για το 2019 και 3,56% για το 2020 είναι ότι ο στόχος για την επίτευξη του δημοσιονομικού στόχου είναι εφικτός σημειώνει η έκθεση .

Αμφισβητεί όμως το αποτέλεσμα των ενισχυτικών μέτρων ύψους 1,9 δισ. ευρώ σημειώνοντας ότι υπάρχουν αβεβαιότητες που σχετίζονται με τα περιθώρια εξοικονομήσεων των λειτουργικών δαπανών, την αποτελεσματικότητα των κινήτρων για ηλεκτρονικές συναλλαγές και το ύψος του ρυθμού μεγέθυνσης του ΑΕΠ.

Προσθέτει επίσης ότι η ορθή εκτέλεση του προϋπολογισμού εξαρτάται από οικονομικές συμπεριφορές και συνθήκες που βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό έξω από τον άμεσο έλεγχο των δημοσιονομικών Αρχών. «Συνεπώς, συνιστούμε επαγρύπνηση προκειμένου να διορθωθούν πιθανές αποκλίσεις» καταλήγει η έκθεση.

Λιγότερο θετικά τονίζεται ότι είναι τα στοιχεία για την πορεία των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Συγκεκριμένα ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του δημοσίου αυξάνονται σε όλη τη διάρκεια του τρέχοντος έτους, ενώ οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις των φορολογουμένων αυξήθηκαν κατά 804 εκ ευρώ κατά το τρίτο τρίμηνο, διακόπτοντας την τάση οριακής μείωσης που καταγράφηκε στα δύο πρώτα τρίμηνα. Τονίζεται πάντως το γεγονός , ότι το φαινόμενο είναι εν μέρει εποχικό καθώς στο τρίτο τρίμηνο γίνονται οι εκκαθαρίσεις των φόρων εισοδήματος και ακίνητης περιουσίας.

Κριτική για την μεταφορά φορολογικής κατοικίας

Περιθώρια για ξέπλυμα χρήματος από παράνομες πράξεις αλλά και αδικία σε σχέση με τους φορολογικούς κατοίκους της Ελλάδας εμπεριέχουν σύμφωνα με την έκθεση τα κίνητρα του μέτρου για την μεταφορά της φορολογικής κατοικίας που περιλαμβάνεται στο φορολογικό νομοσχέδιο. Όπως σημειώνεται παρόμοια σχήματα υπάρχουν και σε άλλες χώρες της ΕΕ όπως η Κύπρος, η Μάλτα και η Πορτογαλία και σχεδόν ταυτόσημο στην Ιταλία. Αν και είναι κατανοητή η ανάγκη προσέλκυσης κεφαλαίων στη χώρα μας, πρέπει να επισημανθεί ότι το συγκεκριμένο μέτρο είναι αμφίβολο κατά πόσο θα επηρεάσει τα συνολικά μακροοικονομικά και δημοσιονομικά μεγέθη καθώς το ύψος της απαιτούμενης επένδυσης είναι μικρό (500.000 ευρώ εντός 3 ετών από την υποβολή της σχετικής αίτησης).

Επίσης, περιλαμβάνει και κινητές αξίες (δηλαδή χρηματοοικονομικούς τίτλους) που δεν αυξάνουν το πάγιο κεφάλαιο και την απασχόληση ενώ οι τιμές τους παρουσιάζουν μεγάλη μεταβλητότητα στις διακυμάνσεις των κεφαλαιαγορών. Επιπρόσθετα, ο ορισμός ενός κατ’ αποκοπή φόρου 100.000 ευρώ ανά έτος ανεξάρτητα από το ύψος των εισοδημάτων ενδέχεται να εισάγει προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με τα φυσικά πρόσωπα που είναι ήδη φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας και φορολογούνται κανονικά για τα εισοδήματα που εισπράττουν από το εξωτερικό. Αυτό θα συνιστούσε απόκλιση από την έννοια της φορολογικής δικαιοσύνης και θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τη φορολογική συνείδηση και συμμόρφωση του συνόλου των πολιτών. Σε κάθε περίπτωση, το μέτρο θα πρέπει να συνοδευτεί από αυστηρές ασφαλιστικές δικλείδες σχετικά με την προέλευση των εισοδημάτων, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος προσέλκυσης χρημάτων που προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες.